Μέρες που είναι, νοσταλγώ τη σιωπή…
Με κούρασαν οι γαϊδουροφωνάρες των “ειδικών” του καφενείου, των ασύγγνωστων πολιτικών, με κούρασαν “οι μεν” που τσακώνονται (οι αφελείς) με “τους δε”.
Νοσταλγώ τη σιωπή, σαν ιερό δώρο, σαν παρακαταθήκη για να διαβούμε και τούτον τον Ρουβίκωνα.
Και να πέσουμε μέσα στο χαντάκι;
Στην αρχαιότητα υπήρχε μια τετραετής σχολή Φιλοσοφίας που τον πρώτο χρόνο οι σπουδαστές έπρεπε να παραμείνουν εντελώς σιωπηλοί.
Αν τα κατάφερναν, προβιβαζόταν στο δεύτερο έτος σπουδών.
Νοσταλγώ τους πολιτικούς που ήξεραν πότε να μιλάνε και πότε να σιωπούν.
Νοσταλγώ κάποιον που να έχει διαβάσει Ιστορία.
Και οι έντονες ιδεολογικές απόψεις ορισμένων – τζάμπα μαγκιά και αυτή.
Η παραλλαγή «Όμικρον» σαρώνει σε συνδυασμό με την «Δέλτα».
Και οι μαϊντανοί να τσακώνονται, φωνασκούν.
Μα δεν καταλαβαίνουν ότι τους βαρέθηκαν, ότι γελοιοποιούνται;
Σε λίγο καιρό όταν τελειώσει η πανδημία, κάποιοι επιδημιολόγοι θα πρέπει και αυτοί να μπουν σε πρόγραμμα απεξάρτησης από την δημοσιότητα.
Σιωπή· κάντε υπακοή.
Αξιότιμε κύριε, είχα καιρό να διαβάσω ενα τόσο ουσιώδες και περιεκτικό κείμενο. Δυστυχώς στην πατριδα μας ένα παγκόσμιο ιατρικό ζήτημα το μετατρεψαμε σε θέμα μικροπολιτικης του καφενέ, προς αγραν ότι προερεισθε ψηφαλακιων,αντί της δημιουργίας ενός αρραγους μετώπου.Κριμα γιατί ξεκινήσαμε καλά με καθολική αυτοσυγκρατηση διχως να λαλούν πολλοί κοκόροι και να μας περνουν τα αυτιά….Καλή χρονιά και μακάρι η ιατρική επιστήμη να μας απαλλάξει από τον βραχνά που μας ταλαιπωρεί. Με εκτιμηση