Ο κόσµος παρακολουθεί σήµερα την αποκάλυψη σκανδάλων που πάντα υποψιαζόταν.
Σα να ήταν κοινό µυστικό. Αυτό όµως δεν αναιρεί το σοκ της κοινωνίας και κυρίως των έντιµων και εργατικών ανθρώπων που παλεύουν καθηµερινά. Η ανάγκη για κάθαρση είναι επιτακτική. Είναι επιτακτική και αποτελεί χρέος του πολιτικού συστήµατος. Είναι απαίτηση της πλειοψηφίας του κόσµου.
Ζούµε δύσκολες εποχές. Τα νέα παιδιά που ξεκινούν µε όρεξη να δραστηριοποιούνται επιχειρηµατικά αντιµετωπίζουν προκλήσεις και ένα κράτος που αντί να βοηθά τα χρεώνει µε το καληµέρα. Επίσης πολλές επιχειρήσεις που κατάφεραν µε πολύ κόπο και θυσίες να επιβιώσουν της κρίσης, αντιµετωπίζουν υπέρογκες οφειλές και πανωτόκια σε ασφαλιστικούς φορείς, στο ∆ηµόσιο στις τράπεζες. Και ρυθµίσεις για αποπληρωµή ποσών υπέρογκων για 10 και πλέον έτη µε τη θηλιά στον λαιµό και δεσµευµένους λογαριασµούς. Βεβαιωµένα ποσά που κατά βάση θα παραµείνουν ανείσπρακτα, ενώ θα µπορούσε το κράτος µε γενναίες διαγραφές να δώσει µια πραγµατική δεύτερη ευκαιρία, µε ένα κοινωνικό συµβόλαιο επιβίωσης και ανάπτυξης.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναπτυχθεί, αν δεν περιοριστούν τα φαινόµενα κακοδιοίκησης και διαφθοράς που διαχρονικά ( από τη γέννηση του Ελληνικού κράτους) ταλανίζουν την πατρίδα µας.
Τα πράγµατα είναι πολύ απλά και για αυτό είναι και δύσκολο να εφαρµοστούν σε αυτήν τη χώρα. Όσοι έλαβαν επιδοτήσεις χωρίς να τις δικαιούνται (ΟΠΕΚΕΠΕ) πρέπει να γυρίσουν τα χρήµατα πίσω και να αντιµετωπίσουν όσες κυρώσεις προβλέπονται. Όσοι έλαβαν επιδοτήσεις παραπάνω από ότι δικαιούνται επίσης πρέπει να επιστρέψουν τουλάχιστον τη διαφορά. Αλλά και όσοι δικαιούνται επιδότησης, γιατί πραγµατικά υπάρχει αντίκρισµα, πρέπει από δω και στο εξής να επιδοτούνται µε επιπλέον ποσά.
Αν θέλει το κράτος να βάλει µια σειρά στο χάος του ΟΠΕΚΕΠΕ, πρέπει να προχωρήσει σε ενσωµάτωση νέων τεχνολογιών π.χ. µικροτσίπ στα πρόβατα, ώστε να χρησιµοποιούνται για την ταυτοποίηση και την παρακολούθηση των ζώων. Να καταργηθούν τα ενώτια και να γνωρίζουν οι αρχές πόσα είναι και πού είναι τα ζωντανά του καθένα σε πραγµατικό χρόνο. Καλά τα σχέδια βόσκησης και ό,τι άλλο προβλέπεται, αλλά ας ξεκινήσουµε από τα απλά.
Ως προς το ζήτηµα της στέγασης και των ενοικίων πρέπει επίσης να βρεθεί λύση. Σύµφωνα µε την ευρωπαϊκή νοµοθεσία όλοι οι εργαζόµενοι άνω των 50 ετών θεωρούνται εργαζόµενοι σε µειονεκτική θέση. Οι άνθρωποι αυτοί σήµερα είναι η γενιά των τριαντάρηδων της κρίσης που η πλειοψηφία της δεν µπόρεσε να αγοράσει σπίτι, δεν µπόρεσε να έχει ένα καλό αµάξι, που δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες µε τις προηγούµενες γενιές. Για αυτή τη γενιά και τις οικογένειες που δηµιούργησαν πρέπει να δοθεί προτεραιότητα µε ευρεία προγράµµατα κοινωνικής κατοικίας και µέριµνας µε λογικά ενοίκια που θα δώσουν ώθηση στον ανταγωνισµό για τη µείωση των τιµών στη κατοικία.
