Πολύ κουβέντα αυτές τις µέρες, για το δηµοψήφισµα του 2015, µιας και κλείνουµε δεκαετία από τότε. Επειδή οι µνήµες είναι ακόµα νωπές, ο καθένας το κρίνει µέσα από την κοµµατική του διόπτρα.
Η πραγµατικότητα στην πολυπλοκότητά της δεν παύει να είναι αρκετά απλή. Η χώρα είχε περιέλθει σε οικονοµική κρίση, έτοιµη να καταρρεύσει, εξαιτίας της νοοτροπίας που επικρατούσε και δυστυχώς επικρατεί, ότι το κράτος είναι λάφυρο και το παραδίδουν οι ψηφοφόροι στην κυβερνωσα πλειοψηφια για να εξυπηρετήσει τα δικά της παιδιά.
Η πρώτη διαπίστωση λοιπόν είναι, ότι η κατάρρευση ήταν αποτέλεσµα των πολιτικών που ακολούθησαν τα δύο κόµµατα εξουσίας µετά την µεταπολίτευση. Αλόγιστος δανεισµός όχι για παραγωγικά έργα, αλλά για σπατάλες, προς εξασφάλιση της επόµενης τετραετίας. ∆υστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, εκµεταλλευόµενος την αγανάκτηση των πολιτών, βιάστηκε να ορµήσει στην αρπαγή της εξουσίας… προφανώς είχε τη λογική και αυτός του κράτους λάφυρο… ενώ έπρεπε να περιµένει να καταρρεύσει ο ολέθριος Σαµαράς, προετοιµάζοντας τις ρεζέρβες του.
∆ιαπίστωση δεύτερη: Μετά την ανάληψη της εξουσίας, από τον ΣΥΡΙΖΑ,µε συγκυβερνήτη τον Καµένο και τις συναλλαγές µε τον Κωστάκη τον νεώτερο, είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι το κόµµα παύει να σκέφτεται συλλογικά και γίνεται ένα καθαρά προεδρικό κόµµα, όπου για την τύχη της χώρας αποφασίζει η αυλή του προέδρου. Ουσιαστικά, µε αυτήν την λογική, η χώρα συνέχισε να κυβερνάται µε το ίδιο µονοκοµµατικό σύστηµα, µε αλλαγές προσώπων.
∆ιαπίστωση τρίτη: Το κράτος µε τις οπερέτες των τριών πλέον κυβερνητικών κοµµάτων, χρεοκόπησε µεν, αλλά το τραγικό ήταν, ότι δεν είχαν πρόταση για τη… βεβαίως επώδυνη… έξοδο από την κρίση. Αποτέλεσµα ο πανίσχυρος πρόεδρος, χωρίς περίσκεψη ανακοίνωσε δηµοψήφισµα µέσα σε µια εβδοµάδα, πιστεύοντας ότι ο κόσµος θα τροµοκρατηθεί… Θυµάται κανείς ποιο ήταν το ερώτηµα;… και θα ψηφίσει ΝΑΙ. Γι’αυτό όταν ανακοινώθηκε το 62 %, του ΟΧΙ η αυλή του Αλέξη ήταν έτοιµη να βάλει τα κλάµατα γιατί δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Ας θυµηθούµε τις ερµηνείες, των κυβερνητικών στελεχών, π;ως το όχι γίνεται ναι. Το ποσό γελοίες ήταν οι κυβιστήσεις για το περίφηµο όχι,αποδεικνύεται, από το ότι και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας το υποστήριζε. Γνωστές και επώδυνες οι µετέπειτα εξελίξεις.
∆ιαπίστωση Τετάρτη: κατέρρευσε ο µύθος του Ευρωπαίου εταίρου, ο οποίος είναι συµπαραστάτης στα δύσκολα. Απεδείχθη και µας το επιβεβαιώνει και η κα Μέρκελ, ότι οι ισχυροί εταίροι, βρήκαν µια χρυσή ευκαιρία, όχι να µας τιµωρήσουν, αλλά για να µας ληστέψουν. Ο πρώην καγκελάριος της Γερµανίας, H. Smidt είχε πει το περίφηµο «όταν η συµµετοχή του ελληνικού ΑΕΠ είναι το 2% του ευρωπαϊκού τότε το ελληνικό πρόβληµα ήταν υπόθεση διαπραγµάτευσης δύο ωρών, µεταξύ των ισχυρών ηγετών της Ευρώπης, αν είχε…». Έτσι δυστυχώς για τη χώρα, λόγω ανάξιου πολιτικού προσωπικού, όχι µόνο των κυβερνώντων… να θυµίσω το Γερούν γερά της αντιπολίτευσης… παραδώσαµε τα τιµαλφή και τις υποδοµές της χώρας, στους… Εταίρους, για 99 χρόνια. Το πρόβληµα δεν είναι οι εξευτελιστικές τιµές που τα πήραν, αλλά το ότι, οι υπεραξίες για έναν αιώνα θα γεµίζουν τα τα ταµεία των κρατικών εταιρειών της Γερµανίας, της Ιταλίας… βλέπε Fraport,, Hellenic Train κ.λπ. Ουσιαστικά εµείς οι προηγούµενες γενιές, φωνασκούµε τώρα ότι οι µισθοί των νέων είναι χαµηλοί, αλλά στην ουσία τους φορτώσαµε τα δικά µας χρέη.
Και η τελευταία διαπίστωση: όσον καιρό συνεχίζονται οι απευθείας αναθέσεις, οι ΟΠΕΚΕΠΕ δες, οι υποκλοπές και οι επιστροφή των µεσίων, ο ψηφοφόρος δεν δικαιούται να ελπίζει σε ένα καλύτερο µέλλον για τα παιδιά του και είναι συνυπεύθυνος για αυτό. Στην σύγχρονη εποχή, τα συστήµατα και τα κόµµατα που κυβερνούν µε οπαδούς είναι καταδικασµένα.
