O Soihiro Honda, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται η δημιουργία της ισχυρότερης βιομηχανίας μοτοσυκλετών στον κόσμο, είχε όχι μόνο την ικανότητα να οραματίζεται νέες πρωτότυπες και εμπνευσμένες ιδέες, αλλά και την επιμονή να τις υλοποιεί.
Το “παπί” της Honda είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το δίκυκλο που κατέκτησε τις ηπείρους, το δίκυκλο που κατασκευάστηκε σε πολλά εκατομμύρια αντίτυπα, το δίκυκλο που ανέθρεψε γενιές μοτοσυκλετιστών σ’ όλο τον κόσμο. Το πρώτο παπί παρουσιάστηκε το 1958 με το όνομα C-100 Super Cub. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η “φιλική εικόνα”.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δίκυκλα της εποχής, όλα του τα μηχανικά μέρη ήταν καλυμμένα. Ετσι έδειχνε φιλικό και οικείο ακόμη και σε ανθρώπους που δεν είχαν και δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τα μηχανικά μέρη. Παράλληλα παρείχε ικανοποιητική προστασία από τα νερά με τη μεγάλη του ποδιά και επίσης οι επιδόσεις του ήταν τέτοιες που δεν θα φόβιζαν κανένα.
Ηταν ένα πρακτικό μέσο μεταφοράς, με στόχο την εξυπηρέτηση του ιδιοκτήτη του στις καθημερινές μετακινήσεις. Αλλα στοιχεία που ενίσχυαν τον φιλικό χαρακτήρα ήταν το ημιαυτόματο κιβώτιο, που εξάλειψε το πρόβλημα της σύμπλεξης και της αποσύμπλεξης, εφόσον αυτή πλέον γινόταν αυτόματα. Το C-100 Super Cub διέθετε κινητήρα 49 κ.εκ. με ισχύ 4 ίππους περίπου. Ο μικρός μονοκύλινδρος κινητήρας είχε οριζόντια διάταξη στον κύλινδρο, με τον εκκεντροφόρο επικεφαλής, με τριτάχυτο ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων και φυγοκεντρικό συμπλέκτη. Μανέτα για τον συμπλέκτη δεν υπήρχε. Ελαφρύ, εύκολο στην εκκίνηση και εξίσου εύκολο στην οδήγηση, το παπί διαφημίστηκε ως το δίκυκλο για τον καθένα. Το πλαίσιο είχε τέτοια διαμόρφωση ώστε να μπορεί να το οδηγήσουν και οι κυρίες που φόραγαν φούστα. Πολύ σύντομα, μετά την έναρξη της παραγωγής του, το C-100 Super Cub έγινε το όχημα του ταχυδρόμου, του γαλατά και του κάθε χειρώνακτα επαγγελματία. Για πρώτη φορά ήρθε στην Ευρώπη το 1959 και παρουσιάστηκε στην έκθεση της μοτοσυκλέτας στο Άμστερνταμ. Κόστιζε όσα περίπου και η Kreidler Florett της ίδιας χρονολογίας και από τα πρώτα χρόνια σημείωσε καλές πωλήσεις στην Ολλανδία και την Αγγλία (στη Γερμανία, αντίθετα, πουλήθηκε ελάχιστα).
Η Honda, όμως, θέλησε να κατακτήσει και την Αμερική. Μετά την ίδρυση της American Honda Motor Co., το 1959 ξεκίνησε η διαφημιστική καμπάνια της Honda με σύνθημα “You meet the nicest people on a Honda” (συναντάς τους καλύτερους ανθρώπους πάνω σε ένα Honda). Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο εισαγωγέας της Triumph στις Η.Π.Α. πουλούσε 2.000 με 2.500 μοτοσυκλέτες τον χρόνο. Η Honda πουλούσε τα διπλάσια C-100 Super Cub τον μήνα. Τον επόμενο χρόνο, 1961, οι πωλήσεις του παπιού έφτασαν τις 500.000 με την εμφάνιση των δύο νέων μοντέλων (το C-105 και C115) που ήταν εξοπλισμένα με κινητήρα 55 κ.εκ. Το ’63 οι πωλήσεις του μικρού Honda έφτασαν τις 7.800 μονάδες τον μήνα, ενώ στα μέσα του ’74 η Honda είχε ήδη πουλήσει περισσότερα από 10.000.000 50άρια. Το παπί στην Ελλάδα έφτασε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το ελληνικό κοινό του επεφύλαξε ιδιαίτερα καλή υποδοχή. Τα πρώτα Super Cub C-100 κόστιζαν, το 1962, 10.500 δραχμές, ενώ το 1981 το θρυλικό C-50 είχε τιμή 28.000 δραχμές. Η αξιοπιστία του με τα χρόνια άρχισε να γίνεται διάσημη και όσοι εκείνη την εποχή είχαν σαν πρότυπό τους τη Vespa, άρχισαν να αναθεωρούν τις απόψεις τους. Τα παπιά στη χώρα μας έχουν μεγάλη πράγματι ιστορία. Οι βελτιώσεις που έχουν υποστεί στα χέρια των αμέτρητων “παπόβιων” είναι παροιμιώδεις και δεν περιορίζονται ούτε από τη φαντασία…