Ως προς τη ∆ΕΘ και τις ανακοινώσεις πρέπει να υπάρξει κάτι χειροπιαστό και άµεσο. Τα επιδόµατα παιδιού (Α21) πρέπει να αυξηθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο, τουλάχιστον 500 ευρώ το δίµηνο και για κάθε παιδί. ∆εν χρειάζεται η κυβέρνηση να µπει σε ανακοινώσεις για λεπτοµέρειες επί λεπτοµερειών για άλλα θέµατα που λίγους απασχολούν. Πρέπει ο κόσµος να καταλάβει ότι κάποιος τον βοηθάει έµπρακτα. Υπάρχει περιθώριο δηµοσιονοµικό και µάλιστα σε µόνιµη βάση και όχι ως εφάπαξ παροχή. Ας κάτσουν οι Αθηναίοι που συµβουλεύουν τον πρωθυπουργό, να τα βρουν.
Ως προς τις πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες πρέπει να γίνει σαφές και άµεσα: Ένα παιδί σε στρατιωτικές σχολές ή σώµατα ασφαλείας. Μόνο µε την αποφοίτηση του από το Λύκειο. Άλλωστε µετά την εξαγγελία για κατάργηση της θητείας σε Πολεµικό Ναυτικό και Πολεµική Αεροπορία θα µπορούσαν τα επαγγελµατικά στελέχη (ΕΠΟΠ) να προέρχονται κατά βάση από τέκνα πολυτέκνων και τριτέκνων.
Και κάτι για την ανάπτυξη. Σήµερα µια επιχείρηση έρχεται να επιδοτηθεί για να δηµιουργήσει πάγιο εξοπλισµό (κτήρια, µηχανήµατα κ.α.). Για αυτό και υπάρχουν πολλά προγράµµατα όπως ΕΣΠΑ, Αναπτυξιακός Νόµος, Ταµείο Ανάκαµψης. Πρέπει κάποια στιγµή κεντρικά να καταλάβουµε πως να δίδεις ευρέως κεφαλαιουχικά κίνητρα (επιχορήγηση , φοροαπαλλαγή κ.α.) είναι µια παρωχηµένη λογική ή τουλάχιστον πρέπει να παραµείνει µόνο για πολύ συγκεκριµένους κλάδους που ειδικές µελέτες µπορούν να αποδείξουν ότι η Ελλάδα θα είναι πρωταγωνιστής. Αυτό που χρειάζεται σήµερα η επιχειρηµατικότητα για να προχωρήσει είναι απλότητα στις διαδικασίες, κυρίως σηµαντική επιδότηση σε ασφαλιστικές εισφορές (εφόσον υλοποιούν επενδυτικά σχέδια) και ειδικά για τη µεταποίηση σε µεσαίες και µεγάλες µονάδες ειδικά κίνητρα όπως αυξηµένους συντελεστές απόσβεσης.
Τα παραπάνω είναι κάποιες σκέψεις για το πώς η χώρα µπορεί να πάει καλύτερα και κυρίως πώς αυτός ο τόπος που γέννησε τη δηµοκρατία θα µπορούσε να σταθεί στα πόδια του.
∆εν µηδενίζω τις προσπάθειες που γίνονται και που δείχνουν για τα σηµερινά παιδιά ένα καλύτερο µέλλον. Όµως για να σταθεί µια κοινωνία όρθια πρέπει όλες οι γενιές να ωφελούνται. Κανένας να µη µείνει πίσω.
*Ο Γιάννης ∆. Κεφαλογιάννης
είναι Οικονοµολόγος
