(Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, στις 5 Ιουνίου)
Oλο τον κόσμο γύρω μας
σ’ Ελλάδα και στα ξένα,
όσο μακριά κι αν είμαστε,
μια μάνα μας εγέννα
Η Γη είναι η μάνα μας,
μα δεν την αγαπούμε
και κάθε ώρα που περνά,
πιότερο την πονούμε
Φαρμάκι στ’ οξυγόνο της
ρίχνουμε κάθε μέρα
και της στερούμε αλύπητα
και ήλιο και αέρα.
Ρυπαίνουμε το χώμα της,
σχίζουμε τις κορφές της,
στερεύουμε τους ποταμούς,
κλέβουμε τις ακτές της.
Αλόγιστα τα δάση της
τα κατακρεουργούμε,
βίλες για να υψώσουμε,
σαν άρχοντες να ζούμε.
Καταπατούμε ρέματα,
κλείνουμε παραλίες,
φτάνει στις αμαρτίες μας,
να κάνουμε ευκολίες.
Κι εκείνη η δόλια μας μιλεί…
Μα εμείς δεν την ακούμε…
Και κάποια μέρα θα χαθεί
το χώμα,που πατούμε.
Ας γίνει σήμερα η αρχή
και για τη μάνα Γη μας,
να τη διαφυλάξουμε,
…να βρει και το παιδί μας.
