Η έξοδος από την πανδημία

Έχει αλλάξει η κατάσταση γενικά και οι άνθρωποι δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να συνεργαστούν μεταξύ τους ώστε να μπορέσουν να πορευθούν με γνώμονα την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, ειδικά σήμερα όπου τα κράτη προκειμένου να αντιμετωπίσουν την πανδημία, έχουν λάβει τέτοιας έκτασης μέτρα που κανείς δεν ξέρει πια πόσα δικαιώματα παραμένουν εν ισχύ.
Οι συνθήκες ζωής μετά την πανδημία, που κατά τα φαινόμενα μέχρι το καλοκαίρι θα έχει πάψει οριστικά, δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες. Δεν θα έχουμε να κάνουμε δηλαδή με σχέσεις που θα μπορούν να οριστούν, οι άνθρωποι -μην το ξεχνάμε- θα βγαίνουν από μία παρατεταμένη απομόνωση, όλα θα φαίνονται περίεργα και παράξενα χωρίς την προστατευτική μάσκα, χωρίς περιορισμούς στις επαφές και τις συναντήσεις.
Όσο και να φαίνεται περίεργο είναι σα να έχει αποσυρθεί κάποιος για δύο χρόνια, να έχει φυλακιστεί ή απομονωθεί από τον περίγυρο και μάλιστα με τις χειρότερες των προϋποθέσεων.
Ας μην θεωρούμε λοιπόν τόσο εύκολη αυτή τη μετάβαση στη λεγόμενη κανονικότητα και λέω «λεγόμενη» γιατί κρύβει ήδη από χρόνια ποικίλες παθογένειες και δυσκολίες από κάθε άποψη. Κάτι που περιπλέκει τα πράγματα και κάνει δύσκολη τη μεταπανδημιακή εποχή. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο από τη συνήθεια εν μέσω συνθηκών αποκλεισμού.