Η μάχη των εκλογών

Ειλικρινέστατα δεν μπορώ να καταλάβω, πως ελληνικά κόμματα προσπαθούν να κερδίσουν ζωτικό, πολιτικό χώρο από τις εκλογές στην Ισπανία.
Αυτό μόνο ως παραφθορά της πραγματικής πολιτικής μπορώ να το εντοπίσω ή ως μια επίδειξη σκληρού, κοσμικού χιούμορ.
Συνήθως κερδίζει τις εκλογές σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος, αυτός που πείθει τους πολίτες ότι μπορεί να λειτουργήσει το κράτος, να δώσει ευκαιρίες στους πολίτες, να εμπνεύσει μια αξιοσέβαστη σιγουριά για το μέλλον.
Καμιά εκλογική αναμέτρηση, δεν μοιάζει με μια προηγούμενη.
Κάθε μια έχει τις ιδιαιτερότητες της (εφ’ όσον διεξάγεται σε έναν συγκεκριμένο εθνικό χώρο), τις ιεραρχήσεις της, τα ζωτικά διλήμματα που θα τεθούν εκ μέρους των πολιτικών κομμάτων.
Καμιά άλλη ευρωπαϊκή αναμέτρηση δεν είναι προσομοίωση, ελληνικών βουλευτικών εκλογών.
Θυμίζω ότι ο Αντρέας Παπανδρέου μεσουρανούσε την εποχή της Θάτσερ, αλλά και του Μιτεράν.
Μόνον όταν δίνεις μια μάχη χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά, περιμένεις να μπεις στον Ευρωπαϊκό “αυτόματο πιλότο”.
Με το στανιό, δεν μπορείς να φτιάξεις πολιτικό κλίμα…
Είναι σύνθετη και πολυπαραγοντική διαδικασία η πολιτική.
Αγγίζει μύχιους πόθους και συνάμα ρεαλιστικές ενατενίσεις.
Γι’ αυτό ψυχραιμία…