Η συνένωση τεσσάρων γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών για τη δημιουργία της Auto Union ήταν το γεγονός του 1932, με μεγάλη οικονομική και ιστορική σημασία.
Οι τέσσερις εταιρείες -τις οποίες συμβόλιζε κάθε κύκλος στο λογότυπο της Auto Union- ήταν οι Audi, Horch, DKW και Wanderer. Η τελευταία είναι ίσως η λιγότερο γνωστή από αυτές. Η ιστορία της στην κατασκευή των αυτοκινήτων της άρχισε το 1905, ακριβώς 100 χρόνια πριν, όταν δημιουργήθηκε ο αντίστοιχος τομέας μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων της. Ομως, όπως συνέβη με πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, η παραγωγή των μοντέλων της δεν συνεχίστηκε μετά το 1945. Το εργοστάσιο κατασκευής ποδηλάτων που ίδρυσαν το 1885 οι μηχανικοί Johann Baptist Winklhofer και Richard Rolf Jaenicke στο Chemnitz εξελίχτηκε το 1907 στα “Εργοστάσια Wanderer”, στα οποία κατασκευάζονταν επίσης μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα, βιομηχανικά εργαλεία και μηχανές γραφείου (γνωστές με την ονομασία “Continental”). Η έρευνα για την κατασκευή αυτοκινήτων οδήγησε το 1905 στο πρώτο πειραματικό μοντέλο. Δύο χρόνια αργότερα (1907) ακολούθησε η κατασκευή ενός δεύτερου, το οποίο ονομάστηκε “Wanderermobil”. Ωστόσο, η πρώτη σοβαρή προσπάθεια έγινε με το 5/12 ίππων “Puppchen” (κούκλα) που παρουσίασε η Wanderer τον Οκτώβριο του 1911 στην Εκθεση του Βερολίνου. Λίγο πριν είχε απορριφθεί από τους ανθρώπους της εταιρείας η πρόταση του νέου τότε σχεδιαστή Ettore Bugatti για τη δημιουργία ενός μικρού αυτοκίνητου, το οποίο, όμως, κατασκεύασε στη συνέχεια η Peugeot με το όνομα “Bebe”. To Puppchen, τύπος W1, διέθετε δύο θέσεις, τη μία πίσω από την άλλη και δύο πόρτες στην αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου. Ο κινητήρας του ήταν τετρακύλινδρος (1.147 κ.εκ. με απόδοση 12 ίππους). Η κατασκευή του συνεχίστηκε έως το 1926 και για τον λόγο αυτό το Puppchen θεωρείται από τα πιο εμπορικά επιτυχημένα μικρά γερμανικά αυτοκίνητα αυτής της περιόδου (φωτ. 1) . Στην ίδια σειρά με το 5/12 ίππων W1 ανήκουν και τα επόμενα μοντέλα 5/15 ίππων W2 του 1913 και W3 του 1914. To W2, με τετρακύλινδρο κινητήρα 1.222 κ.εκ. απόδοσης 15 ίππων, διατέθηκε στις εκδόσεις “Η” (Hintereinander, δύο θέσεις τοποθετημένες κατά μήκος) και “Ν” (Nebeneinander, δύο θέσεις πλάι- πλάι).Ο επόμενος τύπος W3, με επίσης τετρακύλινδρο κινητήρα (χωρητικότητα 1.286 κ.εκ., απόδοση 15 ίπποι), χαρακτηρίζεται από την ιδιομορφία να διαθέτει τρεις θέσεις, με τον οδηγό να κάθεται εμπρός στο κέντρο. Από το 1919 ο τύπος “Η” (με τις θέσεις κατά μήκος) καταργήθηκε. Ολα τα πρώτα Wanderer είχαν ανοιχτό αμάξωμα με υφασμάτινη αναδιπλούμενη οροφή. Οι πιο εξελιγμένες εκδόσεις του Puppchen ήταν οι W4 (1919-1924) και W8 (1925-1926) με κινητήρα 1.306 κ.εκ. και απόδοση 17 και 20 ίππους αντίστοιχα, με επικεφαλής βαλβίδες. To 1921 η Wanderer παρουσίασε το πρώτο “κανονικό” (με τα σημερινά δεδομένα) αυτοκίνητο με τέσσερις θέσεις, τον τύπο W6 6/18 ίππων. Ο κινητήρας των 1.551 κ.εκ. απέδιδε 18 ίππους. Διέθετε επικεφαλής βαλβίδες, σε αντίθεση με τους τύπους Wl, W2 και W3, όπου η βαλβίδα εισαγωγής ήταν επικεφαλής και η εξαγωγής πλευρική. Οπως όλα τα αυτοκίνητα της Wanderer, έτσι και το W6 χαρακτηριζόταν από την ποιότητα και την αντοχή του.
