» Τρεις χιλιάδες χρόνια αιχμάλωτη Δύσης και Ανατολής
Οι Κρήτες της ΡΑΧ ΜΙΝΟΙΚΑ καταλήφθηκαν κατά την παρακμή του μινωικού πολιτισμού από Αχαιούς και κυρίως Δωριείς αγωνιζόμενοι για την ελευθερία τους και την ανεξαρτησία τους με συνεχή αντιμαχία, αλλά και προσαρμογή στα νέα δεδομένα των επικυρίαρχων κατακτητών όπως τη ρωμαϊκή κατοχή που ακολούθησε την αραβική πειρατεία, τη βυζαντινή χριστιανική της συνταύτιση, τη γενουατική και στη συνέχεια τη σκληρά 4 αιώνων ενετοκρατία.
Για να ακολουθήσει μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης η εξαναγκαστική και τόσο βάρβαρη Οθωμανοκρατία που οδήγησε την Ελλάδα – Κρήτη στην εξουθένωση και εξαθλίωση με συνεχή ολοκαυτώματα, επαναστάσεις, αντιστάσεις, ρημαγμούς και αμέτρητους νεκρούς.
Ως την επανάσταση του 1821 με προήγηση της επανάστασης του Δασκαλογιάννη με ρωσική παρότρυνση για εξέγερση του ελληνικού γένους για ελεύθερη σε συνταύτιση με το ομορθόδοξο ρωσικό γένος για να εγκαταλειφθούν οι υποσχέσεις -για χάρη των σκοπιμοτήτων προς Τουρκία- αλλά με σφαγιασμό των Κρητών επαναστατών και γδαρμό ζωντανού τον πρωτεργάτη της σφακιανής εξέγερσης Δασκαλογιάννη και ισοπέδωση της ως τότε αυτοδιοικούμενης σφακιανής πολιτείας των “ακτών” των Λευκών Ορέων.
Στη συνέχεια ακολούθησε η επανάσταση του 1821 με άμεση διακήρυξη των Κρητών για επαναστατική εξέγερση των Κρητών για ελευθερία του γένους των Ελλήνων και “Ενωση ή θάνατο” με την Ελλάδα. Από τότε η συνεχής μαχόμενη εξεγερτικά Κρήτη υπέστη τεράστιες καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες με κρητικό ηρωισμό. Χωρίς όμως η Κρήτη να συμπεριληφθεί στην ελληνική επικράτεια του πρωτοκόλλου του Λονδίνου το 1830. Για να συνεχίσει η Κρήτη να αγωνίζεται έκτοτε, με συνεχείς επαναστάσεις για ελευθερία και Ενωση με την Ελλάδα η οποία άργησε να πραγματοποιηθεί, παρά το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου και τις τόσες άλλες θυσίες αίματος του κρητικού λαού τον οποίο συνεχώς αρπάζανε ξένοι και ντόπιοι ως τη δικτατορία του Μεταξά και τον αφοπλισμό των Άγγλων λίγο πριν από τη μεγαλειώδη μάχη της Κρήτης.
Τότε που η κρητική απ’ αιώνων γενναιότητα μαζί και με τη γενναιότητα της 5ης Μεραρχίας των Κρητών στο αλβανικό έπος τίμησαν την Ελλάδα σε παγκόσμια κλίμακα…
Ομως οι Κρήτες με σύγχρονη ευθύνη (πέρα από ατυχήματα επιδειξιακών χρησιμοποιήσεων όπλων που είναι απαράδεκτες κακές συνήθειες) δίδουν τη μάχη όπως όλοι οι Ελληνες και Ελληνίδες για έξοδο από τη σημερινή κρίση, σε όλα τα επίπεδα. Συνεπώς, όσοι σήμερα σπεύδουν να εκμεταλλευτούν ατυχή γεγονότα αδικούν τον μακραίωνα πολιτισμό ειρήνης και θυσιών του κρητικού λαού για ελευθερία εδώ και 3 χιλιάδες χρόνια και σχεδόν 200 χρόνια ελεύθερου νεοελληνικού κράτους. Με την ψυχή και τα μικρά όπλα των Ελλήνων και των Ελλήνων της κρητικής γης που έχουν συνταυτιστεί με την ίδια την ελευθερία της.
ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ,
ΣΕ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ
Η Κρήτη πάντα ήταν μαχόμενη αναγκασμένη τόσο στη μυθική όσο και στην ιστορική εξέλιξη να εξασφαλίζει όπλα για τις προμαχήσεις του υπερκράτους της ΡΑΧ ΜΙΝΟΙΚΑ ή για τις αντιμαχήσεις των κόσμων (ξεχωριστών και αντιμαχόμενων πόλεων) με όλες τις περιοχές της νήσου). Με τη διαφορά ότι κατά τον δεύτερο π.Χ. αιώνα, αλλά και τον προηγούμενο τρίτο αιώνα, οι πολλά αντιμαχόμενοι Κρήτες (όταν υπήρχε ένας μεγάλος εξωτερικός πολεμικός κίνδυνος) εφάρμοζαν τον συγκρητισμό. Για να παραιτούνται προσωρινά από τις μεταξύ τους έριδες και να εφαρμόζουν το “κοινοδίκαιον” με έδρα την Κνωσό. Με ένα κοινό συμβούλιο και κυβέρνηση που την ονομάτισαν “το κοινόν των Κρητών” που έκοβε και δικό του νόμισμα. Ομως όταν ο κίνδυνος εξαφανιζότανε η Ομοσπονδία αυτή “ξεχνιότανε” για να ξαναρχίσουν πάλι οι διενέξεις και οι συγκρούσεις μεταξύ, με τις καταστροφικές συνέπειες. Ο κοινός αυτός αμυντικός συγκρητισμός που οι εκάστοτε συμπράττονες αποκαλούνται ΚΡΗΤΑΕΙΣ βεβαιώθηκαν από επιγραφές αρχαιολογικής αξίας, που περιέχουν συνθήκες μεταξύ των πόλεων, που συναφθήκανε μετά από πολέμους…
Κρήτη, της ΡΑΧ ΜΙΝΟΙΚΑ η θαλασσοκράτειρα είχε τα δικά της όπλα με κυρίαρχο σύμβολο τον διπλό πέλεκυ κ.ά. Χωρίς τα όπλα και ο πλούτος να σώσουν το μινωικό κράτος από την παρακμή… Τότε που άλλα φύλα ελληνικά που εισβάλλανε και αλώσανε την Κρήτη με τη δική τους δύναμη και τα δικά τους όπλα…
Αχαιοί και βασικά Δωριείς οι οποίοι αποκτήσανε την Κρήτη…
Για να επιβάλλουν νέες αρχές, εξουσίες και τρόπους πολιτισμού με σπαρτιάτικη αυστηρότητα, αλλά και αριστοκρατικότητα… με πολλές ανεξάρτητες πολιτείες του κόσμου.
Ωσπου ήρθε η ώρα του τέλους της Δωρικής πολιτείας, η οποία είχε δημιουργήσει τις τάξεις της, τις πολιτειακές εξουσίες της και τις πολιτικές αρχές της, την αγωγή των νέων τα ανδρεία της, τις διεθνείς σχέσεις της, τους νόμους της και τους θεούς της… Με τελική ηθική αλλοίωση της δωρικής πολιτείας των πολέμων, των μισθοφόρων και των λυμεώνων… των μεταξύ των πολέμων άγριων πολέμων. Οπως αναφέρει ο Πολύβιος για την καταστροφή της πόλης Απολλωνίας από τους Κυδωνιάτες, ενώ οι δύο πόλεις βρισκότανε σε εκεχειρία με θυσίες για την ειρήνη. Για να αποκαλέσει την απάνθρωπη καταστροφή της Απολλωνίας ως “ποίημα φρικτόν και παράσπονδον”.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΡΑΧ ΜΙΝΟΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΩΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ
Εκτοτε ήρθε η ρωμαϊκή κατάκτηση για να γίνει η Κρήτη ρωμαϊκή επαρχία διοικούμενη υπό Ρωμαίου πραιτόρου, αφού οι Κρήτες προτίμησαν τον πόλεμο παρά την αισχρή υποταγή τους με απαράδεκτους όρους.
