Κομματικό κράτος

Το φοβούμαι πολύ το κομματικό κράτος. Αποστεώνει την κρατική μηχανή από τη λειτουργική της χρήση.
Ο γράφων είναι απ’ αυτούς που πιστεύουν στην “αριστεία” στο κράτος. Στην “αριστεία” ως γνώση και ως κοινωνική συμπεριφορά. Το κομματικό κράτος είναι καφκικό, σκοτεινό, δυσώδες.
Πρώτοι οι ίδιοι οι κρατικοί υπάλληλοι ασφυκτιούν μέσα σε ένα τέτοιο γκρίζο πλαίσιο. Με τον βλακώδη ισχυρισμό περί “πολιτικής ταύτισης”, διαμοιράζουν τα ιμάτια ως λάφυρο.
Θυμούμαι κάποτε αυτό τον νεολογισμό τον είχε εκστομίσει πρώτος ένας υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Δεν θέλω να πιστεύω ότι και οι σημερινοί έχουν αυτή την πρωτόγονη αντίληψη για το κράτος. Το κράτος κρίνεται από τα στελέχη του.
Είναι γι’ αυτό θέμα κύρους και αποτελεσματικότητας.
Οταν τα κρατικά στελέχη προκύπτουν (κατά έναν μυστηριώδη τρόπο) από τον κομματικό στρατό, το κράτος χάνει την ευκαιρία να μεταρρυθμίζεται διαρκώς.
Το σύγχρονο κράτος γεννά και τη σύγχρονη οικονομία. Κατ’ ουσίαν οικοδομεί το φιλόξενο κοινωνικό τοπίο ή το απογυμνώνει. Τι θέλουν πραγματικά;