Ομως, ήδη από το 1925 η Wanderer είχε παρουσιάσε το βελτιωμένο 6/30 ίππων (τύπος W10, χωρητικότητα 1.551 κ.εκ., απόδοση 30 ίπποι), το πρώτο αυτοκίνητό της με το τιμόνι στα αριστερά και φρένα σε όλους τους τροχούς (φωτ. 2). Το 1927 το ίδιο αμάξωμα φιλοξένησε μεγαλύτερο κινητήρα (χωρητικότητας 1.940 κ.εκ. και απόδοσης 40 ίππων) και το μοντέλο πήρε την ονομασία 8/40 ίππων. Μολονότι η παραγωγή του 6/30 σταμάτησε το 1928, ξανάρχισε το 1930, αφού λόγω της οικονομικής κρίσης του 1929 υπήρχε ζήτηση για φτηνότερα αυτοκίνητα. Η αντοχή και η ποιότητα, γνώρισμα όλων των Wanderer, χαρακτήριζε και τα πρώτα εξακύλινδρα μοντέλα της του 1928. Ο τύπος W11 ή 10/50 ίππων εφοδιαζόταν με εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα χωρητικότητας 2.540 κ.εκ. και απόδοσης 50 ίππων, ενώ διέθετε επικεφαλής βαλβίδες. Βασισμένο στο W11 ήταν το W14 (Wanderer-Sport, 2.970 κ.εκ., απόδοση 65 ίπποι), που παρουσιάστηκε το 1931 στο Παρίσι. Ηταν σχεδιασμένο από τον Ferdinand Porsche, που μόλις άρχιζε την καριέρα του ως ανεξάρτητος κατασκευαστής και η Wanderer ήταν η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία που ζήτησε τις υπηρεσίες του. Το διάστημα 1931-1932 κατασκευάστηκαν 24 Wanderer-Sport με τετραθέσιο ανοιχτό αμάξωμα. Ηδη από το 1928 η εταιρεία Wanderer είχε μεταφερθεί σε νέες εγκαταστάσεις στην πόλη Siegmar, όμως η επένδυση αυτή μαζί με τα νέα μοντέλα που ετοίμαζε επηρέασαν δυσμενώς την οικονομική κατάστασή της. Κατά συνέπεια, η τράπεζα στην οποία ανήκε αποφάσισε την πώλησή της. Από την 1η Ιανουαρίου 1932, λοιπόν, η Wanderer προσχώρησε στην Auto Union, που επίσης περιελάμβανε τις Audi, Horch και DKW. Τα σπουδαιότερα μοντέλα της Wanderer έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσαν οι σειρές W15/W17/W20, που διατέθηκαν το 1932 και το 1933 και η εξέλιξη τους W21, W22, W35, W40 και W45 Cabriolet (φωτ. 5) (διατέθηκαν από το 1933 έως το 1938). Η πίσω ανάρτηση τους ήταν ανεξάρτητη με αιωρούμενα ημιαξόνια, την οποία είχε παρουσιάσει λίγο πριν η Mercedes-Benz στο μοντέλο 170. Τα μοντέλα W17 (1.690 κ.εκ., 35 ίπποι) και W20 (1.950 κ.εκ., 40 ίπποι) καθώς και τα επόμενα W21, W22 και W245/250 (2.257 κ.εκ., 50/55 ίπποι) εφοδιάστηκαν με εξακύλινδρους σε σειρά κινητήρες ελαφρού κράματος με επικεφαλής βαλβίδες σχεδιασμένους από τον F. Porsche. Ειδικά τα μοντέλα 1,7 και 2,0 λίτρων ήταν άμεσα ανταγωνιστικά της Mercedes-Benz 170, χωρίς όμως να επηρεάσουν ουσιαστικά τις πωλήσεις της. Εως το 1941 η Wanderer παρουσίασε τα W51 (χωρητικότητα 2.257 κ.εκ., απόδοση 55 ίπποι), W52 (2.651 κ.εκ., απόδοση 62 ίπποι) και το W25K (1.950 κ.εκ., 85 ίπποι) (φωτ. 3). Το W25K (φωτ. 4) που διατέθηκε από το 1936 έως το 1938, αποτέλεσε την εμπορική απάντηση στα σπορ αυτοκίνητα της BMW. Προκειμένου να ανταποκριθεί στον ρόλο του σπορ αυτοκινήτου, εφοδιάστηκε με τον εξακύλινδρο κινητήρα ελαφρού κράματος με επικεφαλής βαλβίδες του F. Porsche, με διπλό εξαερωτήρα και υπερσυμπιεστή Roots. Η μέγιστη ισχύς των 85 ίππων αποδιδόταν στις 4.000 rpm, αλλά ο κινητήρας μπορούσε να λειτουργεί χωρίς πρόβλημα μέχρι τις 5.000 rpm. Η ανώτατη ταχύτητα του W25K έφτανε τα 145 χλμ./ώρα και η κατανάλωση του τα 20 λίτρα/100 χλμ. Από τον τύπο W25K κατασκευάστηκαν συνολικά 258 αυτοκίνητα, όμως τα τελευταία 37 περίπου αυτοκίνητα του 1938 διατέθηκαν ως τύπος W25. Για τις ανάγκες του γερμανικού στρατού, αλλά και κατά τη διάρκεια του πολέμου η Wanderer κατασκεύασε επιβατικά και φορτηγά στρατιωτικά αυτοκίνητα. Οι κυριότεροι τύποι των επιβατικών οχημάτων ήταν οι W11 και W22, βασισμένοι στα αντίστοιχα αυτοκίνητα για πολιτική χρήση. Πρακτικά, η Wanderer σταμάτησε την κατασκευή αυτοκινήτων για πολιτική χρήση το 1940. Συνέχισε, όμως, τη δημιουργία στρατιωτικών οχημάτων έως το 1945. Έπειτα από αυτή τη χρονιά σταμάτησε τελείως την παραγωγή οχημάτων.