Τότε η Κρήτη υπό τους Ρωμαίους ησύχασε από τους εμφύλιους πολέμους. Εγιναν πολλά έργα καθώς και ευεργεσίες από τον φιλέλληνα αυτοκράτορα. Ομως έγιναν και πολλές καταστροφές από τις εμφύλιες αντιπαλότητες των Ρωμαίων Καισάρων όπως έγινε στη Λάππα και άλλες πόλεις με μεγάλες καταστροφές.
Ομως, μετά τη διαίρεση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε ρωμαϊκό κράτος η Κρήτη δόθηκε στο Ανατολικό, για να γίνει μέρος του βυζαντινού κράτους και μια από τις πρώτες χώρες που έγινε δεκτός ο χριστιανισμός.
Στη συνέχεια ακολούθησε η κατάκτηση της Κρήτης από τους Αραβες το 824 μ.Χ. Για να γίνει η νήσος το ορμητήριο της παναραβικής πειρατείας. Για να επανακτηθεί η Κρήτη από τη στρατεία τη βυζαντινή του Νικηφόρου Φωκά. Ο οποίος με πλείστα όσα μέτρα έγινε πλήρως ο εκχριστιανισμός και εξελληνισμός της μεγαλονήσου. Ακολούθησε η ενετοκρατία το έτος 1204, τότε που οι Φράγκοι με την Δ’ Σταυροφορία καταλύσανε το βυζαντινό κράτος το οποίο είχαν καταλάβει κατά τα 3/4. Ενώ η Κρήτη δόθηκε στον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό από το 1203 με συμφωνία που επικυρώθηκε από τους άλλους αρχηγούς της Δ’ Σταυροφορίας. Για να “πουλήσει” ο Βονιφάτιος μετά από λίγους μήνες (με χίλιες αργυρές μάρκες την Κρήτη στους Ενετούς).
ΑΝΤΙΜΑΧΙΑ ΓΕΝΟΥΑΤΩΝ - ΕΝΕΤΩΝ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ
Οι οποίοι πριν την καταλάβουν την καταλάβανε οι Γενουάτες το 1206 για να έρθουν μετά οι Ενετοί να την ανακαταλάβουν με μακροχρόνιο πόλεμο Ενετών – Γενουατών για να λήξει το 1210 με νίκη των Ενετών. Με σειρά κρητικών επαναστάσεων κατά της σκληρότατης ενετικής κατοχής για να γίνει μεγάλο δουκάτο η Κρήτη με πολλά έργα και ενετικές πολιτιστικές επιρροές. Για να δημιουργηθεί τότε στην Κρήτη η ποιητική και θεατρική αναγέννηση.
1453, με την Πτώση της Κωνσταντινουπόλεως από την Κρήτη είχαν πάει 3 πλοία με εθελοντές που προμάχησαν στα τείχη και εμάχοντο ενώ, ήδη, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε φονευθεί. Γεγονός που το εκτίμησε ο Πορθητής Μωάμεθ και έδωσε εντολή να ελευθερώσουν και να φύγουν με το πλοίο τους.
Μετά την πτώση της πόλης, οι Τούρκοι άρχισαν να πιέζουν ασφυκτικά τους Ενετούς. Με αποτέλεσμα οι 2 τελευταίοι αιώνες της Ενετοκρατίας στην Κρήτη να γίνουν απάνθρωποι και αφόρητοι. Τότε έγιναν 2 – 3 επαναστάσεις των Κρητών με φόβο για αντίποινα των Ενετών με καταναγκασμούς, σφαγιασμούς των επαναστατών με καταστροφές περιοχών και με φορολογίες δυσβάσταχτες. Για να φτάσουν στο σημείο να καταφεύγουν στα βουνά και να διώκονται σαν θηρία… και ακόμα να επιθυμούν ν’ αλλάξουν κυρίαρχο έστω και αν αυτός ήταν ο Τούρκος.
