Η µεγάλη περιπέτεια του αυγουστιάτικου πάρκινγκ!

Κάθοδος στην πόλη από την περιοχή των Λενταριανών και η ιδέα να παρκάρεις στην Αν. Τάφρο αποδεικνύεται αποτυχηµένη.
Γεµάτος από τις 9 το πρωί ο χώρος στάθµευσης, το ίδιο και η πλατεία του Κουµ Καπί. Γυρίζεις προς το κέντρο µε την ελπίδα να βρεις κάτι προς το στρατόπεδο Μαρκοπούλου.
Μια νταλίκα που έχει “κολλήσει” στη γωνία Γιαµπουδάκη και Ξανθουδίδου επειδή δεν µπορεί να στρίψει αφού ένα ΙΧ έχει παρκάρει το µισό στο δρόµο και το άλλο στο πεζοδρόµιο, σε κάνει να γυρίσεις πίσω να κατέβεις στη Σφακιανάκη και από εκεί στην πλατεία ∆ικαστηρίων.
Κλειστά τα ∆ικαστήρια τον Αύγουστο πόσα αυτοκίνητα να έχουν στο πάρκινγκ τους; Ρητορικό το ερώτηµα γιατί και αυτό είναι γεµάτο µε εξαίρεση τη θέση του Προέδρου Εφετών και του Εισαγγελέα…
Σκέφτεσαι να παρανοµήσεις αλλά πέφτει λίγο βαρύ να το κάνεις σε θέση ορισµένη για δικαστή. Ξανά πίσω και ανέβασµα αυτή τη φορά από τη ∆ηµακοπούλου όπου -ως εκ θαύµατος- βρίσκεις ένα µικρό κενό.
Καλύπτεται όµως από µερικά τσουβάλια τσιµέντο… για το φορτηγό εργολάβου οικοδοµών.
Κινείσαι προς Νέα Χώρα. ∆ρόµοι σκαµµένοι, εργασίες σε εξέλιξη, αυτοκίνητα αφηµένα όπου να ‘ναι… στην πλατεία Τάλω κενή θέση ούτε για δείγµα!
∆εύτερος πειρασµός για παρκάρισµα στον χώρο στάθµευσης των µόνιµων κατοίκων αλλά µετά από αρκετή σκέψη αποφασίζεις να κάνεις ξανά πίσω.
Επιτέλους θέση στην ΑΒΕΑ, µε σκόνη, µε χωµατόδροµο, µε σκουπίδια γύρω-γύρω αλλά ελεύθερη και κυρίως δωρεάν.
Γιατί την αµοιβή του 8ωρου της εργασίας σου δεν θέλεις να τη µοιραστείς µε κάποιο ιδιωτικό πάρκινγκ.
Αύγουστος είναι και θα περάσει σκέφτεσαι και η κατάσταση κάπως θα εξοµαλυνθεί από Σεπτέµβρη…