Η διπλανή πόρτα

Ο ακούων τη συνείδησή του έχει την πόρτα του ανοιχτή στον συνάνθρωπό του.
Ο κόσμος αλλάζει, η ζωή αλλάζει, αλλά η διπλανή πόρτα, κυρίως στην ελληνική επαρχία είναι ακόμη ανοιχτή για τους γειτόνους. Ένα πιάτο φαγητό, ή μια καλή κουβέντα θα την έχει όποιος τα ζητήσει ή όποιος τα έχει ανάγκη.
Ο Έλληνας παραμένει ακόμη άνθρωπος, όσο τον αφήνουν κι όσο μπορεί, αλλά παραμένει. Και θα παραμείνει άνθρωπος ότι συμβάντα κι αν παρουσιαστούν στην χώρα μας ή την περιοχή μας. Το έχει αποδείξει άλλωστε στην ιστορία του.
Αυτοί που δεν έχουν αντιληφθεί την «ανθρώπινη διπλανή πόρτα» είναι πολλοί από τους κατέχοντες και σίγουρα οι περισσότεροι από τους ασχολούμενους με την πολιτική. Έχουν πάθει Αλτσχάιμερ, διότι ενώ γνωρίζουν ότι τα σημερινά μέσα τους καταγράφουν, τους αποθηκεύουν και ο καθένας έχει την δυνατότητα να συγκρίνει τα λεγόμενα του χθες και σήμερα, εντούτοις προσπαθούν να βγάλουν όλους εμάς με άνοια, παραβλέποντας την πραγματικότητα.
Αυτό που μας δείχνουν όλα αυτά είναι ότι στην εποχή μας λιγοστεύει η συνειδητότητα. Ναι, δεν έχουμε συνείδηση της πραγματικότητας μας. Δεν ζούμε το ΤΩΡΑ, όπως έχουμε χρέος. Παραμένουμε στο χθες, στο αύριο, στον φανταστικό κόσμο που δημιουργήσαμε ή που άλλοι στήσανε για μας.
Και σε ότι περνά ο λαός της χώρας μας, η πόρτα των «καλών γειτόνων» άνοιξε, τάχα για βοήθεια, για έναν όμως λόγο. Έχουμε αυτό που εκείνοι δεν έχουν.
Αν παραμέναμε χώρα δίχως υπόγειο και επίγειο πλούτο, θα μας άφηναν στην ησυχία μας. Τώρα που η αυλή μας κάρπισε και η μυρωδιά της έπιασε τους πάντες ανά την υφήλιο, όλοι έγιναν καλοί γείτονες, που θέλουν το καλό μας.
Όμως, το δικό μας πρόβλημα δεν είναι το τι κάνει ο κάθε γείτονας μας, κοντινός ή μακρινός, αλλά το τι κάνουμε εμείς. Ταρακουνήθηκε ο πλανήτης μ’ εκείνο το ΟΧΙ του ελληνικού λαού (δημοψήφισμα) εν μέσω πολέμου, οικονομικού, ψυχολογικού, τρομοκρατίας κάθε είδους και μορφής. Ε, και;
Ο λαός είπε την άποψη του και οι διοικούντες, εκ παραδρομής μάλλον, την πήραν ανάποδα, δηλαδή ως ΝΑΙ 62% και σε 48 ώρες μας ήρθαν τα αποτελέσματα.
Ένα τραγούδι μας λέει: τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα. Κι όμως το ΤΩΡΑ έχει μεγάλη, τεράστια σημασία. Διότι αυτό ζούμε: το τώρα. Όποιος ζει σε άλλη στιγμή πέρα του τώρα, δεν ζει, δεν έχει συνείδηση. Υπνοβατεί και δεν το έχει αντιληφθεί. Φυτοζωεί και νομίζει ότι ζει.
