Κύριε διευθυντά,
ξεφυλλίζοντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη την εφημερίδα «Νέα Ημέρα» της 19/31 Μαρτίου του 1899, βρήκα ένα δημοσίευμα αναφερόμενο στον Αγγλο πολιτικό Ρόμπερτ Πιλ (1788-1850), ο οποίος διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός της Αγγλίας.
Γράφει λοιπόν ο σχολιογράφος της εφημερίδας: «Ανεγίνωσκον τελευταίως εις την προ μικρού εκδοθείσαν ιδιωτικήν αλληλογραφίαν του Πηλ πολιτικάς υποθήκας, εξ ων τινές είμαι βέβαιος ότι θα εξένιζον μέχρι γέλωτος τους ενταύθα, εκφερόμεναι πρωτοτύπως εις την ελληνικήν και περί ελληνικών πραγμάτων. “Αλλοι φρονούσιν (λέγει ο μέγας Αγγλος πολιτευτής) ότι η όλη τέχνη του ηγείσθαι κόμματος τινός συνίσταται εις κενόσπουδα τεχνάσματα και μικρολόγους πονηρίας προς ανατροπήν της κυβερνήσεως. Τουναντίον, εγώ φρονώ ότι η σημερινή ισχύς του συντηρητικού κόμματος και η θέσις της ενεστώσης κυβερνήσεως οφείλονται πρωτίστως εις το γεγονός ότι επολιτεύθη μεν, ακριβώς αντιθέτως προς την δοξασίαν ταύτην – απέχοντες πάσης μετά των ριζοσπαστών αναμίξεων και μετ’ άκρας ευθύτητος υποστηρίξαντες την κυβέρνησιν, εφόσον εθεωρούμεν αυτήν πράττουσαν το ορθόν”.
Ποιον, διερωτώμαι, θα επιλέξουν οι Ελληνες ως πρωθυπουργόν εις τας προσεχείς εκλογάς; Τον χρησιμοποιούντα “κενόσπουδα (φτηνά) τεχνάσματα και μικρολόγους πονηρίας” ή τον ακριβώς αντιθέτως –πολιτευόμενον– προς την δοξασίαν ταύτην;».
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος
