Όσα ζήσαµε και είδαµε, εικόνες και συναισθήµατα, είναι αδύνατον να χωρέσουν σε ένα µικρό αφιέρωµα για το επταήµερο ταξίδι στη Μάλτα, αυτό το µικρό νησί – ανεξάρτητο κράτος, µέλος της Ε.Ε, που οι µόνιµοι κάτοικοί του είναι περίπου 500 χιλιάδες, και η έκτασή του είναι όση και του Αποκόρωνα!
Θα αρκεστώ σε ορισµένα από αυτά, µε την προτροπή σε όσους θελήσουν να ταξιδέψουν για πρώτη φορά ή για µία ακόµη φορά, να ψάξουν να ανακαλύψουν τις φανερές και κρυφές οµορφιές του µικρού νησιωτικού κράτους.
Παρά τις αποθαρρυντικές γνώµες κάποιων (ότι τρεις ηµέρες είναι υπεραρκετές), η απόφασή µας να επισκεφτούµε τη Μάλτα, καλοκαιρινή περίοδο, µένοντας για 6 βράδια, µας αποζηµίωσε απόλυτα, γεµίζοντας τις αποσκευές µας όµορφες εντυπώσεις και εµπειρίες από αυτόν τον τόπο τον µικρό τον µέγα που συνδυάζει µεσαιωνικές πόλεις, εντυπωσιακά φρούρια, βυζαντινές και µπαρόκ εκκλησίες, αλλά και µοντέρνο ευρωπαϊκό τρόπο ζωής.
Η απόφασή µας δε να νοικιάσουµε αυτοκίνητο µας έδωσε την ευελιξία και την άνεση να επισκεφτούµε πολλές περιοχές του νησιού απ’ άκρου εις άκρον, κάτι που αξίζει να κάνει κάποιος αν αποφασίσει να παραµείνει παραπάνω από 3-4 µέρες.
Άφιξη στη Μάλτα
Η πτήση από τα Χανιά διαρκεί 1 ώρα και 45 λεπτά! Η άφιξή µας στο ∆ιεθνές Αεροδρόµιο της Μάλτας ήταν για όλους όσους για πρώτη φορά επισκεπτόµασταν το νησί, µία πρώτη άκρως θετική εµπειρία. Η συνειδητοποίηση ότι «εδώ έχουµε να κάνουµε µε µία άκρως οργανωµένη κατάσταση, µίας µεγάλης ευρωπαϊκής χώρας και όχι απλά ενός µικρού νησιού της Μεσογείου», ήταν άµεση µε το που µπήκαµε στους χώρους του αεροδροµίου, που δεν υπολείπεται σε τίποτα από ένα µεγάλο σύγχρονο αεροδρόµιο µεγάλων ευρωπαϊκών χωρών!
Οδηγική απόλαυση – ξεχωριστή εµπειρία
Μετά την παραλαβή του αυτοκινήτου που το είχαµε ‘’κλείσει’’ σε πολύ καλή τιµή µε φουλ ασφάλεια, µέσα από το τεράστιο κλειστό (σ.σ. υπάρχει και ανοικτό) πάρκινγκ του Αεροδροµίου όπου συστεγάζονται περίπου 40 εταιρείες ενοικιάσεων αυτοκινήτου, που βρίσκεται µόλις 3 λεπτά µε τα πόδια έξω από το κυρίως κτήριο του αεροδροµίου, ξεκινήσαµε για το κατάλυµά µας στην περιοχή Siggiewi.
Στη Μάλτα οδηγούν από την αριστερή πλευρά του δρόµου, µία πρακτική που ακολουθείται σε 75 χώρες στον κόσµο οι οποίες είναι πρώην βρετανικές αποικίες. Χρειάζεται κάποια αυξηµένη προσοχή ειδικά στην αρχή, µιας και πέρα από το ‘’δεξιοτίµονο’’ αυτοκίνητο πρέπει να συνηθίσεις το… -στην αρχή τουλάχιστον- πολύπλοκο οδικό δίκτυο κυρίως στην περιοχή κοντά στη Βαλέτα αλλά και στην περιοχή όπου βρίσκεται το αεροδρόµιο!
Αξίζει να σηµειώσουµε ότι εντυπωσιαζόµαστε καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού µας, συναντώντας δεκάδες κυκλικούς κόµβους, δεκάδες εξόδους και εισόδους σε περιοχές, δεκάδες ανισόπεδες διαβάσεις, σήραγγες, υπογειοποιήσεις σε λεωφόρους!
Όµως µε σύµµαχο και το GPS, ήδη από τη δεύτερη ηµέρα µπορούσαµε εύκολα να κινούµαστε στους δρόµους – ‘‘χαρτί’’ του νησιού και προσωπικά να απολαµβάνω την οδηγική εµπειρία, σε δρόµους µε δύο-τρεις-τέσσερις-πέντε λωρίδες ένθεν κι ένθεν και µε διάζωµα στη µέση.
Επιπλέον η οδήγηση σε όλα τα µήκη και πλάτη του µικρού νησιού -ακόµη και το βράδυ- ήταν υπέροχη εµπειρία µιας και υπήρχαν στύλοι ηλεκροφωτισµού σε όλο το δίκτυο!
Νιώθαµε τουλάχιστον απογοητευµένοι συγκρίνοντας το δικό τους εκπληκτικό οδικό δίκτυο µε το δικό µας! Όχι, διόδια δεν υπάρχουν στη Μάλτα, όπως και σε κανένα νησί της Μεσογείου άλλωστε!
Καθηµερινότητα στο Siggiewi
To Siggiewi (Citta Ferdinand), η περιοχή που διαµείναµε, βρίσκεται περίπου 25 λεπτά µακριά από τη Βαλέτα. Πρόκειται για µία µικρή πόλη, όπως και οι περισσότερες που υπάρχουν στη Μάλτα και αριθµεί περίπου 9000 κατοίκους! Είναι εντυπωσιακή η ρυµοτοµία του, καθώς και το γεγονός -κάτι που συναντήσαµε στις περιοχές που επισκεφθήκαµε- ότι υπάρχουν µικρές και µεγάλες πλατείες που σε πολλές από αυτές ή και σε δρόµους είναι διακοσµηµένες µε µικρά αγάλµατα ή αφιερωµατικά µνηµεία ή ανδριάντες επιφανών Μαλτέζων (ποιητών, προέδρων, εκπαιδευτικών κ.λπ.).
Ιδιαίτερη εντύπωση µας έκανε ότι δεν παρατηρήσαµε… παρά µόνο σε ένα σηµείο(!) κάδους απορριµµάτων. Η αποκοµιδή σκουπιδιών στη Μάλτα γίνεται µε συγκεκριµένο πρόγραµµα που διαφέρει ανάλογα µε τον δήµο (local council). Το σύστηµα περιλαµβάνει διαχωρισµό απορριµµάτων και καθορισµένες ηµέρες συλλογής για κάθε τύπο σκουπιδιού, στο Siggiewi (∆ευτέρα, Τετάρτη Παρασκευή οργανικά σκουπίδια – Τρίτη, Σάββατο σύµµεικτα και Πέµπτη ανακυκλώσιµα).
Τις διαφορετικού τύπου σακούλες τις αφήναµε µπροστά από το σπίτι που οι υπάλληλοι του ∆ήµου περνούσαν µετά τις 7 το πρωί για να συλλέξουν.