Εφθασε η αποφράδα αυτή ώρα της κατάκτησης της Κρήτης από τους Τούρκους με κατάκτηση των Χανίων μετά από σκληρή αντίσταση στις 12 του Αυγούστου 1645. Τον Σεπτέμβρη του 1646 με κατάληψη του Ρεθύμνου στις 3 Νοέμβρη. Για να κάμουν την περίφημη 25ετή πολιορκία του Χάνδακα για να πέσει το Μεγάλο Κάστρο στις 4 του Οκτώβρη το 1669…
Η ΚΡΗΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΗ ΣΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ
Από τότε αρχίζει η μεγάλη κατοχή της Κρήτης από τους Οθωμανούς τυράννους που αντικαταστήσανε τους ακόμα τυραννικότερους Ενετούς. Για να περάσει η Κρήτη στους συνεχείς μεγάλους και τόσο αιματηρούς αγώνες της ως την τελευταία κρητική επανάσταση 1895-1897 με τη μεταπολιτευτική επανάσταση η οποία απέστειλε μήνυμα προς τις μεγάλες δυνάμεις δίνοντας μια μορφή αυτονομίας η οποία τελικά έγινε πραγματικότητα στις 16 Οκτωβρίου 1897 με διορισμένο ως ύπατο Αρμοστή τον γιο του Βασιλιά Γεωργίου Α’ πρίγκιπα Γεώργιο…
ΤΟ ΝΤΟΥΦΕΚΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ
Η Κρήτη ήταν υπόδουλη και συνεχώς επαναστατημένη, ενώ η διαχρονικά αμυνότανε και αγωνιζότανε για την ελευθερία της. Με όλους τους εκάστοτε κατακτητές να επιδιώκουν τον αφοπλισμό των Κρητών οι οποίοι συνεχώς αγωνιζότανε για την εξασφάλισή του. Ωσπου να γίνει δεύτερη φύση για τον κάθε Κρητικό το ντουφέκι του “η όμορφη πατρόνα”.
Στο βιβλίο του Στέφανου Α’ Ξανθουδίδη, εφόρου αρχαιοτήτων εν Κρήτη, με τίτλο: “Επίτομος Ιστορία της Κρήτης από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τα των καθ’ ημάς” (εκδ. 1909) γράφονται και τα εξής: “…ο Κρητικός λαός αφοπλίσθηκε επί τουρκοκρατίας… οι Σφακιανοί διατήρησαν τα όπλα και την ελευθερία των, οπλοφορούσαν στα βουνά της και διατηρούσαν το ελεύθερο φρόνημά τους… Γι’ αυτό όταν κηρύχθηκε η επανάσταση του Δασκαλογιάννη μόνο οι Σφακιανοί πήρανε μέρος (1770) με βάση τις υποσχέσεις της ομόδοξης Ρωσίας (του Μόσκοβου που όμως ποτέ δεν ήρθε) για να γίνει η καταστροφή των Σφακιανών και η άγρια εκδίωξη των πρωταίτιων με γδάρσιμο, ζωντανό του πρωτεργάτη της επανάστασης Δασκαλογιάννη…”.
Για να γίνει στη συνέχεια η μεγάλη εθνική επανάσταση του 1821 η τρομερότερη περίοδος της τουρκοκρατίας…
Ακόμα όμως και σ’ αυτή την αγριότατη περίοδο οι Κρήτες αρματολοί περιφερόμενοι (όπως γράφει ο Ξανθουδίδης σελίδα 124) ασύλληπτοι τιμωρούσαν τους ωμότερους από τους τυράννους τους.
ΤΟ 1821 ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ
ΕΙΧΑΝ ΜΟΝΟ 1.200 ΟΠΛΑ
ΜΕ 800 ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΦΑΚΙΑΝΟΙ
Οταν δε ήρθε η ώρα της επανάστασης πληροφορεί ο Ξανθουδίδης (σελ. 126) “Οι Κρήτες ήταν άοπλοι. Μόνο χίλια διακόσια (1.200) ήταν τα όπλα των χριστιανών όλης της Κρήτης. Από αυτά δε τα 800 ανήκανε στους Σφακιανούς που δεν είχαν παραδώσει ΠΟΤΕ τα όπλα των”. Οπως έγινε και στις τόσες, έκτοτε, προσπάθειες αφοπλισμού του κρητικού λαού ως τη δικτατορία του Μεταξά που οι συμπατριώτες μας κράτησαν τα όπλα τώρα θαμμένα στο χώμα.
