Είναι ωραία και η τρίτη ηλικία

Ο κάθε μεσήλικας ονειρεύεται και προγραμματίζει τη ζωή του, προσπαθεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για το πώς θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια του.
Oι μεσήλικες έχουν σχηματίσει γνώμη για την οικογένειά τους, τις ανάγκες και τις ελλείψεις και έχουν διαμορφώσει μια δική τους εικόνα και βιάζονται να τα προλάβουν όλα.
Ετσι με καθαρό μυαλό, με γνώση και σιγουριά για τον εαυτό τους, αποφασίζουν να εκφράσουν τις επιθυμίες τους και να διαλέξουν, σε ποιον θα εναποθέσουν τις ελπίδες τους, όταν έλθει ο καιρός και έχουν ανάγκη βοήθειας και φροντίδας. Το ταξίδι του μεσήλικα προς το γήρας δεν είναι για όλους το ίδιο. Ο κίνδυνος εμφάνισης διάφορων δυσάρεστων μεταβολών που φέρει ο χρόνος επηρεάζει και την ψυχή και το πνεύμα. Γι’ αυτό θα προσπαθήσει να κρατήσει μια υγιή ισορροπία στη ζωή του. Τα ηλικιωμένα άτομα ζουν τώρα περισσότερα χρόνια. Χρειάζεται ένας άλλος τρόπος ζωής, δραστηριότητας και διαβίωσης.
Η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το αλκοόλ, που είναι στο χέρι του να τ’ αποφύγει και με την προσοχή που πρέπει να δώσει σε τυχόν νοσήματα που θα του παρουσιαστούν, θα τον βοηθήσουν να γεράσει ομαλά και ανώδυνα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το λίγο φαγητό, το προσεγμένο, η άσκηση, η ζωή χωρίς τσιγάρο και ποτό, θα τον κρατήσουν σε καλή φυσική κατάσταση, ωραίο και ζωντανό.
Ετσι προστατεύεται και προλαμβάνει πολλές παθήσεις (υπέρταση, διαβήτη, καρδιοπάθειες κ.λπ.) και φτάνει στο γήρας σε καλή κινητική κατάσταση. Βέβαια και το πνεύμα θέλει αντίστοιχα την ικανοποίησή του. Πρέπει να σκέπτεται, να βάζει στόχους, να ανανεώνεται, να αποκτά καινούργιες συνήθειες, δραστηριότητες ψυχοδιανοητικές, όπως είναι η επινόηση, η διορατικότητα, η φαντασία, απαραίτητη για να γνωρίζει τον εαυτό του.
Ετσι διατηρείται σε καλή φόρμα, σωματική και ψυχική. Κάποτε ο ηλικιωμένος όσο ανήμπορος κι αν ήταν και όσα προβλήματα κι αν είχε, ζούσε μέσα στην οικογένεια με όλα τα μέλη μαζί του.
Είχε τη φροντίδα και τον σεβασμό απ’ όλους, κυρίως από τα εγγόνια, γιατί οι γνώσεις που τους δίδαξε με τη σοφία που πηγάζει από την εμπειρία του και κυρίως την αγάπη του προς αυτά, τα βοηθούσε στην εφηβεία τους, τους μάθανε ν’ αγαπούν και να σέβονται τους μεγαλύτερους κι αυτό συνεχιζόταν από γενιά σε γενιά.
Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι ηλικιωμένοι πρέπει να βρουν τον τρόπο να κάνουν την υπέρβαση να μην πανικοβάλλονται, αντίθετα με τη γνώση τους μπορούν να κρατήσουν δεμένη την οικογένεια. Οσο θα γεμίζουν τη ζωή τους με απλές χαρές που θα πηγάζουν από δραστηριότητες τόσο θα είναι έτοιμοι για παρουσιαζόμενες αλλαγές, αλλιώς όχι μόνο δεν θα χαρούν το υπόλοιπο της ζωής τους  αλλά θα μελαγχολήσουν, θα γκρινιάξουν, θα πάθουν άνοια, το χειρότερο στάδιο των ηλικιωμένων.
Σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, ακόμα κι αν υπάρχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όλες οι κοινωνικές ομάδες πρέπει να έχουν ισότιμη θέση στην κοινωνία. Ολοι πρέπει να απολαμβάνουν τα αγαθά της. Πρέπει να τους διευκολύνουν να εκπληρώνουν τις καθημερινές απαιτητικές ανάγκες τους, για να προωθούν τη σωματική και πνευματική τους δραστηριότητα και να διατηρούν την καλή τους υγεία.
Το φυσικό περιβάλλον ειδικότερα, μπορεί να υποστηρίξει την κοινωνική συναναστροφή και την αίσθηση της συμμετοχής όλων των ανθρώπων χωρίς αποκλεισμούς. Επί πλέον έχει γενικότερα θετική επίδραση στην πνευματική και ψυχική υγεία, στην ευημερία και στην ποιότητα της ζωής τους.
Γι’ αυτό σήμερα, πέρα της πρόληψης και της φαρμακευτικής αγωγής, η περιβαλλοντική παρέμβαση, αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο, ως ένας ουσιαστικός τρόπος για την αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών αναγκών των ατόμων.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το φυσικό περιβάλλον μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για τον σχεδιασμό των αστικών υπαίθριων χώρων για τα ηλικιωμένα άτομα και τα άτομα με αναπηρίες. Ενα τέτοιο δομημένο περιβάλλον θα μειώσει τα εμπόδια και θα ενισχύσει την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους και θα χαρίσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής, ώστε οι δυνάμεις τους και γενικά η υγεία τους να κρατηθούν σε ισορροπία. Η τοπική αρχιτεκτονική και γεωπονία γνωρίζει σχεδιαστικές λύσεις, βασικές και επιστημονικές αρχές, ώστε να επιτύχει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος, ανοικτών αστικών χώρων, αισθητικού, αποδεκτού, χαλαρωτικού, οικείου και υποστηρικτικού που παρέχει αισθήματα ηρεμίας, ασφάλειας, άνεσης, ανεβάζει την ψυχολογική κατάσταση, προωθεί την κοινωνικότητα, προτείνει ήπιες δραστηριότητες που προκαλούν το ενδιαφέρον των ηλικιωμένων, την τάση απόκτησης εμπειρίας και προσοχής καθώς και την ικανότητα προγραμματισμού της καθημερινότητας. Ενισχύει τις διανοητικές λειτουργίες με αυτοπεποίθηση και σεβασμό στη ζωή. Αλλωστε έχουμε την τύχη να χαιρόμαστε μια χώρα με ήπιο κλίμα το οποίο μας επιτρέπει την έξοδό μας τις περισσότερες ημέρες του χρόνου σε ανοιχτούς χώρους. Ο ήλιος βοηθά στη μείωση της ανησυχίας, του θυμού, του άγχους, της κατάθλιψης, διεγείρει όλες τις αισθήσεις. Το κελάηδημα των πουλιών, το μουσικό τραγούδι του τζίτζικα, το θρόισμα των φύλων, το μουρμούρισμα του νερού, διασκεδάζουν την ψυχή. Η οικογένεια, αναγνωρίζοντας τις θυσίες των ανθρώπων της, θα κάνει ευχάριστα γεύματα μαζί τους και θα μαθαίνει ιστορίες και ανέκδοτα της ημέρας.
Ο ηλικιωμένος δεν αντέχει την αποξένωση, την απόρριψη, την απομόνωση, τον αποκλεισμό – τον ρατσισμό: «Εσύ πια είσαι γέρος μη μιλάς!».
Ας τον αφήσουμε να νιώθει ότι ακόμη είναι χρήσιμος, ότι ακόμη αξίζει, έστω και με τη συμβολή του!