Κείμενο συμπερασμάτων

Την πρώτη ημέρα, στη Σύνοδο Κορυφής όλοι πήραν κάτι, αλλά κανείς δεν έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος. Οι Έλληνες και Κύπριοι ήθελαν, να υπάρξει υιοθέτηση αυτόματου τρόπου λειτουργίας πρωτόκολου κυρώσεων στην Τουρκία, που να λειτουργεί αποτρεπτικά, για να μην επαναλαμβάνει τις προκλήσεις της. Το μόνο θετικό, που πήραμε, ήταν, ότι η Τουρκία υπόκειται στο φόβο εργαλειοποίησης ενός καταλόγου συγκεκριμένων μέτρων, όχι αυτόματου, αλλά μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (“φέξε μου και γλίστρησα”) κάτι που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά. Πάντως ο όρος κυρώσεις δεν περιλαμβάνεται στο κείμενο.
Για την Ελλάδα και Κύπρο είχαν στηθεί παγίδες. Πρώτα η Μέρκελ. Με τη φιλοτουρκική στάση της έπεισε τον Ερντογάν, ν’ αποσύρει το Ορούτς Ρέις. Κατόπιν μιλώντας στο Γερμ. Κοινοβούλιο εξεθίασε την Τουρκία, επειδή συντηρεί εκατομ. πρόσφυγες στο εδαφός της, κατηγορώντας την Ελλάδα με σκαιό τρόπο, για τη συμπεριφορά της στους πρόσφυγες και μετανάστες, πράγμα που θα δικαιολογούσε, να γίνει κάποιο διπλωματικό διάβημα, δεδομένου, ότι η Γερμανίδα προεδρεύει της Ε.Ε. Έχουμε και την ανακοίνωση του ΝΑΤΟ μια μέρα πριν τη Σύνοδο Κορυφής, περί ύπαρξης κόκκινης γραμμής, ανεξάρτητα αν ενεργοποιείται πριν ή μετά την ύπαρξη κάποιου θερμού επεισοδίου. Στους απέναντι μας, Ιταλία, Ισπανία κ.ά., αναδείχθηκε και η Μάλτα που γι’ αυτό θα ’πρεπε οι Έλληνες εφοπλιστές να την ταρακουνήσουν, αποσύροντας τα πλοία τους, για να δούμε πώς θα της φανεί.
Ύστερα απ’ αυτή τη συγκυρία, το πρώτο και το δεύτερο κείμενο συμπερασμάτων δεν έγινε δεκτό και συντάχθηκε ένα τρίτο κατόπιν της σύμπνοιας Μητσοτάκη και Αναστασιάδη, οι οποίοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους έναντι του Γερμανοτουρκικού άξονα, μια αναδυόμενη πραγματικότητα. Είναι μια δύσκολη κατάσταση, καθ’ όσον η πολιτική της Μέρκελ για λόγους γεωπολιτικούς θεωρείται σταθερή, αμετακίνητη, την οποίαν θα βρίσκουμε πάντοτε μπροστά μου.
Ο Ερντογάν, μετά τα κολακευτικά και “γλειώδη” λόγια της Μέρκελ υπέρ αυτού, απεδέχθη την απόφαση, αλλά με πλεονάζουσα θρασύτητα, την ώρα, που στη Σύνοδο ξενυχτούσαν, δίδοντας μάχη για χάρη του, αυτός κατηγόρησε την Ελλάδα και την Κύπρο, ότι για όλα φταίνε οι δυό τους. Δεν τον έφτανε που βγήκε αλώβητος, πήρε το ρίσκο, να επικρίνει και την Ε.Ε., ότι τα έχει κάνει θάλασσα, δεν έχει κανένα ειδικό βάρος, διότι «όσες προσπάθειες έχει κάνει δεν έχουν καρποφορήσει». Ωστόσο δυσεξήγητη παραμένει η είδηση, ότι την ίδια μέρα της Συνόδου Κορυφής πρωτοκολλήθηκε στον Ο.Η.Ε. το Τουρκολιβυκό Σύμφωνο, παρά του ότι ο ΥΠΕΞ του Σάρατζ δεν το αναγνωρίζει και έχει διαφωνήσει, ότι δεν θα επιτρέψει, να γίνουν έρευνες στην αμφισβητούμενη περιοχή.
Υπάρχει, λοιπόν, μέτωπο απέναντί μας, αλλά και υπέρ ημών, όπως η Γαλλία και η Αυστρία. Μαζί τους θα μπορέσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε την ακατανόητη Γερμανική στάση. Εκ μέρους της Ελλάδος και της Κύπρου απαιτήθηκε, να γίνει αναφορά σε σαφείς και συγκεκριμένες κυρώσεις. Κατόπιν τούτου ο Σαρλ Μισέλ μετά από πολύωρες μεταμεσονύκτιες συζητήσεις, συνέταξε το τρίτο σχέδιο, που γίνεται έμμεση αναφορά σε κυρώσεις, όπως προβλέπεται από σχετικά άρθρα της Ενωσης.
Η συνέχεια στο… επόμενο για τη Λευκορωσία του Λουκασένκο.