«Σε είκοσι χρόνια από σήµερα η Κρήτη έχει δυνατότητες να έχει πολλαπλασιάσει την αγροτική της παραγωγή, να είναι όλη βιολογική και να εξάγεται…» αυτό έλεγε πολιτικός παράγοντας Υπουργείου σε δηµοσιογράφους των Χανίων πριν από 22 χρόνια, στο πλαίσιο επίσκεψης του στα µέρη µας.
Κοντά σε αυτόν, όλο σχεδόν το πολιτικό δυναµικό της εποχής να κλίνει το ρήµα “τυποποιώ” σε όλα τα πρόσωπα, θέλοντας να δώσει έµφαση στην ανάγκη τα τοπικά προϊόντα να φεύγουν όλα “τυποποιηµένα” ώστε να “παίρνουµε εµείς την υπεραξία τους”.
Έχουν περάσει κάτι παραπάνω από δύο δεκαετίες έκτοτε και η παραγωγή σε µια σειρά προϊόντα συρρικνώνεται και σταδιακά εγκαταλείπεται. ∆ιατηρείται στο ελαιόλαδο (αν δεν είχαµε και αυτό…) και ανά περιοχή έχουµε προϊόντα όπως το αβοκάντο στα Χανιά ή τις θερµοκηπιακές καλλιέργειες σε Μεσαρά, Τυµπάκι, Κουντούρα, Φαλάσαρνα, Λαφονήσι, ως εξαιρέσεις στον κανόνα της διάλυσης του πρωτογενούς τοµέα.
Η παραγωγή ούτε πολλαπλασιάστηκε, ούτε δυστυχώς είχαµε γιγάντωση της βιολογικής καλλιέργειας. Στις δε εξαγωγές έχουµε φτάσει σε αρνητικό ρεκόρ, η συντριπτική ποσότητα του ελαιολάδου να συνεχίζει να εξάγεται “χύµα” και σε χαµηλές τιµές για τον παραγωγό.
Για να καλυφθούν, δε, οι ανάγκες του τουριστικού ρεύµατος προς την Κρήτη, έχουν φτάσει στα ύψη οι εισαγωγές κρεατικών, νωπών λαχανικών, ακόµα και εσπεριδοειδών και φρούτων από τα οποία στο νησί υπάρχει παραγωγή…
Παραφράζοντας τον πολιτικό παράγοντα και την αναφορά του πριν 22 χρόνια, θα λέγαµε πως σήµερα η Κρήτη «έχει ξεπεράσει τις δυνατότητες της στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, στην καταστροφή των καλλιεργειών της, στη διάλυση παραδοσιακών σχέσεων παραγωγής στην ύπαιθρο και στα χωριά της»…
Κρήτη πράσινη, βιολογική και… ιστορίες για καθόλου αγρίους
Μικρές αγγελίες
