Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Η σημασία των αριθμών στην ελληνική κοσμοθέαση

Οι αρχαίοι Ελληνες έδιδαν ιδιαίτερη σημασία στην αριθμολογία ή στην κεκρυμμένη σοφία του συμβολισμού των αριθμών. Κυρίως κατά τους Πυθαγόρειους οι “φυσικοί” αριθμοί (ακέραιοι θετικοί) έχουν υπόσταση οντοτήτων ή είναι νόμοι/ιδιότητες των όντων, ώστε μέσω του Λόγου να αντιλαμβανόμεθα τη φύση.
Οι Ελληνες γενικώς είχαν αγάπη (και σέβας) προς τους ζυγούς (2, 4, 26, 8…) αριθμούς<αρμοσμένος, γι’ αυτό τους ονόμαζαν άρτιους, δηλαδή “πλήρεις, τέλειους, υγιείς”=ολοκληρωμένους σε αντίθεση με τους μονούς (1, 3, … 7, 9)<μόνος= στερημένος, δηλ. τους περιττούς<περισσός = άμετρος, ασυνήθης, αλλόκοτος, τερατώδης.
Εξαίρεση το 5 ως έκφραση του Φ, διά του πενταγώνου. Τα ζυγά κανονικά πολύγωνα εγγράφονται στον κύκλο (τετράγωνο, εξάγωνο, οκτάγωνο έως δεκάγωνο), ενώ τα μονά είτε εμμέσως (τρίγωνο από εξάγωνο) είτε αμέσως (επτάγωνο, εννεάγωνο, ενδεκάγωνο κ.ο.κ.) δεν εγγράφονται!

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
1) ΕΝ: Δεν έχει σχέση με τη “μονάδα” (οιανδήποτε), που είναι αυθαίρετο ποσόν λ.χ. το γαλλικό μέτρο. Απλώς είναι η έννοια του ολοκληρωμένου όντος λ.χ. ένας άνθρωπος. Ως Νόμος δηλοί το “Αέναον”.
2) ΔΥΟ: Είναι ο πρώτος συμπαντικός Νόμος, η “Ανάγκη”. Η δράση/αντίδραση της Μηχανικής, το θετικό/αρνητικό του ηλεκτρομαγνητισμού. Η ύλη/ενέργεια κ.ο.κ.
3) ΤΡΙΑ: Μέσω της επίδρασης των τριών (!) θρησκειών της ερήμου (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) θεωρείται “ιερός” αριθμός λ.χ. Αγία Τριάς. Επίσης εκφράζει το ανύπαρκτο μαθηματικώς “αρχή, μέση, τέλος” και πολλά ιδεολογήματα όπως την κοινωνική διαδικασία των μαρξιστών (process) “θέσις, αντίθεσις, σύνθεσις”. Οι Ελληνες το 3 το θεωρούσαν κατάσταση διαταραχής, αστάθειας, όρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Τρίτων = τρικυμία κ.ά. σημαίνει το διάφορον.
Τα τρισ-, επτά-, όπως τρισένδοξος, επτάψυχος σημαίνουν απλώς υπερβολή.
4) ΤΕΣΣΕΡΑ: Ο τέταρτος συμπαντικός Νόμος, το “Απλούν”. Εκφράζεται με το τετρακτύν του Πυθαγόρα (κανονική πυραμίς = τετράεδρον). Αποτελείται συνήθως από δύο ζεύγη λ.χ. στον Πολιτισμό: Ήθος – Φιλοσοφία και Τέχνη – Επιστήμη. Είναι η βάσις λειτουργίας της ζωής, η ίδια η Ζωή, αφού από τη Βιολογία γνωρίζουμε ότι το DNA αποτελείται από 4 βάσεις: Αδενίνη – Αμίνη και Γιοναμίνη – Κυροσένη. Ο διπλασιασμός του 4, δηλ. το ΟΚΤΩ δηλοί “πολυπλοκότητα”, “σταθερότητα” (=παναρμόνιος/Ιάμβλιχος) λόγω του ότι 8 = 2³ = 2x2x2 “αρτιάκις άρτιος”.