Ενώ στη γερμανική από αέρος εισβολή το 1941 αν υπήρχαν περισσότερα όπλα η Κρήτη δεν θα είχε καταληφθεί… Με την έκρηξη όμως της επανάστασης του 1821 στην Κρήτη υπήρχαν έταιροι της φιλικής εταιρείας με αρχιερείς και προκρίτους να είναι μυημένοι σε αυτήν.
Τότε οι Σφακιανοί και άλλοι από τις ορεινές επαρχίες καθώς και οι Κουρμούληδες από τη Μεσαρά αποφασίσανε να συμμετάσχουν στον απελευθερωτικό αγώνα. Σχημάτισαν επιτροπή να λάβουν μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα. Με εράνους συγκέντρωσαν χρήματα και στείλανε επιτροπή σε άλλα νησιά της Ελλάδας για ν’ αγοράσουν πολεμικά εφόδια, αλλά και όπλα.
ΑΠΟ ΤΟ 1821 Η ΚΡΗΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕ
ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Ομως τον Μάιο του 1821 οι Τούρκοι της Κρήτης άρχισαν βιαιοπραγίες κατά των χριστιανών ταυτόχρονα από Χανιά ως τη Σητεία. Ο τουρκικός όχλος κατέσφαξε μαζικά χριστιανούς, ενώ απαγχόνισαν σε πλατεία των Χανίων τον Επίσκοπο Κισάμου Μελχισεδέκ, φόνευσαν τον Επίσκοπο Ρεθύμνης, τον Μητροπολίτη και τους Επισκόπους Κνωσού, Χερρονήσου, Λάμπης, Σητείας, Πέτρας, Αρκαδίας κ.λπ.
Από εκείνη την κρίσιμη στιγμή για την ελληνική και κρητική ελευθερία η Κρήτη σε όλες τις περιοχές της προχώρησε αποφασιστικά στον απελευθερωτικό αγώνα με δήλωση των επαναστατημένων Κρητών “Ελευθερία – Ενωση με Ελλάδα ή Θάνατος’. Ως το 1822 η επανάσταση και στην Κρήτη είχε επεκταθεί σε όλες τις περιοχές με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν περιορισθεί στα φρούριά τους. Σ’ αυτή τη φάση ο Σουλτάνος φοβισμένος ζήτησε την ενίσχυση με στρατεύματα από τον Μεχμέτ Αγά της Αιγύπτου. Για να καταπλεύσει το Μάη του 1822 στη Σούδα ο αιγυπτιακός στόλος με έξι χιλιάδες αιγυπτιακού στρατού… Με μεγάλες καταστροφές σε μάχες κατά των χριστιανών, αλλά και μεγάλες απώλειες αιγυπτιακού στρατού και του τοπικού τουρκικού στρατού.
Το 1923 ήρθε, ως αντικαταστάτης του Αφεντούλη με τον τίτλο του αρμοστή. Ηταν ο Υδραίος Εμμ. Τομπάζης. Ηλθε μαζί με σώμα εθελοντών για να συνεχισθεί με ένταση ο επαναστατικός αγώνας με μεγάλες καταστροφές από τον αιγυπτιακό στρατό των Χριστιανών. Σε αυτή τη φάση ήρθε ο ελληνικός στόλος στην Κρήτη και παρέλαβε περί τις δέκα χιλιάδες γυναικόπαιδων.
Ομως αυτοί οι Κρήτες οργάνωσαν από την Ελλάδα ισχυρά σώματα επιθέσεων διά θαλάσσης στην κατεχόμενη από Τούρκους και Αιγύπτιους Κρήτη. Με κατάληψη φρουρίου όπως της Γραμβούσας.
