Κυριακή πρωί. ∆ιαβάζοντας στο διαδίκτυο τοπικά, εθνικά και παγκόσµια νέα, πολλές σκέψεις έρχονται στο νου µου.
Παρατηρώ την καθηµερινότητα των συνανθρώπων µου. Αναλογίζοµαι πόσο πραγµατικά κακό και ανεπιθύµητο είναι να συναντάς στην καθηµερινή σου δηµόσια και προσωπική ζωή λιγότερο ή περισσότερο σηµαντικά εµπόδια και προβλήµατα.
Ζητήµατα δηλαδή, που, όπως όλοι ξέρουµε, σχετίζονται µε την οικονοµική διαχείριση του σπιτιού µας, την παιδεία, την εργασία, την υγεία µας και όσοι έχουν παιδιά µε την ανατροφή τους.
Οι δυσκολίες, που βρίσκουµε εµπρός µας κάθε στιγµή, όταν αγωνιζόµαστε για την επίτευξη των µικρών και των µεγάλων, των βραχυπρόθεσµων και των πιο µακροπρόθεσµων στόχων µας, δεν είναι οι ίδιες ή ισοµεγέθεις για όλους µας. Το κοινό, όµως, αντίδοτο για την χωρίς ψυχοπνευµατικά κόστη και αποτελεσµατική αντιµετώπισή τους είναι η επίγνωση της πραγµατικότητας, η αυτογνωσία και η «ασπίδα» (φίλτρο) σε ό,τι µας «χαλάει» ψυχικά και αισθητικά και µας διαφθείρει πνευµατικά…
Το χειρότερο, όµως, για µιαν κοινωνία και τα µέλη της είναι, όταν παρασύρεται ο κάθε άνθρωπος από τις κάθε λογής παρωχηµένες ιδεοληψίες, παρωπίδες ή ωτασπίδες ή ακόµη και από το νοσηρό του περιβάλλον, που τον αποµακρύνουν από την αλήθεια και του θολώνουν τον τρόπο σκέψης.
Και τούτο, διότι έτσι δεν µπορεί να δει και να αντιληφθεί καθαρά τι συµβαίνει και παραµένει βαλτωµένος και µακριά από τις λύσεις στα καθηµερινά του προβλήµατα.
Καληµερίσµατα και άντε να βγούµε, λοιπόν, στο δρόµο και για το σηµερινό ποντοπόρο ταξίδι µε γαλήνη ψυχής και αισιοδοξία, αλλά και µε καθαρό µυαλό, αισθητική και ανθρωπιά….
