Εχοντας ήδη διαγράψει μια σημαντική πολιτική διαδρομή παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Μίλτος Κλωνιζάκης κατάφερε να “ταράξει τα νερά” της πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, αποφασίζοντας να συμπορευτεί με το Κ.Κ.Ε. σε αυτές τις εθνικές εκλογές.
Για την επιλογή του αυτή και για την ανάγκη ενίσχυσης του Κομμουνιστικού Κόμματος ώστε να αποτελέσει «ανάχμα» απέναντι σε δρομολογημένες αρνητικές για τον λαό αποφάσεις, ο Μίλτος Κλωνιζάκης μιλά στα “Χ.ν.” και με απλό τρόπο εξηγεί ότι το ΚΚΕ «στέκεται δίπλα, εκεί που έχει ανάγκη η κοινωνία».
• Το πρώτο ερώτημα που τίθεται εύλογα πιστεύω, αφορά στην απόφασή σας να ανακοινώσετε τη συνεργασία με το ΚΚΕ. Ποιοί παράγοντες σάς οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση;
Η πορεία μου πάνω – κάτω είναι γνωστή στα Χανιά. Συμμετείχα στον ΣΥΡΙΖΑ αρχικά στα εγχειρήματα του 2010 και 2011 ως εκπρόσωπος της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου. Το 2012 κατέβηκα υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα η Χανιώτικη κοινωνία με είχε τιμήσει σε τέτοιο βαθμό όπου είχα καταταγεί στην 3η θέση του ψηφοδελτίου. Το 2015 και με όλη αυτή τη μεταστροφή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα στις 26 Αυγούστου, και αφού είχε υπογραφεί το 3ο μνημόνιο και αφού είχε ψηφιστεί στη Βουλή, αποχώρησα, παραμένοντας πολιτικά ενεργός. Όλη αυτή η μεταστροφή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σιγά – σιγά με έφερε σε επαφή με αυτό που λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα, πράγμα που είχε ως συνέπεια, στις Ευρωεκλογές που περάσανε, να δηλώσω δημόσια τη στήριξή μου. Ένα κόμμα, ,με το οποίο έχω τις διαφωνίες μου, δεν τις ξεχνάω, όμως θεωρώ ότι είναι ένας αξιόπιστος πολιτικός σχηματισμός, τίμιος και τα 100 χρόνια ιστορίας του το αποδεικνύουν αυτό. Αποτελεί ένα αποκούμπι στην κοινωνία και ειδικότερα αυτή την περίοδο, όπου ο ο φτωχός έχει γίνει φτωχότερος και ο πλούσιος πλουσιότερος. Άρα υπάρχει μια κοινωνική δυναμική, η οποία αν βοηθήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να δώσει μια ώθηση έτσι ώστε να είναι ένα ανάχωμα, ένα εμπόδιο, σε πράγματα που είναι δρομολογημένα μεν να περάσουν το επόμενο διάστημα, αλλά υπό τον φόβο ενός ενισχυμένου ΚΚΕ, ενδεχομένως να υπάρχουν και πισωγυρίσματα απ’ τη μεριά αυτών που κυβερνούν και έχουν οριοθετήσει μια συγκεκριμένη πολιτική. Επομένως, το βήμα προς τα εκεί δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για μένα, και μάλιστα σε ομιλίες που κάνω στους χώρους που βρισκόμαστε με κόσμο, καλώ αυτόν τον κόσμο που προέρχεται απ’ αυτόν τον ευρύτερο δημοκρατικό κεντροαριστερό χώρο, να κάνει αυτό το βήμα, διότι όπως είπα και παραπάνω θα είναι το αποκούμπι του για όλα αυτά που θα συμβούν την επόμενη των εκλογών. Γιατί δεν είναι μόνο οι εκλογές της 7ης Ιουλίου, είναι και η επόμενη ημέρα, όπου ένα ΚΚΕ δυνατό, θεωρώ, ότι θα δώσει μια άλλη ώθηση στην κοινωνία.
•Eτσι όπως το περιγράψατε αυτό το βήμα ήταν μια αυθόρμητη επιλογή, που ακολούθησαν και άλλη άνθρωποι.
Να συμπληρώσω σ’ αυτό που λέτε ότι στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ δεν είμαι ο μόνος συνεργαζόμενος στα Χανιά. Υπάρχουν συνεργαζόμενοι σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος, σε μεγαλύτερο βαθμό αυτό έγινε ορατό στην περίπτωση των Ευρωεκλογών και των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών. Να ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι από τον χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας, του Στρατού, οι οποίοι είναι εξειδικευμένοι σε θέματα ΝΑΤΟικά κλπ., κλπ. Και μια συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτή του συνυποψηφίου μου του κ. Ντουνιαδάκη εδώ στα Χανιά, ο οποίος είναι υποναύαρχος ε.α., δηλαδή έχει γίνει ένα άνοιγμα σε κομμάτια της κοινωνίας, έτσι ώστε να εκφραστεί και κάτι άλλο διαφορετικό, σε σχέση με αυτό που ενδεχομένως εξέφραζε τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚΕ στη σχέση του με την κοινωνία.
• Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ, πώς αντιδρούν απέναντι σ’ αυτό το άνοιγμα του κόμματος;
Θα σας πω το εξής, όχι μόνο από τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους ή τα μέλη του ΚΚΕ, υπήρξε θετική αποδοχή της υποψηφιότητάς μου, αλλά θεωρώ και από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο όταν έμαθε ότι θα είμαι και υποψήφιος το είδε θετικά. Και μάλιστα ξέρω ότι σε οργανώσεις που συζητήθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, η υποψηφιότητά μου, υπήρχαν ομόφωνες και θετικές αποφάσεις που προέκριναν αυτή την επιλογή από τη μεριά του ΚΚΕ, να μου προτείνουν να μπω μαζί τους σ’ αυτές τις εκλογές. Με κάποιους απ’ αυτούς τους ανθρώπους είχαμε βρεθεί τα προηγούμενα χρόνια στον δρόμο, ανεξάρτητα αν εγώ συμμετείχα στον ΣΥΡΙΖΑ ή οπουδήποτε αλλού, ήξερε αυτός ο κόσμος ότι είχα κάποιο σεβασμό σ’ αυτό το κόμμα, με την ιστορία του, με τους αγώνες του, κλπ. κλπ. Άρα ποτέ δεν υπήρξε κάτι, είτε από μέρους μου είτε απ’ αυτούς, αρνητικό, έτσι ώστε να δουν αρνητικά την όποια συμμετοχή μου.
•Αυτές οι συνεργασίες ανοίγουν τον δρόμο και για συνεργασίες σε κυβερνητικό επίπεδο; Γιατί είναι κάτι που το έχουμε δει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δηλαδή, Κομμουνιστικά Κόμματα να μπαίνουν στη διαδικασία να συμμετέχουν σε κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Θα σας πω το εξής για να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον κόσμο: Αυτά τα Κομμουνιστικά Κόμματα στον Ευρωπαϊκό χώρο, που συμμετείχαν σε κυβερνήσεις συνασπισμών, δυστυχώς η τύχη τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Για παράδειγμα, το παλιό Ιταλικό Κ. Κ., που είχε φτάσει σε σημείο να είναι αξιωματική αντιπολίτευση, πλέον δεν υφίσταται. Το Γαλλικό Κ.Κ., το οποίο την εποχή του Μαρσέ ήταν από τα ισχυρά κόμματα όχι μόνο στα συνδικάτα αλλά και στο Κοινοβούλιο, δυστυχώς μετά τη συμμετοχή του στη συγκυβέρνηση με τον Ζοσπέν το 1997, είδατε ότι έχει οδηγηθεί στην ανυπαρξία. Θεωρώ λοιπόν ότι, δεν είναι μόνο να κάνουμε συμμαχίες σε επίπεδο πολιτικών σχηματισμών, οι συμμαχίες πρέπει να γίνονται από την κοινωνία. Και ανοίγματα όπως στη δική μου περίπτωση όπως και σε άλλες, όπως προανέφερα, στην υπόλοιπη Ελλάδα, δίνουν αυτό το στίγμα. Ότι δηλαδή δεν πάμε να κάνουμε μια προγραμματική σύγκλιση, γιατί δυστυχώς στο επίπεδο αυτό και από τη στιγμή που δεν υπάρχει και από την άλλη μεριά διάθεση ενός κοινού προγράμματος. Γιατί στα λόγια μπορεί ναι μεν να καλούν το ΚΚΕ, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα π.χ. στην προηγούμενη βουλή είχε καταθέσει ένα σωρό επερωτήσεις, προτάσεις, κτλ. και καμία εξ’ αυτών δεν έγινε δεκτή, απ’ τα κόμματα τα οποία έρχονται και λένε ότι “καλούμε και κάνουμε και ράνουμε…”. Και συγκεκριμένα το 2012 το ΚΚΕ “πλήρωσε” την επιλογή του να μην συμμετέχει στην κυβέρνηση, τότε, στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, χάνοντας τη μισή, περίπου, δύναμή του. Όμως τι θα ήταν καλύτερο: Ενα Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο να συμμετείχε σε μία κυβέρνηση και να γινόταν όπως έγιναν οι άλλοι; Δηλαδή αναιρώντας βασικά συστατικά στοιχεία, όχι μόνο του προγραμματικού στόχου της ιδεολογίας του αλλά και των άμεσων στόχων που έχει θέσει ως πολιτικός σχηματισμός και όπως είπα προηγουμένως έχει φανεί στις περιπτώσεις προτάσεων νόμου που έχει καταθέσει στο κοινοβούλιο. Τι θα ήταν προτιμότερο;
•Ο αντίλογος, για να κάνω και τον… συνήγορο του διαβόλου, είναι ότι η επιλογή δείχνει να είναι πως μένετε κόμμα διαμαρτυρίας ή δεν διεκδικείτε την ευκαιρία να ασκήσετε εξουσία, στο κομμάτι που σας αναλογεί, συμμετέχοντας σε έναν συνασπισμό.