Η προσπάθεια κάθε ανθρώπινης ύπαρξης σ’ αυτή τη ζωή και σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος, να ανεβάσει το οριζόντιο τμήμα του σταυρού του όσο περισσότερο πιο πάνω μπορεί. Διότι η ζωή στον οριζόντιο μόνο άξονα είναι μια ζωή χαμένη. Ενώ αν το οριζόντιο τμήμα του σταυρού μας ανέβει, τότε είμαστε σαν το δέντρο που άφησε καρπούς καλούς και άρα είναι ωφέλιμο, καλό για το περιβάλλον και την φύση.
Κι επειδή τα συμβάντα των καιρών θα δυσκολεύουν, ας φροντίσουμε να βρεθούμε πιο έτοιμοι την κάθε στιγμή. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση ζώντας στο τώρα, αποδίδοντας θετική ενέργεια όσο περισσότερο τα καταφέρνουμε, κι ας αφήσουμε τους άλλους, διπλανούς, παραδιπλανούς, τάχα μεγάλους, και όσους νομίζουν ότι λύνουν και δένουν τη χώρα και τον πλανήτη, ας τους αφήσουμε στην πλάνη τους, διότι θα είναι αυτοί που θα «κλαίνε» περισσότερο απ’ όλους μας. Διότι ο φτωχός, συνειδητός, καλός άνθρωπος δεν φοβάται μη χάσει κάτι. Άλλοι φοβούνται και απαιτούν στρατό να τους φυλάει για να μην πάθουν κακό.
Η διπλανή πόρτα του Έλληνα, κυρίως της επαρχίας, είναι πάντα ανοιχτή. Εμείς το ξέρουμε. Το μαθαίνουν και οι τουρίστες, απ’ όποια χώρα κι αν έρχονται. Διαπιστώνουν την διαφορετικότητα του λαού αυτής της χώρας, τον τρόπο που αντιμετωπίζει το κάθε συμβάν και όλα τα κατηγορώ γυρίζουν στους δικούς τους διοικούντες μπούμερανγκ που θα τους σπάσει το κεφάλι.
Λέμε ότι από τις εμπειρίες μας μαθαίνουμε. Για να μαθαίνει κανείς από τις εμπειρίες του πρέπει να έχει και να ακούει την συνείδησή του. Να θέλει να μάθει και να μην πιστεύει ότι οτιδήποτε κάνει θα είναι καλό, κι αν δεν είναι θα τροποποιήσει λίγο τις λέξεις του και ο λαός θα το καταπιεί.
Μεγάλο μέρος αυτού του λαού ακούει ακόμη την συνείδηση του, σε κόντρα όσων τον θέλουν υπάκουο, φοβισμένο και ρομπότ.
Ο ήλιος είναι ζωογόνος και για τον λόγο αυτό όλες οι θρησκείες και οι φιλοσοφίες τον έχουν σε πρώτη θέση. Εδώ λοιπόν στη χώρα αυτή ο ήλιος κάνει την αλήθεια να γίνεται φανερή, όσα πέπλα κι αν προσθέτουν οι θέλοντες το «καλό μας», γείτονες και φίλοι.
Ας γίνουμε όμως, ως λαός, περισσότερο προσεκτικοί στις επιλογές μας. Ας μείνουμε ενωμένοι σε κόντρα όσων θέλουν το αντίθετο.
Έχουμε συνείδηση και την ακούμε ακόμα. Θα αναφερθώ μόνο στην αντίδραση των Ελλήνων στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας που τον θεωρούσαμε άδικο, στημένο, κακό. Ο υπόλοιπος πλανήτης έφτασε στο μετά 2-3 χρόνια, για να αντιληφθεί το γιατί οι Έλληνες διαμαρτύρονταν.
Έτσι θα αντιληφθεί και την τωρινή πραγματικότητα μας, αλλά πάλι με καθυστέρηση. Τότε όμως γι’ αυτούς θα είναι αργά, ενώ εμείς πάλι τα καταφέρουμε.
Θα τα καταφέρουμε διότι πάντα θα υπάρχει «η διπλανή πόρτα» του γείτονα που θα είναι ανοιχτή στον Άνθρωπο.