5) ΠΕΝΤΕ: Είναι η έκφραση (το πεντάκτινον του Πυθαγόρα) της “θείας” αναλογίας, του λόγου Φ=1,618… [α/β=β/(α+β)=Φ] και του χρυσού ορθογωνίου. Είναι η συμμετρία -κυρίως- των φυτών.
6) ΕΞ: Ο διπλασιασμός του 3 επιφέρει μία κάποια “ευταξία”, αφού το εξάγωνο είναι το μόνο από τα κανονικά πολύγωνα (και το “σταθερόν” τετράγωνο) που καλύπτουν όλο το επίπεδο, άρα και κυψέλες. Είναι η βάση δομής της ανόργανης ύλης, της κρυσταλλικής συμμετρίας.
7) Το ΕΠΤΑ και το ΕΝΝΕΑ το απέφευγαν οι Ελληνες. Το μεν 9 ως αστοχία / ανολοκλήρωτον, αφού το 10 είναι η πληρότης, το δε 7 ως έκφραση αταξίας (στη Φυσική στο επτά αντιστοιχεί ο όρος “εντροπία” / χάος και επιθετικότης / θάνατος. Όσο για τον αριθμό ΔΕΚΑ δηλώνει ολοκλήρωση, τον σκοπό, την πληρότητα. Είναι τα 10 δάκτυλά μας, το πρώτο όργανο μέτρησης και η αποδεκτή βάση του συστήματός μας αρίθμησης (Δεκαδικό 10°=1, 10¹=10, 10²=100 κ.ο.κ.).
Γιατί όμως η ιδιαίτερη απέχθεια των Ελλήνων για το ΕΠΤΑ;
Πρώτον, γιατί υπεδήλωνε τον θάνατο, τον μέγα εχθρό του ανθρώπου, που τον διαφοροποιεί από τους Θεούς (θνητούς). Ο δε Άδης εκφράζεται με το 7.
Δεύτερον, σημαίνει καταστροφή, αφού εταυτίζετο με τον ΚΡΟΝΟ (κρονόληρος) “θεός”-πολιτισμός καταστροφικός, που καταπίνει τα “παιδιά του” = την ανθρωπότητα, σημαίνει κατακλυσμός (παγκόσμιες ολοκληρωτικές καταστροφές). Πράγματι στο γεωκεντρικό σύστημα (προορισμένο για τους “πολλούς”, ενώ το ηλιοκεντρικό για τους “επαΐοντας”) ο Κρόνος κατέχει την έβδομη θέση ανάμεσα στους 7 πλανήτες.
Τρίτον, είναι το ανεκπλήρωτον, αφού το 8 ολοκληρώνει. Λ.χ. οι νότες δεν είναι 7, αλλά 8 (από do έως do), η οκτάβα (=διαπασών). Το ίδιο με τα ουράνια σώματα, οι Εβραίοι τα θεωρούσαν 7, ενώ οι σφαίρες ήσαν 8 (η ογδόη των απλανών). Στη λατρεία του Κρόνου πάντα λείπει ένα. Και ο ιερός αριθμός της λατρείας αυτής είναι το 7.
Ο πολιτισμός των ασύμμετρων αριθμών αντιτίθεται στους “ελληνικούς” αριθμούς.
Το συνθετικό επτά -(όπως το τρι-) σημαίνει στους Έλληνες απλώς το υπερ-βολικό π.χ. επτάψυχος, νεοελληνικά ειρωνικώς. Στην αρχαία γλώσσα μόνον ως αριθμητικό (επτάπυλοι Θήβαι) αλλά και καταστροφή πολιτισμού “Επτά επί Θήβας” Αισχύλου.
Τα διάφορα “επτά”, λ.χ. “επτά θαύματα”, είναι μεταχριστιανικά!
Οι αριθμοί δε εγράφοντο στα ελληνικά ως εξής:
α’=1
β’=2
γ’=3
δ’=4
ε’=5
στ’=6
ζ’=7
η’=8
θ’=9
ι’=10
ια’=11
κ.λπ.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα