«Το ζήτηµα για µένα είναι ο θεατής, ακόµη κι αν δεν του αρέσει η παράσταση, να φύγει προβληµατισµένος, να νιώσει την ανάγκη να το συζητήσει, να κάνει έστω έναν διάλογο 5 λεπτών σχετικό µε το έργο που είδε. Ακόµη κι αυτό είναι κάτι!».
Το θέατρο οφείλει να καταπιάνεται µε “δύσκολα”, κοινωνικά και πολιτικά θέµατα, και να καταφέρνουν οι παραστάσεις να “µετακινούν” τον ψυχισµό µας, υποστηρίζει η ηθοποιός Κατερίνα Αντωνιάδου, η οποία σε λίγες µέρες παρουσιάζει στα Χανιά το θεατρικό έργο “Χόρεψέ µε πάτερα”, σε κείµενο δικό της και σκηνοθεσία του συµπρωταγωνιστή της επί σκηνής Γιώργου Αρµένη. Η ηθοποιός µιλά στις “διαδροµές” για το έργο και την προβληµατική σχέση των ηρώων, για τα προβλήµατα και τις δύσκολες καταστάσεις µε τις οποίες πρέπει καταπιάνεται η τέχνη και ειδικότερα το θέατρο, αλλά και για τον ερχοµό της στα Χανιά, µια πόλη µε θερµό κοινό, όπως επισηµαίνει.
Πώς προέκυψε η συγγραφή του έργου “Χόρεψε µε πατέρα”; Γιατί ήθελες να µας µιλήσεις για την άνοια;
∆εν ένιωσα κάποια συγκεκριµένη ανάγκη ούτε υπήρξε κάποιο προσωπικό βίωµα. Το έργο γράφτηκε λίγο πριν τον κορωνοϊό και να πω την αλήθεια δεν ήξερα καν τι θα έγραφα και που θα µε βγάλει όλο αυτό. Ήθελα απλά να γράψω, οπότε υπήρχε κατά αυτήν την έννοια µια ανάγκη να γράψω κάτι για τη σχέση πατέρα – κόρης. Για να υπάρξει πλοκή, πρέπει να υπάρξουν και κάποια “εµπόδια” στην υπόθεση. ∆εν εστιάζουµε στην άνοια στο κείµενο, εξάλλου κι αυτή να µην υπήρχε, η σχέση των δύο ηρώων θα εξακολουθούσε να είναι προβληµατική και µη λειτουργική, καθώς κι οι δύο έχουν θέµατα.
Ποια η σηµασία της επικοινωνίας σε τέτοιες καταστάσεις;
Η επικοινωνία είναι εν γένει δύσκολη γιατί δεν έχουµε µάθει να επικοινωνούµε το συναίσθηµά µας και τον ίδιο µας τον εαυτό. Όταν υπάρχουν µάλιστα κι άλλα προβλήµατα, όλο αυτό εντείνεται. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν τολµά να παραδεχτεί το συναίσθηµά του και να γνωρίσει τον εαυτό του. Εκεί εντοπίζεται για µένα η δυσλειτουργία κι η πηγή του προβλήµατος. Κι αυτό λίγο – πολύ το έχουµε όλοι, σε διαφορετικό βαθµό. Η ουσιαστική επικοινωνία φαντάζει επίπονη, θέλει κόπο, χρόνο κι εµείς µάλλον είµαστε οκνηροί και βολευόµαστε στην άλλη πλευρά.
Το θέατρο, όπως τώρα µε την παράσταση, πρέπει να καταπιάνεται µε κοινωνικά και “δύσκολα” θέµατα;
Αν δεν καταπιαστεί µε αυτά, τότε µε τι; Με την χαρά µόνο ή το εύκολο και επιφανειακό; ∆εν θα πρέπει να καταφέρει να προβληµατίσει και να “µετακινήσει” λίγο κάποιους ψυχισµούς; Το ζήτηµα για µένα είναι ο θεατής, ακόµη κι αν δεν του αρέσει η παράσταση, να φύγει προβληµατισµένος, να νιώσει την ανάγκη να το συζητήσει, να κάνει έστω έναν διάλογο 5 λεπτών σχετικό µε το έργο που είδε. Ακόµη κι αυτό είναι κάτι! Κάτι, λοιπόν, πρέπει να καταφέρουµε να µετακινήσει ή να µετακινηθεί στον θεατή.