Στο Siggiewi, εξάλλου, υπάρχουν σε κάποια σηµεία έξυπνοι κάδοι iBiN, οι οποίοι αποστέλλουν σήµα όταν γεµίζουν, ώστε να προγραµµατιστεί η άµεση αποκοµιδή. Για να βρεις τον πλησιέστερο σε σένα κάδο, απλά επισκέπτεσαι την ηλεκτρονική πλατφόρµα iBiN: ibins.com.mt
Σηµ.: Εµείς δεν χρειάστηκε να ‘’επισκεφτούµε’’ την πλατφόρµα, απλά αφήναµε τη σακούλα των απορριµάτων έξω από το σπίτι, δίχως βέβαια τον φόβο κάποιας γάτας να τον… περιποιηθεί, µιας και δεν συναντήσαµε αδέσποτα ζωάκια.
Βαλέτα όµορφη πλανεύτρα νύχτα και µέρα
Από την πρώτη στιγµή, αλλά και καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού σκεφτόµουν ότι κανένα φωτογραφικό στιγµιότυπο δεν είναι ικανό να αποτυπώσει την πραγµατικότητα όπως τη βιώνει ο επισκέπτης της Μάλτας, µια πραγµατικότητα που ξεπερνάει πάρα πολύ την όποια φωτογραφική ή βιντεοσκοπηµένη αποτύπωση. Τη Βαλέττα, την πρωτεύουσα της Μάλτας, που σε γοητεύει τόσο την ηµέρα όσο και τη νύχτα, πρέπει να τη περπατήσεις, πρέπει να τη ζήσεις!
Η διαπίστωσή µας; Την καλοκαιρινή περίοδο, δεν κοιµάται ποτέ… ενώ πέρα από τη µεγάλη κεντρική οδό που διασχίζει την πόλη, µέσα στα µικρά ή και µεγάλα στενά της, µπορείς να βρεις εστιατόρια, µπαρ, στέκια, κάποια ήσυχα και άλλα πιο ζωντανά, όπου άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε εθνικότητας συναντιούνται – συναναστρέφονται!
Πολλά τα αξιοθέατα που επισκεφθήκαµε στο κέντρο της Βαλέτας, όπως το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου όπου µπορείς να περιηγηθείας στις αίθουσές του και να ενηµερωθείς για την ιστορία του νησιού.
Ακόµη οι Άνω Κήποι Μπαράκα (Upper Barrakka Gardens) είναι από τα πιο διάσηµα σηµεία της Βαλέτας και ένα από τα ωραιότερα σηµεία µε θέα στο Μάλτα. Πρόκειται για ∆ηµόσιους κήπους που βρίσκονται πάνω στις οχυρώσεις της Βαλέτας, µε υπέροχη θέα στο Μεγάλο Λιµάνι (Grand Harbour) και τις Τρεις Πόλεις (Vittoriosa, Senglea, Cospicua). ∆ηµιουργήθηκαν το 1661 από τους Ιππότες του Τάγµατος του Αγίου Ιωάννη ως ιδιωτικός χώρος για Ιταλούς ιππότες.
ΣΤΟ ΝΗΣΙ GOZO
Η επίσκεψή µας στο Gozo, ένα µικρό νησί που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τo νησί Μάλτα και αποτελεί µέρος του νησιωτικού συµπλέγµατος του κράτους της Μάλτας, ήταν µια ξεχωριστή εµεπιρία.
Μετά από οδήγηση περίπου µισής ώρας από το Siggiewi, σε εθνικό δίκτυο όπου υπήρχε καθόλη τη διαδροµή διάζωµα και δυο-τρεις λωρίδες κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση- φτάσαµε στο λιµανάκι της Ċirkewwa στο βόρειο άκρο της Μάλτας όπου υπάρχει πολύ συχνή συγκοινωνία µε ferries από και προς το λιµάνι του Gozo, το Mgarr.
Οι τιµές των εισιτηρίων για διαδροµή 25-30 λεπτών µετ’ επιστροφής είναι: (ενήλικος 4,65 ευρώ, παιδιά έως 12 ετών 1,15 ευρώ ενώ για αυτοκίνητο + οδηγό 15,70 ευρώ). Ευχάριστη έκπληξη για εµάς, ότι το f/b που επιβιβαστήκαµε ήταν το NIKOLAOS, µε ελληνική σηµαία και πλήρωµα Έλληνες.