Η ΚΡΗΤΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 1830
Ο άτακτος πόλεμος των Κρητών συνεχίστηκε και κατά το 1829 με ολόκληρη την κρητική ύπαιθρο να την ελέγχουν οι χριστιανοί. Ομως το 1830 που η Κρήτη με τους σκληρούς αγώνες της μπορούσε να είχε απελευθερωθεί στο Λονδίνο υπογράφηκε το “πρωτόκολλο” που έδινε στην Ελλάδα την ανεξαρτησία της και άφηνε την πολύπαθη Κρήτη σκλαβωμένη…
Για άλλη μια φορά η Κρήτη “πουλήθηκε” από τον ένα κυρίαρχο στον άλλο. Παραχωρήθηκε για 20.000.000 μάρκα από τον Σουλτάνο στον Μεχμέτη Αλή της Αιγύπτου. Με την κατοχή αυτή να διαρκέσει ως το 1840. Τότε, η Κρήτη ξαναπέρασε σε τουρκική κατοχή. Με τους Κρητικούς να συνεχίζουν τους ηρωικούς αγώνες τους έως εσχάτων για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Το 1841 η άοπλη επαναστατική συγκέντρωση στις Μουρνιές Χανίων (το κίνημα Μουρνιδών) διαμαρτυρίας (για δυσβάσταχτα αντιλαϊκά μέτρα της αιγυπτιακής διοίκησης) το οποίο καταπνίγηκε στο αίμα.
ΣΕΙΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΜΕ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΑΡΚΑΔΙΟΥ
Επίσης την περίοδο αυτή έγινε η επανάσταση Χαιρέτη και Βούλγαρη. Ενώ το 1850 γίνεται το κίνημα Μαυρογένη κατά της καταθλιπτικής φορολογίας και των αυθαιρεσιών της κάκιστης του Βελή Πασά. Από το 1861 άρχισαν οι προετοιμασίες της μεγάλης επανάστασης του 1866 τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου στην επαναστατική συνέλευση στ’ Ασκύφου Σφακίων στις 21 Αυγούστου 1866 κηρύχτηκε η Ενωση Κρήτης με Ελλάδα και κλήθηκε ο λαός με τα όπλα να τη στηρίξει.
Τρία ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτός ο αγώνας με μεσολάβηση τον Νοέμβρη του 1866 του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου. Γεγονός που συγκίνησε όλο τον κόσμο και ενίσχυσε την κρητική αγωνιστικότητα. Για να ακολουθήσει η επανάσταση του 1878 και η Σύμβαση της Χαλέπας. Με νέες προκλήσεις της Τουρκίας το 1889, που ακολουθήθηκε από την επανάσταση του 1896 που έγινε ο διορισμός χριστιανού Διοικητή, με έγκριση των δυνάμεων νέων με την επανάσταση του 1897 οι αγώνες των Κρητών καταλήξανε στην Αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας. Με την Ενωση υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο να γίνει τελικά τον Δεκέμβρη του 1913. Με εορτασμό της πρώτης εκατονταετίας.
Η ΚΡΗΤΗ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ
ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ
Για να συνεχίσει έκτοτε η Κρήτη να αγωνίζεται σταθερά για ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη, ανάμεσα από καταστροφές μεταξύ δύο παγκόσμιων πολέμων που στον δεύτερο αντιφασιστικό πόλεμο συμμετείχε ο κρητικός λαός με τους Κρήτες ήρωες της 5ης Μεραρχίας και μετά την κατάρρευση της Ελλάδας να πραγματοποιήσει ο κρητικός λαός (άοπλος από τη μεταξική δικτατορία και την αγγλική απαγόρευση για εξοπλισμό του κρητικού λαού από τις πλείστες αποθήκες) να πραγματοποιήσει το μεγάλο έπος της μεγάλης μάχης της Κρήτης που κατάφερε με παγκόσμιο θαυμασμό ένα καταλυτικό χτύπημα στις αλεξιπτωτιστικές δυνάμεις του χιτλερικού ναζιστικού καθεστώτος… Για να συνεχίσει έκτοτε η Κρήτη να αποτελεί το πολιτικό υπόβαθρο της Ελλάδας για δημοκρατία, ειρήνη, ελευθερία. Κρατώντας όπλα (όχι για να αυτοπυροβολείται απαράδεκτα), αλλά για να αυτοπροστατευτεί ο λαός μας από τις μύριες όσες συγκρούσεις.