Θεωρώ ότι ένα κόμμα το οποίο καταθέτει προτάσεις νόμου, σημαίνει ότι έχει σχέδιο έτσι ώστε όταν ο λαός του δώσει τη δυναμική να μπορέσει να κυβερνήσει. Και δεύτερον, το οποίο είναι ένα παράδειγμα πολύ σημαντικό, είναι στο επίπεδο διοίκησης των δήμων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα του κ. Πελετίδη, ο οποίος είναι μέλος του ΚΚΕ, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί, Κατάφερε στην ουσία με όσες ρίξεις χρειάστηκε να κάνει, να θέσει βάσεις έτσι ώστε να υλοποιεί σταδιακά προγραμματικούς στόχους, τους οποίους έχει θέσει και το ΚΚΕ σε επιμέρους ζητήματα. Και αυτό είχε ως συνέπεια, ο λαός της Πάτρας να τον εκλέξει στις τελευταίες εκλογές μ’ ένα ποσοστό πάνω από 70%. Έκανε σπουδαία κοινωνική πολιτική και εξοικονόμησε χρήματα.
•Αυτά είναι ζητήματα της καθημερινότητας, της αυτοδιοίκησης. Σε επίπεδο όμως εθνικών πολιτικών, δηλαδή, όταν αναφερόμαστε σε ζητήματα οικονομίας, άμυνας, διεθνών σχέσεων, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι εφαρμόσιμη;
Ένας από τους λόγους που συμμετέχω στο ΚΚΕ, είναι επειδή θεωρώ ότι λέει τα αυτονόητα. Π.χ. σχέσεις εργασίας: όταν το 1880 παλεύαμε για πενθήμερο 8ωρο, και φτάνουμε το 2019 να μιλάνε κάποιοι για 7ήμερη εργασία, σημαίνει ότι η διεκδίκηση του 5νθήμερου 8ωρου είναι στην επικαιρότητα. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εργάζεται με ευέλικτες σχέσεις εργασίας, ή ένα μεγάλο κομμάτι κάλυψης αναγκών του δημοσίου είναι από τα διάφορα κοινωφελή προγράμματα , μια πολιτική που θα δώσει μια ώθηση διαφορετική, θεωρώ ότι είναι εφικτή. Όταν μιλάμε για την αγροτική παραγωγή, πρέπει να μειώσεις το κόστος και θα το μειώσεις μειώνοντας τον Φ.Π.Α. στην πρώτη ύλη, βάζοντας το αγροτικό πετρέλαιο, κλπ. Πολιτικές που μπορούν να γίνουν. Οταν βάζεις ως στόχο τα προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά, μπορείς να βρεις τους πόρους για να το κάνεις, δεν είναι ανέφικτο. Ή όταν λέμε ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να φτάσει στα 751€ και αυτό θα δώσει μια άλλη ώθηση στην κίνηση της οικονομίας του χρήματος, αυτό είναι εφικτό. Οταν λες ότι πρέπει να επαναφέρεις το αφορολόγητο στις κατηγορίες των αυτοαπασχολούμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών και να δώσεις μια ανάσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, θεωρώ ότι είναι εφικτό.
Στα ζητήματα Άμυνας ας πούμε, ξοδεύουμε ως χώρα 4 δισ. το χρόνο, θεωρητικά για την εθνική ασφάλεια. Ξέρετε ότι ένα μεγάλο κόστος απ’ αυτό, στην ουσία πηγαίνει στη συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟικούς σχηματισμούς κλπ.;
• Ας έρθουμε όμως στα τοπικά ζητήματα. Για παράδειγμα, και σε αυτή την προεκλογική περίοδο απασχολεί έντονα την Κρήτη το Ενεργειακό. Υδρογονάνθρακες, Α.Π.Ε. … Η στάση του ΚΚΕ απέναντι σ’ αυτά ποιά είναι; Γιατί ο φόβος που υπάρχει είναι ότι η Κρήτη πάει να γίνει η “μπαταρία” της Ελλάδας και τη Ευρώπης.
