Άγγελος χρυσόφτερος/ επέταξε στην Κρήτη/ και έφερε την Ένωση/ συγχρόνως και τη νίκη./ Την πρώτη του Δεκέμβριου/ του έτους δέκα τρία,/ ελπιδοφόρο μήνυμα/ φέρνει για ελευθερία. Η Κρήτη όλη ενώθηκε/ μαζί με την Ελλάδα,/ που χρόνια επερίμενε με τόση φρονιμάδα…/ Με Κωνσταντίνο βασιλιά/ πρωθυπουργό Λευτέρη,/ η Κρήτη μας ενώθηκε,/ με την Ελλάδα ταίρι./ Αφού παραχωρήθηκε/ η Κρήτη απ’ το Σουλτάνο,/ στους έξι μεγάλους δυνατούς/ την Ένωση θα κάμω./ Εδήλωσε ο πρωθυπουργός/ χωρίς καθυστερήσεις,/ και έκαμε ότι έπρεπε και όλους θα τους πείσει!!!/ Τέτοιες ενέργειες σωστές/ όλοι χειροκροτούνε/ και λόγια πολλά έχουνε/ ευχάριστα να πούνε./ Ημέρα ήταν Κυριακή/ επίσημοι όλοι φθάνουν/ δοξολογία στη Μητρόπολη/ πηγαίνουν για να κάμουν./ Χρέος αισθάνονται ιερό/ πρώτα δοξολογία,/ που ο Θεός εχάρισε/ αυτή την ευλογία./ Και άλλοι, πολλοί επίσημοι/ μαζί ακολουθούνε,/ θέλουν όλοι την Ένωση/ μαζί να την χαρούνε./ Επίσκοπος τότε ήτανε/ Αγαθάγγελος Νινολάκης,/ και των Χανίων δήμαρχος/ ήτανε ο Μουντάκης./ Αυτοί τους υποδέχθηκαν/ με λόγους ευλογίες,/ με άνθη ροδοπέταλα/ και καμπανοκρουσίες./ Μετά πηγαίνουν στο Φιρκά/ για να επισφραγίσουν,/ να υψώσουν τη σημαία μας/ και να πανηγυρίσουν./ Χατζής Μιχάλης Γιάνναρης/ κρατούσε τη σημαία,/ που θρύλους έγραψε κι αυτός/ μαζί με την παρέα…/ Κι υψώθη η σημαία μας/ εκεί να κυματίζει,/ την Ένωση της Κρήτης μας πάντοτε να θυμίζει./ Από νωρίς κόσμος πολύς/ κάτω στην παραλία,/ πανηγυρική ατμόσφαιρα/ έδινα και τα πλοία./ Όλη η Κρήτη σύσσωμος/ ήτανε μαζεμένη,/ ζητωκραυγές, συγκίνηση/ και ανθοστολισμένη./ Δάκρυα και συγκίνηση/ ‘δείχναν τα πρόσωπά τους/ μικροί μεγάλοι χαίρονται/ δεν κρύβαν τη χαρά τους./ Χειροκροτήματα πολλά/ ζητωκραυγές σημαίες,/ με άνθη εχαιρέταγαν/ τις όμορφες ιδέες./ Πέτρινες πρέπει οι καρδιές/ ήτανε και δεν ραγίσαν,/ με τα βρεγμένα μάτια τους/ μ’ αυτά που αντικρίσαν./ Τα σύννεφα εφύγανε/ ο ήλιος ανατέλλει/ και τις χρυσές ακτίνες του/ εις τη σημαία στέλνει./ Αγριολούλουδα πολλά/ στους πρωτεργάτες πρέπει,/ αυθόρμητα τους στέλνουνε/ το χρέος επιτρέπει./ Και οι επόμενες γενιές/ και βέβαια το ξέρουν, στη μνήμη αυτών των αγωνιστών/ λουλούδια να προσφέρουν./ Άνθη και ροδοπέταλα/ που πάντοτε μυρίζουν,/ λουλούδια που ‘χουν χάρισμα/ παντοτινά ν’ ανθίζουν.
