Του Πανοσολογιοτάτου Αρχιµανδρίτου
κ. Φιλόθεου Γεωργιλά
Καθηγητή – Ιεροκήρυκα
Οι Πατέρες της Εκκλησίας ερευνώντας το γεγονός της Μεταµόρφωσης, ακόµα και σε επίπεδο χρόνου που έγινε, έβγαλαν κάποια συµπεράσµατα.
Σαν παράδειγµα αναφέρω τον Αγ. Σεραφείµ Σάρωφ, ο οποίος στηριζόµενος στην Ευαγγελική διήγηση λέει ότι: «η Μεταµόρφωση του Χριστού έγινε πριν από το Πάθος Του για να δείξει την δύναµη του στους µαθητές του, οι οποίοι πολλές φορές δεν κατανοούσαν ορισµένα πράγµατα. Τους ανέβασε στο όρος, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, και έδειξε σε αυτούς τη Βασιλεία Του πριν το Πάθος Του, την δύναµή Του πριν το Σταυρό και τη δόξα Του πριν τις ύβρεις και ταπεινώσεις Του».
Ένα από τα τροπάρια της εορτής λέει: «Έγινε η Μεταµόρφωσή Σου, Κύριε για να δουν οι Απόστολοι τα θαυµάσιά Σου, τη δόξα, τη λαµπρότητα Σου και να µη δειλιάσουν από τα παθήµατά Σου και Σταυρό».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος στο ερώτηµα τι σηµαίνει, «Μεταµορφώθηκε ο Χριστός» λέει: «Όπως ο ίδιος ευδόκησε άνοιξε λίγο από τη θεότητά του και έδειξε στους µαθητές Του το Θεό που έµεινε µέσα Του».
Ένας άλλος µεγάλος Πατέρας, ο Ιωάννης ο ∆αµασκηνός, τονίζει: «Μεταµορφώνεται λοιπόν χωρίς να προσλάβει εκείνο το οποίο δεν ήταν, αλλά εκείνο το οποίο ήταν, φανέρωσε στους δικούς του µαθητές, αφού τους άνοιξε τα µάτια της ψυχής του, και από τυφλούς του έκανε να βλέπουν πνευµατικά». Σε άλλο ερώτηµα, γιατί πήρε µόνο τους 3 µαθητές του ο Αγ. Νικόδηµος Αγιορείτης λέει: «Ως κορυφαίους και υπερέχοντας, διότι ο µεν Πέτρος προκρίθηκε γιατί αγαπούσε πολύ τον Χριστό, ο Ιωάννης επειδή τον αγαπούσε ο Χριστός, ο δε Ιάκωβος επειδή µπορούσε να πιει το ποτήρι του θανάτου που και ο Κύριος ήπιε».
Συµπερασµατικά και εµείς θα σηµειώναµε τα ακόλουθα: Κατά την Μεταµόρφωση ακούγεται η φωνή του Θεού λέγουσα «Αυτού ακούετε». Όποιος ακούει το Χριστό, µεταµορφώνεται.
Για να ακούσουµε όµως αυτή τη φωνή πρέπει να αλλοιωθούµε ποιοτικά, εσωτερικά, ψυχικά. Όποιος δεν νιώθει αυτή τη Μεταµόρφωση κάθε στιγµή, ώρα και µέρα σηµαίνει ότι δεν ακούει τη φωνή αυτή του Θεού. Η Μεταµόρφωση δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος ζωής. ∆εν είναι στατικό και σχηµατικό αλλά δυναµικό και άπειρο. Έτσι ζουν και οι άγιοι της Εκκλησίας µας µεταµορφώµενοι και αγιαζόµενοι.
Όποιος θέλει να µεταµορφωθεί, πρέπει να υψωθεί. Γι’ αυτό και ο Χριστός συµβολικά ανεβάζει τους µαθητές του σε όρος υψηλό του Θαβώρ. Ο σηµερινός άνθρωπος κάνει πολλές αναβάσεις στις κατακτήσεις της επιστήµης και διανόησης. ∆ιστάζει όµως να κάνει την ανάβαση στο Θαβώριο όρος. Εκεί ο άνθρωπος φωτίζεται πραγµατικά. Η εκκλησία δεν απορρίπτει την τεχνολογική πρόοδο και ερευνά αλλά όµως βλέπει τον άνθρωπο πρώτιστα και σαν πνεύµα, σαν καρδιά, που έχει ανάγκη ανύψωσης, κάθαρσης, καλλιέργειας.
Αν η κοινωνία µας δεν αντιµετωπίσει τον κάθε άνθρωπο και στις δύο διαστάσεις του, τότε υπάρχει ελλιπής πρόοδος και ανάπτυξη. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από το Θαβώρειο φως για να βγει από τα αδιέξοδα από την ζούγκλα της σύγχυσης και ότι χάους που τον περιζώνει.
Ο Άγιος Γρηγόριος µας προτρέπει: «Έτσι εµείς που πιστεύουµε καλώς, ας βαδίσουµε προς την λάµψη που βγήκε από το φως της Μεταµόρφωσης για να φωτιστούµε». Αυτό σηµαίνει αλλαγή ριζική ως προς τις σκέψεις µας το φρόνηµά µας, την ζωή µας γενικά.
Ευχή µας να πραγµατωθεί.