Κάποιοι πανηγυρίζουν για τους υδρογονάνθρακες. Ποιό θα είναι το όφελος της κοινωνίας απ’ αυτό το πράγμα; Εμείς είμαστε υπέρ, αλλά το ερώτημα είναι στην ουσία ποιός θα κερδίσει; Ενα ποσοστό θα μένει στις Περιφέρειες, αλλά σε σχέση με το υπερκέρδος που θα δημιουργηθεί για κάποιους, αυτό είναι ελάχιστο. Λέμε για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με ποιούς όρους; Το ζήτημα σε όλα αυτά που θέσατε, είτε μιλάμε για το ενεργειακό κομμάτι είτε για οτιδήποτε, είναι ποιός θα έχει το βασικό όφελος. Θα το έχει η κοινωνία; Δηλαδή, θα δημιουργηθούν συνθήκες έτσι ώστε αύριο το πρωί, κομμάτια της κοινωνίας θα ξεφύγουν από το όριο της φτώχειας; Ή θα είναι όφελος για κάποιους συγκεκριμένους που έχουν ήδη τον πλούτο; Γιατί ακούω συνέχεια το τελευταίο διάστημα να μιλάει ο κόσμος για επενδύσεις, που δυστυχώς στην Ελλάδα επένδυση σημαίνει επιχορήγηση. Γιατί και ‘γώ και ‘σεις αν είχαμε πρόσβαση σ’ έναν τραπεζικό δανεισμό θα μπορούσαμε να χτίσουμε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, όπου εκεί οι επιχορηγήσεις μπορούν να φτάσουν και το 90-95% με διάφορους τρόπους… Μιλάνε για ανάπτυξη σε τι πράγμα; Και προς όφελος ποιού; Δηλαδή όταν θέτουμε ερωτήματα τέτοια σαν κοινωνία πρέπει να λέμε “ναι ανάπτυξη” αλλά με ποιούς όρους; Λέει κάποιος “θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας”. Ναι, αλλά με ποιούς όρους; με 400 ευρώ;
Άρα η θέση μας είναι υπέρ, αλλά με προϋποθέσεις.
Ας πάρουμε επίσης το θέμα του ΒΟΑΚ, που είναι ένα καίριο ζήτημα για την Κρήτη, για την μεταφορά του ανθρώπινου δυναμικού, των προϊόντων, κλπ. Τι θέλουμε; θέλουμε ΒΟΑΚ με συμβάσεις παραχώρησης, με ΣΔΙΤ, με διόδια; Ή θέλουμε έναν ΒΟΑΚ με ελεύθερη πρόσβαση και να είναι στην ουσία από ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, που όντως θα δώσει κάποια ώθηση; Δηλαδή το ζητούμενο είναι ανάπτυξη με ποιούς όρους και για ποιούς. Και η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε για βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά το θέμα είναι με ποιούς όρους θα γίνει αυτό.
•Σε αυτές τις εκλογές ο πήχης πού μπαίνει από το ΚΚΕ και από τον Μίλτο Κλωνιζάκη προσωπικά;
Συμμετέχοντας σ’ ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ, θεωρώ ότι πρέπει υπερβαίνουμε το εγώ και πάμε στο εμείς. Αυτό πρέπει να διέπει έναν άνθρωπο που συμμετέχει όχι μόνο σ’ ένα αριστερό ή κομμουνιστικό κόμμα, αλλά σ’ έναν άνθρωπο που πιστεύει στις αρχές της προόδου και της δημοκρατίας. Πρέπει να προτάσσει πάντα το εμείς. Εγώ θα ήμουν ικανοποιημένος αν το ΚΚΕ κατάφερνε να συσπειρώσει τις δυνάμεις εκείνες που το στήριξαν και στο Περιφερειακό ψηφοδέλτιο και να πιάσει στο νομό Χανίων 7-8% που έπιασε. Θεωρώ ότι δεν είναι μόνο οι εκλογές, είναι και η επόμενη μέρα. Οι εκλογές σίγουρα έχουν μια σημασία, ενισχύουν και θέλουμε να ενισχυθεί η δύναμη του ΚΚΕ, διότι είναι ένα αποκούμπι της κοινωνίας, δημιουργεί ένα σημαντικό ανάχωμα, το οποίο θα σταθεί εμπόδιο σ’ αυτά που έχουν δρομολογηθεί να γίνουν το επόμενο χρονικό διάστημα και έχουν ψηφιστεί τόσο από το ΚΙΝ.ΑΛ., τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ., αλλά το θέμα είναι να βγει ένα ενισχυμένο κόμμα που να είναι δίπλα στον άνθρωπο την επόμενη μέρα, δίπλα στους χώρους εργασίας, δίπλα εκεί που έχει ανάγκη η κοινωνία να στέκεται το ΚΚΕ. Αυτός είναι ο στόχος. Άρα όσο πιο δυνατό, τόσο πιο δυνατή η εκπροσώπηση το Κοινοβούλιο και όχι μόνο, θεωρώ θα είναι ένα θετικό βήμα για την κοινωνία.
