Εκεί κάτω στη Γαύδο, ο Θεός αγαπά την Κρήτη. Μια μαθήτρια μόνη της στη Δ’ Δημοτικού είναι η ελπίδα για το αύριο.
Το πιο σπουδαίο στη Γαύδο με τη μαθήτριά της, είναι ο ελληνισμός να εξακολουθήσει να ζει.
«Να μην παραδώσουμε ελληνική γη» που λέγανε και την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η μικρή Ιωάννα της Γαύδου, δεν μπορεί, μέσα στα βιβλία της θα ’χει σίγουρα κι ένα φυλαχτό. Μπορεί το θυμάρι της κρητικής γης, που μύριζε ο Σεφέρης, μπορεί τα όνειρά της, μπορεί τον ίσκιο της Γαύδου στην ψυχή της.
Αμα το σχολείο μείνει ανοικτό, η Γαύδος δεν έχει τίποτα να φοβάται. Το σχολείο της Γαύδου είναι… ένα εργαστήρι “πυρηνικής ζωής”.
