Έχουνε περάσει πάνω από δύο χρόνια από την αποφράδα κείνη µέρα που η σύγκρουση των δύο αµαξοστοιχιών στα Τέµπη έκοψε το νήµα της ζωής σε 57, κυρίως νέους, συνανθρώπους µας και οι αρµόδιες αρχές δεν έχουν κατασταλάξει ποια ήταν η αιτία ή οι αιτίες της σφοδρής σύγκρουσης. Οι απόψεις των επιστηµόνων που επιστρατεύτηκαν να δώσουν τα φώτα τους, µέχρι σήµερα δεν προσεγγίζουν η µία την άλλη. Όλες είναι διαφορετικές.
∆εν είµαι επιστήµονας και ως εκ τούτου δεν µπορώ να πω την γνώµη µου, αλλά µήτε καν να υποθέσω, το τι προκάλεσε την έκρηξη µε το γνωστό φρικτό αποτέλεσµα. ∆εν µπορώ όµως και να πιστέψω ότι όλοι όσοι ασχολήθηκαν µε το εν λόγω θέµα κι έχουν εκφράσει την γνώµη τους λένε όλη την αλήθεια. Κάποιοι, για λόγους που δεν γνωρίζω ψεύδονται. Αυτό λέει η λογική. Μια είναι η αιτία της καταστροφής. Στην προκειµένη δε περίπτωση η µία πραγµατογνωµοσύνη καταρρίπτει την προηγούµενη κι ο χορός καλά κρατεί. Αλλά µήτε γνωρίζω πόσες είναι οι εκθέσεις των επιστηµόνων. Πληροφορήθηκα όµως από τα Μ.Μ.Ε. ότι καµιά δεν συµπίπτει µε τις άλλες. Όλες έχουν διαφορετικές γνωµατεύσεις.
Ποιος όµως λέει την αλήθεια και ποιοι προσπαθούν να την διαστρεβλώσουν; Αυτόν τον γρίφο βέβαια κάποιος πρέπει να τον λύσει. ∆εν µπορεί να µην βγει στο φως όλη η αλήθεια που κάποιοι την κρύβουν και προσπαθούν στα µουλωχτά να κλείσουν το αποτρόπαιο εκείνο έγκληµα απαλλάσσοντας βέβαια τους ευθύνοντες.
Επίσης δεν µπορώ να πιστέψω ότι οι εγκληµατίες της τραγωδίας των Τεµπών θα πάρουν συγχωροχάρτι αποφεύγοντας την τιµωρία που πρέπει να υποστούν. ∆εν θέλω να το πιστέψω αυτό γιατί δεν είναι µια απλή υπόθεση της όποιας διαφθοράς. Εδώ πρόκειται για αδίστακτους εγκληµατίες. 57 αθώες ψυχές χάθηκαν αναίτια γιατί δεν έκαναν σωστά κάποιο τη δουλειά τους. Μήπως – λέω εγώ τώρα – για να λάµψει η αλήθεια θα χωρίσετε σε δύο οµάδες όλους αυτούς που ασχολήθηκαν µε την εν λόγω υπόθεση και θα µας καλέσετε να βρούµε εµείς τους ενόχους προκηρύσσοντας δηµοψήφισµα;
Οι συνάνθρωποι µας κύριοι που από τη µια στιγµή στην άλλη έχασαν τ’ αγαπηµένα τους πρόσωπα και περιµένουν δικαίωση, ξέρετε πως αισθάνονται οι χαροκαµένοι αυτοί συνάνθρωποί µας κύριοι; Αισθάνονται σαν την µάνα του Χριστού που ενώ ο Χριστός δεν είχε ακόµα παραδώσει το πνεύµα του στον Θεό οι σταυρωτές έριχναν κλήρο ποιος θα κερδίσει τα ιµάτιά του. Αγνοούσαν το µαρτύριο του και δεν τους ένοιαζε τίποτε άλλο από το ποιος θα είναι ο τυχερός. Το ίδιο κάνετε κι εσείς κύριοι στην προκειµένη περίπτωση. Παίζετε ζάρια πάνω από τους τάφους των αδικοχαµένων συνανθρώπων µας, όλοι οι ευθύνοντες, για το ανείπωτο εκείνο έγκληµα. Ρίχνετε ζαριές ευελπιστώντας να φέρετε εξάρες όσο ψυχρό κι αν ακούγεται αυτό που γράφω, δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Αδιαφορείτε για το Γολγοθά που ανεβαίνουν τα προσφιλή πρόσωπα των εκλιπόντων, κουβαλώντας συγχρόνως τον σταυρό τους, ζητώντας να βρουν το δίκιο τους.
Αυτό που εδώ και δυόµιση χρόνια προσπαθείτε πάση θυσία να πετύχετε είναι πως να απαλλαγείτε από το βάρος των εγκληµατιών που πράξατε και που βαραίνει τους ώµους σας. ∆εν πιστεύω ότι θα κατορθώσετε να αποφύγετε τον πέλεκυς της δικαιοσύνης.
Τέλος και κλείνω το σηµερινό άρθρο µου επισηµαίνοντας ότι µη βασίζεστε στις δηµοσκοπήσεις και µη πιστεύετε σ’ αυτό που έλεγαν οι παλιοί µας ότι οι Έλληνες ξεχνούν πολύ γρήγορα. Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγµατα κι αυτό το δείχνουν οι πολυάριθµες συγκεντρώσεις που γίνονται όταν θωρούµε ότι προ πάντων η δικαιοσύνη δεν µπορεί να κάνει τη δουλειά της αµερόληπτα γιατί συνέχεια κάποιοι της βάζουν τρικλοποδιές. Οι εκλογές δεν θα αργήσουν πολύ να έρθουν.
*Ο ∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, µέλος των Πνευµατικών ∆ηµ ουργών νοµού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
