ΑΠΟ τις πιο σημαντικές διεθνείς ημέρες είναι αυτή της παγκόσμιας “γιορτής” του βιβλίου (23/4). «Στις 23 Απριλίου του 1696 έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλοι συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας: ο δημιουργός του “Δον Κιχώτη”, Ισπανός Μιγκέλ ντε Θερβάντες και ο εμπνευστής του θεατρικού έργου “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, Ουίλιαμ Σέξπιρ». Με αυτή την πρόφαση η UNESCO -από το 1995- έχει αφιερώσει τη μέρα αυτή στο βιβλίο, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρώπου (Γουτεμβέργιος), τιμώντας τους συγγραφείς και ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να ανακαλύψουν την ανεκτίμητη συμβολή του διαβάσματος στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
ΣΗΜΕΡΑ περισσότερο από ποτέ, λόγω της διάχυτης τεχνολογικής ψευδοενημέρωσης, ό,τι είναι γραμμένο σε χαρτί (βιβλίο, εφημερίδα, περιοδικό) μάλλον περιφρονείται από τους νέους! Έτσι πιστεύεται… Κι όμως, από ένα σύντομο πέρασμά μας από την υπέροχα λειτουργούσα δημοτική βιβλιοθήκη Χανίων, εντυπωσιαστήκαμε από τον μικρό “αναγνώστη” που απορροφημένος απολάμβανε ένα βιβλίο (φωτ. 1) αναπαυόμενος σε ένα “πουφ”! Σε αντίθεση, βέβαια, με κάποιο άλλο παιδί (φωτ. 2) που εξίσου απορροφημένο στην ανάγνωση, απολάμβανε το αγαθό που προσφέρει ένα βιβλίο επινοώντας τη δική του… άνεση επί του πεζοδρομίου!
ΔΕΝ έχει σημασία μέσα σε ποιο περιβάλλον διαβάζει κανείς. Σημασία έχει να υπάρξει ο “έρωτας” για την ανάγνωση από την παιδική ηλικία. Θεωρούμε τυχερά τα παιδιά που στην κατάλληλη ηλικία διάβασαν και τα κατάλληλα βιβλία. Κι εδώ χρειάζεται η παρέμβαση τόσο των γονιών και των δασκάλων, όσο και των βιβλιοθηκονόμων και του κράτους… Με τη ευκαιρία της ημέρας, εκείνο το ερείπιο στη γωνία Τζανακάκη-Ερωτοκρίτου που αγοράστηκε από το δήμο Χανίων για να στεγάσει τη “νέα” δημοτική βιβλιοθήκη, σε ποιο στάδιο βρίσκεται; Ή μήπως, το όλο έργο έχει παραπεμφθεί σε… αόριστο χρόνο;