Οι νοσούντες και οι φροντιστές τους βρίσκονται στο περιθώριο; Αποµονώνονται θεωρείς από κοινωνία και πολιτεία;
∆εν µπορώ να εκφέρω σίγουρα άποψη, µόνο να υποθέσω. ∆εν ξέρω κατά πόσο το ελληνικό κράτος προνοεί και τους συµπεριλαµβάνει όλους ούτε ξέρω τι υποδοµές κι επιδόµατα υπάρχουν. Νοµίζω δυσλειτουργούν πολλά πράγµατα.
Οι άνθρωποι µιλάνε πλέον για τα προβλήµατά τους;
Πιστεύω υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάποιες προσπάθειες κι όντως επικοινωνούν τα προβλήµατά τους. Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει ότι γυναίκες, τη σύγχρονη εποχή ή κάποιοι πιο “αδύναµοι” άνθρωποι, είτε άντρας είτε γυναίκα, δεν µένουν σιωπηλοί, καταπιέζονται και δεν µιλούν. Η βία που είναι κρυµµένη στα χωριά π.χ., παρόλο που διανύουµε το 2025, δεν έχει εξαλειφθεί. Απλά, έχουν βγει κάποιοι άνθρωποι µπροστά, στις τηλεοράσεις και στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης και µιλάνε για αυτά. Ποιος θα βγει να µιλήσει και να πει ότι δέρνουν το παιδί, τη γυναίκα κοκ; Μακάρι να βγαίνουν όλοι και να µιλάνε, µε τις ντουντούκες, αλλά δυστυχώς δεν έχουµε λύσει αυτά τα ζητήµατα.
Πες µας δυο λόγια για τη συνεργασία σας µε τον Γιώργο Αρµένη και τον ερχοµό σας στα Χανιά.
Τον Γιώργο Αρµένη τον γνωρίζω 11 χρόνια τώρα πια! Ολοκλήρωσα τις σπουδές µου στην Σχολή του και από το 2ο έτος που ανέβαζε έργα ήµουν στις παραστάσεις του. Στην πορεία γίναµε φίλοι και τον θεωρώ µέλος της οικογένειάς µου. Όταν προέκυψε αυτή η δουλειά, υπήρχε η ευκολία ότι τον καταλάβαινα αµέσως, ήταν ξεκάθαρες οι οδηγίες του κ.λπ. και πιστεύω ούτε ο ίδιος κόπιασε να συνεννοηθούµε.
Με πίστεψε από την αρχή και µε βοήθησε όλο αυτό, κάλυψε ένα κοµµάτι που υπήρχε κενό µέσα µου.
∆εν έχω κάποια σχέση µε την Κρήτη η αλήθεια είναι, αλλά έχω έρθει στα Χανιά και τον χειµώνα που παίξαµε πήγαµε πολύ καλά και ο κόσµος της πόλης ανταποκρίνεται και µάλιστα κάναµε και διπλές παραστάσεις στην Κρήτη! Η παράσταση αρέσει, είναι ο δεύτερος χρόνος της και δεν είναι τυχαίο που ξαναερχόµαστε Κρήτη, καθώς το κοινό είναι πολύ ωραίο. Οπότε σας περιµένουµε να έρθετε και να µας στηρίξετε! Και µακάρι φεύγοντας να έχετε αποκοµίσει κάτι…
Η παράσταση
Το Αννουσάκειο Θεραπευτήριο, Κέντρο Α-Α “Ο Άγιος Σπυρίδων’’ της Ιεράς Μητρόπολης ΚισΣάµου και Σελίνου, διοργανώνει την θεατρική παράσταση µε τίτλο “Χόρεψέ µε πατέρα’’, της Κατερίνας Αντωνιάδου, την Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025 και ώρα 21.00 µ.µ., στον Προαύλειο Χώρο της Ιεράς Μητρόπολης, µε ελεύθερη είσοδο.
Ερµηνεύουν: Γιώργος Αρµένης και
Κατερίνα Αντωνιάδου
Ταυτότητα παράστασης:
Κείµενο: Κατερίνα Αντωνιάδου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρµένης
Πρωτότυπη Μουσική: Βασίλης Κονταξής.
