Η 7ετής δικτατορία των Συνταγματαρχών, τι την προκάλεσε, πώς εξελίχθηκε, τι έγινε στο Πολυτεχνείο, συζητήθηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι σύλλογοι γονέων του 4ου Λυκείου και του 6ου Γυμνασίου Χανίων στα πλαίσια της δράσης: “Η ιστορία βλέπεται…”.
Αρχικά προβλήθηκε το ιστορικό ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ “Η Μακρά νύχτα της δικτατορίας”, ενώ ακολούθησε συζήτηση με τον αντιδικτατορικό αγωνιστή και πρώην βουλευτή κ. Βασίλη Πεντάρη. Παίρνοντας το λόγο ο κ. Πεντάρης μίλησε για τις εμπειρίες του από τα χρόνια της “καχεκτικής Ελληνικής δημοκρατίας”, την αποστασία, το ρόλο του Παλατιού και την πρόθεση των ΗΠΑ να “τελειώσουν τον Γ. Παπανδρέου από τη στιγμή που δεν δέχονταν τα σχέδια τους για την Κύπρο.». Στη συνέχεια μίλησε για τα γεγονότα της έναρξης του πραξικοπήματος αλλά και τα πρώτα χρόνια ως φοιτητής.
«Ημουν πρωτοετής φοιτητής στο ΕΜΠ στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και η σχολή ήταν γεμάτη με το σπουδαστικό της ασφάλειας, δεν μπορούσες ούτε να μιλήσεις γιατί σε κατέδιδαν την επόμενη ακριβώς στιγμή. Αργήσαμε να μπούμε στον αγώνα, αλλά εκμεταλλευτήκαμε “χαραμάδες” που άφησε η χούντα» ανέφερε ο παλιός αγωνιστής. Σημείωσε στους μαθητές πως το 1972, στα πλαίσια της “φιλελευθεροποίησης” της δικτατορίας «άρθηκε ο στρατιωτικός νόμος στην επαρχία. Είδαμε μια ανακοίνωση στον τύπο ότι πρόκειται να επανασυσταθεί η “ Φοιτητική Ένωση Κρητών”, γιατί η χούντα είχε καταργήσει τους συλλόγους. Πήγαμε στο κτήριο του “Χρυσόστομου”, περίπου 50 άτομα, και τρεις φιλοχουντικοί φοιτητές μας παρουσίασαν το καταστατικό του νέου συλλόγου που ήταν από τη χούντα. Έπρεπε να βγάλουμε μια προσωρινή διοικούσα επιτροπή και επειδή ήμασταν περισσότεροι επικρατήσαμε τον χουντικών και βγήκα εγώ πρόεδρος! Στις 23 Μαρτίου του 1972 κάναμε εκλογές, συμμετείχαν πάρα πολλές εκλογές και βγάλαμε ένα ψήφισμα με το οποίο ζητούσαμε δημοκρατία και εκλογές στα πανεπιστήμια. Στο ψήφισμα αυτό έκανε αναφορά ο Guardian. Μετά από εμάς ξεκίνησαν ανάλογες προσπάθειες από τους Ηπειρώτες, τους Χιώτες. Αυτοί οι επαρχιακοί σύλλογοι συνετέλεσαν στο να έχουμε την κατάληψη της Νομικής και το Πολυτεχνείο». Ξεχωριστή αναφορά έκανε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και επισήμανε πως «έρχονται σήμερα πολιτικοί – και είναι ντροπή τους – και λένε πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, γιατί δεν σκοτώθηκαν μέσα, λες και δεν σκοτώθηκαν τόσοι πολλοί στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο. Θα πρεπε να ντρέπονται όσοι λένε τέτοια πράγματα».
Επισήμανε πως «το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα, έσπασε όμως τα σχέδια για μια δήθεν φιλελευθεροποίηση που θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καθεστώτος τύπου Τουρκίας, όπου υπάρχουν κάποια κόμματα αλλά το “κουμάντο” συνεχίζει να το κάνει ο στρατός». Στη συνέχεια ο κ. Πεντάρης επεκτάθηκε στην υποχρεωτική στράτευση των φοιτητών, στις δύσκολες συνθήκες στα στρατόπεδα που οδηγήθηκαν και στο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο που άνοιξε την «πόρτα στον Αττίλα». Απευθυνόμενος στους μαθητές που παρακολουθούσαν την εκδήλωση τόνισε πως «έχω εμπιστοσύνη στη νεολαία. Ότι αν χρειαστεί θα είναι πάντα στις επάλξεις. Λένε τώρα ότι είναι εγκλωβισμένοι στα κινητά, στα facebook. Tα ίδια έλεγαν και για μας τότε, ότι μας ενδιαφέρει μόνο η μουσική, η διασκέδαση κα.».
