Oταν ο ζήλος των μεταρρυθμίσεων ψυχρανθεί, τότε αρχίζει το παιχνίδι με τον χρόνο στις διαπραγματεύσεις. Με τον χρόνο παίζει ο κ. Σόιμπλε, με τον χρόνο παίζει και ο κ. Τσίπρας.
Δεν ξέρω πια (τώρα που διολισθαίνει η κατάσταση) αν έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Διττό παιχνίδι, ύπουλο. Ποιo είναι το “ασήμι” του χρόνου, ποιo το “μπακίρι”, ποιa η ιστορημένη μνήμη;
Τι έχουμε διδαχθεί μέχρι σήμερα;
Οι πολίτες αναρωτιούνται, συζητούν αν θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις. Αυτό σύγκειται με την ωρίμαση του πολιτικού χρόνου. Αυτό κατ’ ουσίαν μόνο ο πρωθυπουργός το γνωρίζει. Ο γράφων για θέματα αρχής, εξοβελίζει τις πρόωρες εκλογές.
Κι αν έχουμε, όμως, εξελίξεις φοβούμαι ότι θα γίνει αυτό που έγραφε ο Γιώργος Δανιήλ: «Αυτός εδώ λιθοβολεί/ κι αυτός εκεί λιθοβολεί/ ο άλλος πάλι κάθεται/ μετράει τις πέτρες…».
Κάθε εκλογική αναμέτρηση χρειάζεται και ένα ερώτημα. Η χώρα χρειάζεται απαντήσεις.
Τέλος πάντων, “κύκλωθεν κύκλω” πορευόμαστε. Κάθε συγκυρία και οι γρίφοι της…
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το παιχνίδι δεν έχει ισορροπήσει. Οι συσχετισμοί ρευστοποιούνται. Μόνη σταθερά, η επιμήκυνση του κυκλικού χρόνου.