Το Gozo έχει έκταση όση και το Ακρωτήρι. Πρόκειται για ένα πανέµορφο νησί µε την πρωτεύουσά του Victoria να βρίσκεται στο µέσον το νησιού, περίπου 10 λεπτά οδήγηση από το λιµάνι σε υψόµετρο 130 µέτρων σε ένα από τα υψηλότερα σηµεία του νησιού.
Και στο Gozo -όπως και στις πλείστες περιοχές της Μάλτας- διατηρείται η αρχιτεκτονική παράδοση, µε πέτρινα κτήρια µε ασβεστολιθικό βράχο της Μάλτας, ξύλινα κλειστά µπαλκόνια βαµµένα σε χρώµατα µπλε, κόκκινο, πράσινο κυρίως.
Η περιήγηση στο κέντρο της πόλης της Victoria αλλά και στην πολύ καλά διατηρηµένη µεσαιωνική καστρούπολη (Citadella), είναι must. Μπορεί ο καθένας να ανακαλύψει µικρές γωνιές που θα του αποκαλύψουν στοιχεία της πολιτιστικής και ιστορικής παράδοσης της περιοχής, αλλά και να απολαύσει µία πανοραµική θέα σε όλο το νησί.
Στο µαγευτικό Birgu (Cospicua)
Από τους Κήπους Άνω Mπαράκα, υπάρχει ασανσέρ που σε κατεβάζει στην προβλήτα απ’ όπου µπορείς να πάρεις µικρό ή µεγάλο καραβάκι (µε ανάλογο κόστος) για να επισκεφθείς την απέναντι µεριά.
Η διαδροµή µε το µεγαλύτερο πλοιάριο (το οποίο επιλέξαµε) διαρκεί όχι περισσότερο από 10-12 λεπτά. Είναι εντυπωσιακή η είσοδος στο λιµανάκι της Cospicua µε όλα τα κτήρια τριγύρω αλλά και τα αµέτρητα µικρά και µεγάλα καραβάκια, ιστιοφόρα αλλά και πολυτελή γιωτ που είναι σε απόλυτη τάξη και αρµονία αραγµένα µέσα στο λιµανάκι.
Η υπέροχη προβλήτα δεν σε… αφήνει να την αποχωριστείς, η κάθε γωνιά της σε προσκαλεί να τη φωτογραφίσεις, όπως και η όµορφη γέφυρα που υπάρχει κάπου στο µέσον της!
Αυτό ισχύει και για την ίδια την πόλη που σου αποκαλύπτει απίστευτες µικρές εκπλήξεις σε κάθε στενό της, σε κάθε κτήριό της! Στο Birgu, σε ένα εντυπωσιακό κτήριο του 15ου αιώνα, σε ένα µικρό εστιατόριο µε πανέµορφους χώρους, δοκιµάσαµε τη ντόπια κουζίνα, το παραδοσιακό µαλτέζικο λουκάνικο Zalzett Malti (ζαλ-ζέτ µαλτί) και το τυρί Ġbejna (τζµπέινα), ενώ το βράδυ µε τα φώτα αναµµένα, νόµιζες ότι βρισκόσουν σε σκηνικό µιας… παραµυθένιας εικονικής πραγµατικότητας, όπως παρουσιάζεται από το ΑΙ.
Ramla Bay η παραλία που θυµίζει Φαλάσσαρνα
Εκτός από τη Victoria, µέσα από µία όµορφη διαδροµή βρεθήκαµε στη περιοχή Ramla Bay που µας θύµισε τα Φαλάσαρνα (σε µικρογραφία). Τεράστια αµµώδης έκταση, γεµάτη από παρέες νέων, από οικογένειες, τουρίστες, ντόπιους κ.λπ. που µπορούσαν να αποθέσουν όπου ήθελαν τα πράγµατά τους και να απολαύσουν το απίστευτης οµορφιάς φυσικό περιβάλλον.
