Ηθική κάμψη

Αν ανοίξει το “καπάκι της χύτρας” τότε πολύ εύκολα μπορούμε να περάσουμε στη ζούγκλα της πολιτικής.
Η συζήτηση στη Βουλή ήταν για μια ακόμη φορά κατώτερη των εθνικών περιστάσεων. Οι μισοί ήταν “κλέφτες” και οι άλλοι μισοί “συνεργάτες των κλεφτών”.
Αυτό το ποίημα το ξέρουμε· το έχουμε μάθει στα χρόνια της κρίσης απ’ έξω κι ανακατωτα. «Παρατηρώ μια ηθική κάμψη του κοινοβουλευτισμού» έλεγε το 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Πόσο αναλλοίωτα επίκαιρα είναι αυτό!
Στην πολιτική για να πετύχεις πρέπει να έχεις το φρόνημα του ξένου· του ταξιδιώτη. Ερχεσαι κάνεις τη δουλειά, αφήνεις το ηθικό σου χνάρι και μετά από ιστορική αναγκαιότητα αποχωρείς. Η αλαζονική αρχομανία προκαλεί θυμηδία στους πολίτες.
Οι Ελληνες την τέχνη του πολιτικάντη τη βλέπουν με επιφύλαξη.
Ας μην τους την υπενθυμίζουν. Αν ονειδίζεις και περιφρονείς δεν κάνεις για την πολιτική. Ολα είναι ένας σταθμός στην πορεία σου.
Οι ύβρεις και οι ακατανόητες ανησίες ωφελούν μόνο τους εχθρούς του κοινοβουλευτισμού.
Ολοι τούτες τις ώρες πρέπει να είμαστε προσεχτικοί. Βράζει το καπάκι.