Κρίμα…

«Αυτός τι δικαιολογία έχει; Είναι μορφωμένος…» μου είπε μια φίλη για έναν πολιτικό.
Βλέπεις μπούχτισαν οι συμπολίτες από τη λεβεντουριά. Τέτοιους -ορισμένους ολάκερους- έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε σε κάμποσα κόμματα…
Εν αρχήν ην ο λόγος. Ετσι δεν λένε οι γραφές; Η γλώσσα σου είναι η ψυχή σου. Ο χαρακτήρας σου η μοίρα σου.
Δεν έχει σημασία αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, ηλίθιος ή έξυπνος…
Φοβούμαι πια, με όσα ακούω από ορισμένους (ευτυχώς λίγους…) Θα ’λθουνε μέρες που θα τα θυμόμαστε όλα αυτά (τα λεβέντικα) και θα γελάμε… Μέχρι να ’λθουν όμως, αυτές οι μέρες… θα κλαίμε.
Είναι λόγια αυτά για μια χώρα που δοκιμάζεται; Κρίμα και πάλι κρίμα. Μας “κατάπιαν” οι λέξεις… Στόμωσε η ψυχούλα μας. Κρίμα…