Πρό ηµερών βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη και επισκέφθηκα την ανακαινισµένη αγορά Μοδιάνο. Βρέθηκα εµπρός σε ένα κόσµηµα!
Η Αγορά Μοδιάνο, ένα από τα σηµαντικά ιστορικά σηµεία της Θεσσαλονίκης. Επανήλθε δυναµικά στον εµπορικό και κοινωνικό χάρτη της πόλης, προσφέροντας έναν ανανεωµένο χώρο για τοπικά προϊόντα, γαστρονοµικές εµπειρίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οι εργασίες ανακαίνισης της Αγοράς Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησαν µε σεβασµό στην ιστορική ταυτότητα του κτηρίου τον Σεπτέµβριο του 2020, και ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2022. Η επίσηµη επαναλειτουργία της αγοράς πραγµατοποιήθηκε στις 5 ∆εκεµβρίου 2022.
Η αρχική κατασκευή της αγοράς ξεκίνησε το 1922 από τον Ελι Μοδιάνο στο κέντρο της πόλεως της Θεσσαλονίκης.
Στις ηµέρες µας, χρειάστηκαν µόλις δύο χρόνια για την ανακαίνισή της, και µάλιστα για ένα κτήριο το οποίο ήταν σχεδόν κατεστραµµένο, µιάς και η πολεοδοµία το είχε χαρακτηρίσει το 2017 δοµικά επικίνδυνο. Μέσα σε δυο χρόνια αναστηλώθηκε και ανακαινίστηκε παρουσιάζοντας ένα αληθινό στολίδι.
Η Αγορά, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο κτίριο το 1983 από το τότε Υπουργείο Περιβάλλοντος και το 1995 διατηρητέο µνηµείο από το Υπουργείο Πολιτισµού.
Η ανακαίνιση πραγµατοποιήθηκε από την αρχιτεκτονική οµάδα SPARCH, µε επικεφαλής τη Μόρφω Παπανικολάου, και χρηµατοδοτήθηκε από τον Όµιλο Fais, ο οποίος απέκτησε το 57% της αγοράς µέσω του ΤΑΙΠΕ∆.
Μακάρι και στην πόλη µας το αποτέλεσµα της ανακαίνισης της αγοράς να ξεπεράσει κάθε προσδοκία αποζηµιώνοντας έτσι για την καθυστέρησή του.
Θυµάµαι ήταν Ιανουάριος του 2022, όταν έκλεισε η αγορά των Χανίων προκειµένου να ανακαινισθεί. Κρυφές µύχιες σκέψεις ανοµολόγητες, µας ψιθύριζαν ερωτήµατα όπως: Λές να βγούµε εκτός χρόνου και να βγει αληθινό το στοιχείο της καθυστέρησης;
Λές να πάρει περισσότερο χρόνο από ότι χρειάστηκε να χτιστεί 100 χρόνια πρίν;
Λές να γίνουµε πάλι θεατές µιας ακόµη πολυετούς καθυστέρησης;
Το έργο που παίζεται τελικά δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους θεατές. Είναι ίδιο µε όλα τα προηγούµενα, γι’ αυτό και δεν θα χειροκροτήσουν τους συντελεστές.
Αλλά έγινε συνήθεια και δεν ενοχλεί κανένα, οι θεατές να µην χειροκροτούν και οι συντελεστές να µην χειροκροτούνται.
Φαίνεται πως έχουµε χάσει το ταπεραµέντο µας. Ο πολυµήχανος Οδυσσέας στέκει βουβός θεατής, µαζί µε όλους τους επιστήµονες και Aρχιτέκτονες της δοξασµένης Αρχαίας και νεότερης Ελλάδας, µπροστά στην ρουτίνα που έγινε κουλτούρα της ανοργανωσιάς και των καθυστερήσεων που µόνο προσβάλλουν.