Η συγκεκριµένη παραλία δεν είναι… οργανωµένη (σ.σ. κατά το ελληνικόν). ∆εν ακούγονται δυνατές µουσικές, δεν υπάρχουν σειρές οµπρελοκαθισµάτων µε τούλια και κουρτίνες για… µαχαραγιάδες στον αφρό τη θάλασσας και για πληβείους στις πίσω σειρές.
Όµως, όντως πρόκειται για οργανωµένη παραλία (κατά το µαλτέζικον), που σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν κατασκευές πάνω στην άµµο – οι καντίνες µε ντουζ, τουαλέτες κ.λπ. βρίσκονται σε κατάλληλη απόσταση, ώστε να µη διαταράσσεται ο προστατευµένος φυσικός χώρος, ενώ υπάρχουν χώροι πάρκινγκ όπου µπορεί ο καθένας να παρκάρει το αυτοκίνητό του (δωρεάν) και να προχωρήσει έως την αρχή της παραλίας µετά από περπάτηµα 5-10 λεπτών.
Η παραλία που είναι προστατευµένη ήδη από το 2005, έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 λόγω της οικολογικής της σηµασίας.
Στο… χωριό των παρατηρητών Nadur
Λίγο πριν δύσει ο ήλιος, κατευθυνθήκαµε σε µία πολύ όµορφη κωµόπολη του νησιού, το Nadur, το ‘‘χωριό των παρατηρητών’’, όπως λέγεται, µιας και είναι κτισµένη από τον 17ο αιώνα σε µέρος στρατηγικής σηµασίας για την παρακολούθηση της θάλασσας!
Περιηγηθήκαµε στο κέντρο της όπου βρίσκεται η πολιούχος κεντρική εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (µπαρόκ αρχιτεκτονικής), κτισµένη το 1688.
Οι άνθρωποι µικροί και µεγάλοι, έχοντας µόλις τελειώσει η απογευµατινή λειτουργία, έπαιρναν τον δρόµο για τα σπίτια τους ή για κάποιο από τα διάφορα καταστήµατα της κεντρικής πλατείας, ενώ τα µικρά παιδιά έτρεχαν για παιχνίδι στην πλατεία µε τους φίλους τους.
Εµείς επιλέξαµε ένα από τα πολύ όµορφα µαλτέζικης αρχιτεκτονικής εστιατόρια της περιοχής, πριν πάρουµε και πάλι το φέρυ για την επιστροφή µας. Ιδιαίτερη εντύπωση µας έκαναν και πάλι οι φωτισµένοι σε όλο το δίκτυο δρόµοι αλλά και η τάξη που επικρατούσε στο µικρό λιµανάκι του Mgarr απ’ όπου επιβιβαστήκαµε αυτή τη φορά στο GAUDOS που µας αποβίβασε στη Μάλτα.
Πανηγύρι της Παναγίας στο Marsaxlokk
Η απόφασή µας να επισκεφτούµε το Marsaxlokk, ενώ είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος, ήταν… εκτός προγράµµατος -παρότι είχαµε ακούσει για το όµορφο αυτό ψαροχώρι που βρίσκεται στα νότια του νησιού.
Έχοντας όµως πλέον εθιστεί στην ευκολία και την άνεση που σου παρείχε το εθνικό δίκτυο όπως επίσης και στο γεγονός ότι θέλαµε να εκµεταλλευτούµε κάθε στιγµή, οδηγήσαµε προς τον νότο την παραµονή της αναχώρησής µας.
