Κουνουπιδιανά. ∆ηµοτική ενότητα µε µεγάλο πληθυσµό -γύρω στις 15000 υπολογίζεται τώρα- µε µεγάλη οικιστική, τουριστική και επιχειρηµατική ανάπτυξη που συνεχίζεται. Αυτό συνεπάγεται βέβαια και µεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση λόγω της παρουσίας του Πολυτεχνείου, στρατιωτικών εγκαταστάσεων, τουριστικής επισκεψιµότητας και ανθρώπων που µετακινούνται µέσω Κουνουπιδιανών σε διάφορους προορισµούς στο Ακρωτήρι. Γνωστά και ορατά όλ’ αυτά, καθηµερινά.
Η κυκλοφοριακή ασφυξία εποµένως είναι εντός των πυλών και για τα Κουνουπιδιανά και -δυστυχώς- σχεδόν καθηµερινά είναι τα µικρά, µεγαλύτερα αλλά και σοβαρότερα ατυχήµατα που συµβαίνουν στους δρόµους τους.
Θα υπέθετε κανείς ότι η Ο∆ΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ της εν λόγω ∆ηµοτικής Ενότητας όφειλε να είναι το πρώτο σε ιεράρχηση έργο µε τις αναγκαίες (εδώ και χρόνια) κυκλοφοριακές µελέτες – ρυθµίσεις και έργα ώστε το πρόβληµα να µετριάζεται αντί να οξύνεται, όπως συµβαίνει τώρα. Καθώς και η νυν δηµοτική αρχή έχει ήδη 5 χρόνια θητείας. Ίδια και χειρότερη κάθε χρόνο η κατάσταση.
Τα είπε πριν δυο µήνες περίπου, στις 4 Απριλίου στα ‘‘Χανιώτικα Νέα’’ και τον Γιώργο Κώνστα, ο πρόεδρος της ∆.Ε. κ. Γαϊτανόπουλος. Ότι δηλαδή, όλοι διαπιστώνουν καθηµερινά «την έλλειψη βασικών υποδοµών καθώς σε αρκετές περιπτώσεις κινούνται σε δρόµους µε πεπαλαιωµένες ασφαλτοστρώσεις δίχως διαγραµµίσεις, δίχως πεζοδρόµια σε κεντρικές οδούς, ελλιπή φωτισµό σε πολλά κεντρικά σηµεία που καθηµερινά µετακινούνται παιδιά πηγαίνοντας στις δραστηριότητές τους µε τα πόδια, δίχως σηµεία στάθµευσης που πλέον είναι ζήτηµα για εµάς αλλά και παιδικές χαρές που χρειάζονται αναβάθµιση. Θέµατα που έχουµε φέρει στους αρµόδιους αντιδηµάρχους…ωστόσο αν για παράδειγµα ένας περυσινός επισκέπτης του τόπου µας αποφασίσει να έρθει και φέτος για διακοπές εδώ, δεν θα εντοπίσει καµία αλλαγή, µιας και δεν έχει προχωρήσει σχεδόν τίποτα από τα προαναφερόµενα θέµατα… ακόµα τουλάχιστον»
∆ιαβάσαµε επίσης στα ‘‘Χανιώτικα Νέα’’ (21-5-25), ότι απαντώντας ο δήµαρχος Χανίων σε σχετική ερώτηση του κ. Ζερβάκη της παράταξης Μανιµανάκη, είπε µεταξύ άλλων ότι «Έχουµε ήδη ολοκληρώσει τις µελέτες και όχι µόνο για το πεζοδρόµιο (σ.σ. του δρόµου προς την πισίνα Αγίου Ονουφρίου) αλλά και για δίκτυα κοινής ωφέλειας και αναµένουµε το επόµενο διάστηµα τη χρηµατοδότησή της, ίσως από την περιφέρεια. Σχεδιάζουµε να κάνουµε µια συνολική παρέµβαση και σύντοµα θα είµαστε σε θέση να προβούµε σε ανακοινώσεις».
Το έχουµε µάθει καλά αυτό το «σύντοµα». Τόσο για την χρηµατοδότηση, που πάντα… αναζητείται «σύντοµα» αλλά πάντα αργεί να βρεθεί, όσο και για την υλοποίηση.
