Η οπλοχρησία και οι άσκοποι πυροβολισμοί στα γλέντια είναι μία ιστορία που μας πληγώνει εδώ και χρόνια όλους στην Κρήτη. Χθες διάβαζα στα “Χ.Ν.” για το μνημείο που θ’ ανεγερθεί στην Αση-Γωνιά στη μνήμη του αδικοχαμένου Γιώργη Γυπαράκη. Το θέμα με τα όπλα στην Κρήτη είναι τόσο παλιό όσο… και το νησί. Είναι μία ανεξήγητη ροπή που έχουμε εμείς οι Κρητικοί να τιθασεύσουμε το άγνωστο. Μην σας φανεί περίεργο· έχει μία ανεξήγητη έλξη προς το μοιραίο ο Κρητικός γι’ αυτό κάποιοι θεωρούν το όπλο φυσική προέκταση του χεριού τους. Δεν σταματούμε, όμως, να θρηνούμε θύματα. Γι’ αυτό η Κρήτη δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ, μα ποτέ. Η οπλοχρησία είναι ένα θέμα ταμπού στο νησί. Εγινε ταμπού γιατί εμείς δεν θελήσαμε να κάνουμε λογικές σκέψεις. Ξέρω ότι εκ φύσεως και παρόρμησης, ορισμένοι συμπατριώτες μου ακούν με ειρωνεία τέτοιες προτροπές. Πάντως, λεβέντης είναι αυτός που ζει, έτσι δεν είναι;