Όπως και όλες οι προηγούµενες επισκέψεις µας -σε όλη τη διαµονή µας- έτσι και τούτη, µάς έφερε µπροστά σε νέες εικόνες και χρώµατα. Αυτή τη φορά όµως, στο όλο σκηνικό προστέθηκαν και µουσικές αλλά και ευωδιές. Αφήσαµε το αυτοκίνητο στο parking και προχωρήσαµε κατά µήκος της προκυµαίας! Αµέτρητα τα αραγµένα ψαροκάικα, µικρά και µεγάλα, µε τους ψαράδες να αποσπερίζουν σε πολλά από αυτά, µας προδιέθεταν ευχάριστα καθώς κατευθυνόµαστε προς την κεντρική πλατεία όπου αντικρύσαµε στηµένα µακρόστενα τραπέζια γεµάτα µε κόσµο ενώ στην άκρη της κεντρικής πλατείας η εκκλησία της Παναγίας της Ποµπηίας ήταν στολισµένη αλλά και φωταγωγηµένη µε εκατοντάδες µικρές λάµπες…
Από ένα νέο έως 30 ετών, που έψηνε ψάρια που µοσχοβολούσαν, µάθαµε για τις εκδηλώσεις προς τιµήν της προστάτιδας του χωριού και των ψαράδων Παναγίας της Ποµπηίας.
Οι εκδηλώσεις κρατούν επί 4-5 ηµέρες και περιλαµβάνουν χορούς, τραγούδια, αγώνες, παιχνίδια, αλλά κυρίως την τελευταία ηµέρα (Κυριακή) τη µεγάλη παρέλαση σε όλο το χωριό.
Η πανδαισία χρωµάτων, ήχων, γεύσεων σε ένα ατόφιο παραδοσιακό πανηγύρι όλων των κατοίκων που ασχολούνται µε την αλιεία, ήταν µία πολύ ξεχωριστή ωραιότητα κάτω από το µαλτέζικο φεγγάρι που έριχνε το φως του στο βάθος του πελάγους!
Το χωριό του Poppey
Το χωριό του Poppey βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού και αποτελεί το σκηνικό της Χολιγουντιανής ταινίας του 1980 µε πρωταγωνιστή τον αείµνηστο Robin Williams. Τα παιδιά και οι µεγάλοι µπορούν να περιηγηθούν στους χώρους του και στα διάφορα σπιτάκια που είναι κτισµένα αµφιθεατρικά γύρω από τον µικρό κολπίσκο αλλά και να απολαύσουν τη θάλασσα ή τα φουσκωτά παιχνίδια, που είναι εγκατεστηµένα στον κολπίσκο.
Ήρωες όπως ο Poppey, ο Bluto, η Olive, o Poldo, δηµιουργούν διάφορα happenings τα οποία δηµιουργούν µια πολύ ευχάριστη ατµόσφαιρα για όλους όσους έχουν αποφασίσει να περάσουν κάποιες ώρες στο χωριό που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού.
Mdina βγαλµένη από παραµύθι
Οι τουριστικοί οδηγοί, ανεξαιρέτως σε προτρέπουν να επισκευθείς τη σιωπηλή πόλη της Mdina, παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, µία καστρόπολη που εφάπτεται πλέον µε την πόλη της Rabat!
Η Mdina, κτισµένη σε λόφο, σε αφήνει άναυδο όταν την πρωτοδείς από απόσταση, εκεί που δεν το περιµένεις!
Αυτό συνέβη µε εµάς όταν οδηγώντας προς το βορειοδυτικό κοµµάτι της Μάλτας την βλέπαµε να στέκει στον λόφο της, κλεισµένη πίσω από τα ψηλά της τείχη, ενώ ορατός ήταν και ο εντυπωσιακός καθεδρικός ναός (σ.σ. Αγίου Παύλου) µε τον τεράστιο τρούλο του και τα καµπαναριά του να προσθέτουν µια µυστηριακή έλξη που δύσκολα σε κάνει να πάρεις τα µάτια σου από πάνω τους!
Μην γνωρίζοντας ποιο είναι εκείνο το κάστρο, απλά µέναµε θεατές από απόσταση καθώς το αυτοκίνητο κινούνταν στο επαρχιακό δίκτυο ανάµεσα στις ξερολιθιές που αποτελούν και αυτές από τα οµορφότερα στοιχεία της µαλτέζικης ενδοχώρας.
Μαθαίνοντας ότι εκείνο το παραµυθένιο σκηνικό που ατενίζαµε εν κινήσει, επρόκειτο για την Mdina τη σιωπηλή πόλη, αποφασίσαµε να την επισκεφθούµε, όπως και τη Rabat.
Αν έχετε τρεις µόνο ηµέρες και πρέπει να επιλέξετε µία διαδροµή εκτός Βαλέτας, τότε πρέπει να πάτε στην Mdina.
∆εν είναι µόνο η εντυπωσιακή κεντρική πύλη της (αναγνωρίσιµη πλέον από την ταινία ‘’Game of Thrones’’) ή η τάφρος που την περικλείει που σου… παγιδεύουν τα µάτια, είναι και η κάθε γωνιά της, τα µαγαζάκια, καφέ, εστιατόρια, παλατάκια, εκκλησίες µικρές και µεγάλες, αρχοντικά σπίτια, πολεµίστρες, πλακόστρωτα σοκάκια που µοιάζουν µε λαβύρινθο και σε κάνουν να νιώθεις πως έχεις ταξιδέψει πίσω στον χρόνο.
Από την άλλη και η Rabat, η ‘‘σύγχρονη’’ πόλη, είναι εξίσου όµορφη, κτισµένη σε παραδοσιακούς χρωµατισµούς και αρχιτεκτονική µαλτέζικη, µε εµπορικά καταστήµατα, εστιατόρια, καφέ αλλά και αξιοθέατα όπως οι κατακόµβες του Αγίου Παύλου και Αγίας Αγάθης, δίκτυο υπόγειων τάφων και στοών από τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους ή το σπήλαιο του Αγίου Παύλου που θεωρείται ότι εκεί βρήκε καταφύγιο ο Απόστολος Παύλος µετά το ναυάγιό του στη Μάλτα.
St Julians, µία πόλη που σφύζει από ζωή
Το St Julians, που επισκεφτήκαµε ένα απόγευµα αποτελεί υπόδειγµα µιας σύγχρονης πόλης που σέβεται τον εαυτό της, τους κατοίκους της αλλά και τους επισκέπτες της που την κατακλύζουν δίχως όµως να την κάνουν να ασφυκτιά…
Περπατώντας στο παραλιακό µέτωπο, συναντήσαµε πολλά ενδιαφέροντα σηµεία, όπως τη µικρή παραλία Balluta Bay, το Cat Village (πάρκο για γατάκια), πάρκα µικρά και παιδικές χαρές γεµάτες από παιδικές φωνές, συστάδες δέντρων κατά µήκος πεζοδροµίου πλάτους 10 µέτρων και συστάδες από παγκάκια για την ξεκούραση όσων απολάµβαναν την απογευµατινή τους βόλτα, αλλά και ανδριάντες, µνηµεία αφιερωµατικά στο περιβάλλον κ.ά.
Εις το επανιδείν
Τη Μάλτα την αγαπήσαµε οικογενειακώς. Ο καθένας από τους πέντε µας, για τους δικούς του λόγους! Για τον γράφοντα η Μάλτα ήταν µία αποκάλυψη ενός τόπου µικρού αλλά µέγα όπως λέει και ο ποιητής, ο οποίος µπορεί να σε σαγηνεύσει χωρίς πολλή προσπάθεια, απλά δίνοντάς σου τη δυνατότητα να νιώσεις µέρος της, προσφέροντάς σου την άνεση της περιήγησης και της εξερεύνησης των µικρών και µεγάλων µυστικών της…
