Ημερολόγιο ψυχανάλυσης

Πήγα στον ψυχαναλυτή μου, χθες το απόγευμα.
– Πώς αισθάνεσαι; με ρώτησε
– Σαν τον Σκουρλέτη, απάντησα. Αν γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα έκανα τα ίδια πράγματα.
– Μμμ, σοβαρή η περίπτωσή σου… Εχεις φαγούρα;
– Το βράδυ μετά που βλέπω ειδήσεις…
– Τι εννοείς;
– Τι να σου πω γιατρέ· τρώω, κάθομαι να δω και με αυτά που ακούω φαγουριάζομαι…
– Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;
– Επτά χρόνια φαγούρα…
– Τα πράγματα είναι σοβαρά…
– Τι θα κάνω γιατρέ;
– Κοίταξε, ας το συζητήσουμε… Αισθάνεσαι προδομένος;
– Ξύνομαι… με αυτά που ακούω…
– Μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς…
– Μα δεν μπορώ· αισθάνομαι ότι κάποιος μου ‘χει βάλει κουδουνάκι και με δείχνει στη μέση της Δημοτικής Αγοράς.
– Έχεις κρίση ταυτότητας, δηλαδή;
– Ξηροστομία έχω…
– Να πιεις νερό…
– Θα το ιδιωτικοποιήσουν.
– Κοιμάσαι καλά;
– Τον ύπνο του δικαιότερου των πολιτικών μας.
– Σε καλό δρόμο είσαι…
– Με το κουδουνάκι που μου ‘χουν κρεμάσει τι θα γίνει;
– Άλλαξε κανάλι στην τηλεόραση…
– Μμμμ…