Και το χειρότερο: Η υλοποίηση των συνολικών παρεµβάσεων αργεί πάντα ΠΟΛΥ περισσότερο. Ξέρετε: Προκήρυξη, επιλογή, ενστάσεις, εγκατάσταση εργολάβου….
Πεζοδρόµια στην Ακρωτηρίου χθες
∆εν ακούσαµε όµως (ούτε από την αντιπολίτευση) για άλλους συγκεκριµένους δρόµους των Κουνουπιδιανών όπου ο κυκλοφοριακός φόρτος οχηµάτων, πεζών και δεκάδων µαθητών του Γυµνασίου είναι καθηµερινά στην κόψη του ξυραφιού.
Οι κάτοικοι της τεράστιας, πυκνοκατοικηµένης κεντρικότατης αρτηρίας Ακρωτηρίου, ανησυχούν ιδιαίτερα.
Η Ακρωτηρίου σε όλο το µήκος της από Αριστοτέλους µέχρι την συνάντησή της µε την Ελευθερίου Βενιζέλου έχει πυκνή δόµηση, είναι αµφίδροµης κυκλοφορίας και σε όλο το µήκος της, δεξιά και αριστερά, έχει επίσης δεκάδες µικρότερους κάθετους δρόµους εξ’ ίσου πυκνοδοµηµένους.
Η κεντρική οδός Ακρωτηρίου, λοιπόν, όσο και οι παρόδιοι δρόµοι στερούνται στοιχειωδών κυκλοφοριακών ρυθµίσεων.
Κυρίως όµως, η Ακρωτηρίου, στερείται ΠΕΖΟ∆ΡΟΜΙΩΝ αµφίπλευρα, ενώ, εκτός από τους κατοίκους και επισκέπτες, αποτελεί την καθηµερινή επιλογή δεκάδων µαθητών που πηγαίνουν στο γυµνάσιο Κουνουπιδιανών µέσω και της οδού Οµήρου. Παρόµοιο το πρόβληµα έλλειψης πεζοδροµίων και για το ∆ηµοτικό που βρίσκεται στην γωνία των οδών Αγίων Πάντων και Ελευθερίου Βενιζέλου.
Πριν από 8 χρόνια τον Αύγουστο του 2017 θρηνήσαµε δυο φοιτητές, το Γιάννη και τη Στέλλα έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, λόγω παρόµοιων παραλείψεων.
Ταρακουνηθήκαµε όλοι. Αλλά θυµόµαστε ότι η τότε δηµοτική αρχή Βάµβουκα, 3 µήνες αργότερα είχε εγκαταστήσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ φωτεινούς σηµατοδότες και έγιναν και κάποια έργα εκεί. Χωρίς να περιµένουµε, τότε, χρηµατοδοτήσεις µελετών και µετά την αναζήτηση χρηµατοδοτήσεων για συνολική υλοποίηση στων συγκεκριµένων παρεµβάσεων.
Η περίπτωση το απαιτεί
Υπάρχει τρόπος, λοιπόν, να γίνουν κάποιες παρεµβάσεις για την οδική ασφάλεια όταν… «η περίσταση το απαιτεί», όπως λέει και το γνωστό άσµα.
Το προλαµβάνειν εποµένως θα έπρεπε να µας έχει γίνει µάθηµα. Ιδιαίτερα όταν η περίπτωση αφορά µαθητές -µικρούς και µεγαλύτερους- που διασχίζουν την Ακρωτηρίου µε ή χωρίς τους γονείς τους.
∆εν γίνεται να περιµένει ο δήµος τη συνολική χρηµατοδότηση των µελετών για κάποιες µονοδροµήσεις και κυρίως για κάποια ΠΕΖΟ∆ΡΟΜΙΑ.
Υπάρχει η δυνατότητα επίκλησης, από την δηµοτική αρχή, του λόγου µεγάλης οδικής ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΑΘΗΤΩΝ και όλων των πεζών βεβαίως (ή άλλης έκτακτης ανάγκης που µπορεί η δηµοτική αρχή να επικαλεστεί) για την οδό Ακρωτηρίου και να «κολλήσει» σε µια άλλη τρέχουσα εργολαβία τα πεζοδρόµιά της. Εδώ και τώρα µπορεί να βρει τρόπους. Αρκεί να το θελήσει.
