Η κρισιμότητα των στιγμών

Το πιο σημαντικό πράγμα τούτη την ώρα είναι να μην διχαστεί η χώρα και να μείνει ενωμένη.
Γι’ αυτό τον σκοπό έχει μεγάλη σημασία τι λένε οι πολιτικοί αρχηγοί, αλλά και τι λέμε εμείς στις παρέες μας.
Για το μέλλον της Ελλάδος υπάρχει συνευθύνη και όχι ο αυτοματισμός της επίρριψης ευθυνών των μισών στους άλλους μισούς.
Αναγνωρίζω ότι και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μερίδιο ευθύνης αφού πρέπει να προστατεύσουμε την κοινωνία από την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό.
Είναι η πιο μεγάλη μάχη που δίνει τούτη η εφημερίδα.
Αναγνωρίζω την κρισιμότητα της συγκυρίας, αναγνώριζω ότι δεν μπορεί να γίνει ασφαλής πρόβλεψη, αναγνωρίζω και την επιπολαιότητα και την ασίγαστη αμετροέπεια ορισμένων πολιτικών.
«Στο σπίτι ου καμένου, δεν μιλάς για φωτιά».
Αναγνωρίζω επίσης ότι “ολοκληρωμένα συστήματα προστασίας” από τις καταιγιστικές εξελίξεις δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, ούτε καν στις ΗΠΑ που τύπωναν στα προϊόντα οδηγίας πώς ανοίγουμε την σοκολάτα χωρίς να κοπούμε από το περιτύλιγμα.
Τώρα γεννάται, λοιπόν, το ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε;
Ξέρετε ότι η υπομονή είναι σπάνια αρετή.
Ξέρετε ότι τη χώρα οφείλει να την καθοδηγήσει να εξέλθει από την ατραπό το πολιτικό σύστημα.
Τα ακυβέρνητα καράβια χάνονται και ακόμη και ένα άχυρο παραπάνω μπορεί να κάνει τα γόνατα της καμήλας να λυγίσουν.
Μάχη με τον χρόνο δίνουμε.