Κατεβείτε να… σπρώξουμε

Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένα, δεν θα κουνιόταν και αν είχε μόνον ταχύτητες, δεν θα μπορούσε να σταματήσει.
Κάπως έτσι τα λογαριάζω και τα Χανιά. Ξεκινούν ένα ταξίδι και όλα είναι απαραίτητα.
Πώς εξελίσσεται ο χρόνος για την πόλη από ’δω και κάτω; Πώς τρέχει το “αυτοκίνητο”;
Τα Χανιά πρέπει να μας απασχολούν φέτος, του χρόνου, μετά από πέντε χρόνια. Πώς θωρακίζουμε την πόλη να γίνει σύγχρονη, φιλική, λειτουργική;
Τα Χανιά την ίδια ώρα που είναι ανθώνας μπορεί να γίνουν και αγκαθώνας, αν διαψευστούν οι προσδοκίες.
Πάντα πρέπει η σκέψη των διοικούντων για την πόλη να βαδίζει στη μέση. Και την απραξία να αποφεύγει και την φαραωνική επιβλητικότητα.
Ετσι φυλάς τον ανθώνα της Ιστορίας της πόλης. Ετσι παίρνουν μπρος οι ταχύτητες για να κινηθεί το αυτοκίνητο.
Γράφω αυτοκίνητο για να καταδείξω την πορεία της πόλης μέσα στον χρόνο. Η πόλη πρέπει να κινείται, να πάλλεται, να συσπάται, αλλά και όταν κινδυνεύει να ευτελιστεί, να πατάνε το φρένο.
Δε νοείται πόλη καρφωμένη στον χρόνο, σαν κάδρο, σαν αντίκα. Νομίζω ότι αυτό που προσφέρεις στην πόλη αυτό σου επιστρέφει πίσω. Δείχνεις ενδιαφέρον, έχεις ιδέες, πήρε μπρος η μπαταρία της πόλης. Αμέλησες τη δημιουργική εγρήγορση, η πόλη τραβάει χειρόφρενο… Μπαίνει στο… συνεργείο της Ιστορίας. Αντε μετά να τη βγάλεις από ’κει.
Η πόλη δεν είναι είδωλο, δεν είναι καρτ – ποστάλ. Για να μην μείνει στείρα, πρέπει να έχει τις ωδίνες του τοκετού της εξέλιξης. Κάτι να φτιάξουν εδώ, κάτι παρακάτω, κάτι στην άλλη γειτονιά. Ειδάλλως “συνεργείο” και κατάψυξη…