Ἀπολυτίκιον
Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡµῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τὴ ἐπαγγελία τοῦ ἁγίου Πνεύµατος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσµου
∆εσποτική εορτή, που αναφέρεται στην ανάβαση του Χριστού στους ουρανούς και θεωρείται στην εκκλησιαστική παράδοση ως η ολοκλήρωση της αποστολής του Κυρίου επί της Γης. Η Ανάληψη εορτάζεται από την Εκκλησία την 40η ηµέρα από την Ανάσταση του Κυρίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός της Αναλήψεως περιγράφεται από τους ευαγγελιστές Μάρκο (ιστ’, 19), Λουκά ( κδ’, 50-52) και Ιωάννη (στ’, 62 και κ’, 17), στις Πράξεις των Αποστόλων (α’ 2-9), στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Προς Εφεσίους δ’ 8-10, Προς Εβραίους δ’,14 και ζ’, 26, Α’ Προς Τιµόθεον γ’, 16) και στην Α’ Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (γ’ 22). Μόνο ο ευαγγελιστής Ματθαίος παραλείπει κάθε µνεία για το γεγονός αυτό.
Ο Χριστός πριν από τα πάθη Του, όντας µε τους µαθητές Του, τους υποσχέθηκε την παρουσία του Αγίου Πνεύµατος λέγοντας προς αυτούς:¨ σας συµφέρει να φύγω. Γιατί αν δεν φύγω ο Παράκλητος δεν θα έλθει σε σας¨. Τους είπε επίσης: ¨όταν έλθει Εκείνος, το Πνεύµα της Αληθείας θα σας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια¨.
Για τούτο µετά την Ανάστασή Του επί σαράντα ηµέρες εµφανιζόταν σ΄αυτούς συνέτρωγε και συνέπινε κάνοντας βεβαιότερη την Ανάσταση. Και το τελευταίο αφού τους είπε πολλά για την βασιλεία του Θεού, τους έδωσε εντολή να µην αποµακρυνθούν από τα Ιεροσόλυµα, αλλά να παραµείνουν εκεί και να περιµένουν την παρουσία του Παναγίου Πνεύµατος και να βαπτισθούν µε Αυτό.
Όταν έφθασε ο καιρός της Αναλήψεως, αναστάς ο Ιησούς, έβγαλε τους µαθητές Του έξω από τα Ιεροσόλυµα στο Όρος των Ελαιών. Οι µαθητές Τον ρωτούν: ¨Κύριε ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν του Ισραήλ¨; ζητώντας να µάθουν πότε θα αποκατασταθεί η βασιλική εξουσία του Χριστού. Ποτέ όµως ο Χριστός δεν τους ικανοποίησε αυτή την περιέργεια περί των εσχάτων χρόνων. Αλλά θέλει τους µαθητές Του όλων των αιώνων να είναι πάντοτε σε εγρήγορση. Είναι πάντοτε έτοιµοι τότε, όταν γίνονται µάρτυρες του Ιησού Χριστού, όταν δηλαδή µε τόλµη και θάρρος δίδουν την µαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Έτσι αξιώνονται να γίνουν µάρτυρες του Χριστού, όταν έχουν την δύναµη του Αγίου Πνεύµατος. Στη δύναµη αυτή αναφέρονται τα τελευταία λόγια του Χριστού: ¨λήψεσθαι δύναµιν επελθόντος του Αγίου Πνεύµατος εφ΄υµάς και έσεσθέ µοι µάρτυρες εν τη Ιερουσαλήµ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαµαρεία και έως εσχάτου της γης¨.
Η Ανάληψη του Κυρίου µας Ιησού Χριστού αποτελεί αναµφίβολα το θριαµβευτικό πέρας της επί γης παρουσίας Του και του απολυτρωτικού έργου Του. «Ανελήφθη εν δόξη» για να επιβεβαιώσει την θεία ιδιότητά Του στους παριστάµενους µαθητές Του. Για να τους στηρίξει περισσότερο στον τιτάνιο πραγµατικά αγώνα, που Εκείνος τους ανάθεσε, δηλαδή τη συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του για το ανθρώπινο γένος.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίµιο Αίµα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όµως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δηµιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστηµένο, αφθαρτοποιηµένο και θεωµένο σώµα Του, για να είναι το µέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώµατός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύµα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήµησε κατά την αγία ηµέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραµείνει ως τη συντέλεια του κόσµου.
Η σωτηρία συντελείται µε την οργανική συσσωµάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώµα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους µαθητές Του: «ιδού εγώ µεθ’ υµών ειµί πάσας τας ηµέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20).
Όταν κατέβηκε στη γη, απόρρησε η γη. Ξενίζεται η γη που βλέπει τον Χριστό. Τώρα κατά την Ανάληψή Του ξενίζεται και ο ουρανός που Τον βλέπει ως Θεάνθρωπο. Οι άγγελοι Τον κοιτάζουν έκπληκτοι που Τον βλέπουν να ανεβαίνει µε ανθρώπινη µορφή.
Ξαφνικά παίρνουν εντολή :¨άρατε πύλας οι άρχοντες υµών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης¨. Έκπληκτοι οι άγγελοι και πυλωροί της Βασιλείας του Θεού ρωτούν:¨τις εστίν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης¨; ποιός είναι λοιπόν Αυτός που ανεβαίνει; Είναι ο Παντοδύναµος Θεός Προφητεύεται από τον προφητάνακτα ∆αβίδ στους ψαλµούς αυτή η θριαµβευτική άνοδος του Κυρίου στον ουρανό: ¨ανέβη ο Θεός εν αλαλαγµώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος. Ψάλλατε τω Θεώ ηµών. Ψάλλατε ότι βασιλεύς πάσης της γης ο Θεός, ψάλλατε συνεπώς¨.
Η Ανάληψη του Χριστού όπως παρατηρεί κι ένας σύγχρονος θεολόγος, δεν φανερώνει µόνο την θεότητά Του αλλά φανερώνει και την ύψιστη τιµή στον άνθρωπο. Ανεβαίνει ο Ιησούς. Ανεβαίνει όµως και ο εν Χριστώ άνθρωπος. Όπως παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστοµος: ¨Εµείς οι ανάξιοι και για τη γη ανεβήκαµε στους ουρανούς. Ξεπεράσαµε τους ουρανούς. Αγγίξαµε το θρόνο του Θεού¨.
Μελχισεδέκ Αµπελικάκης
Αρχιµανδρίτης του Οικουµενικού Θρόνου π. εφηµέριος Στερνών
