Γράµµα προς κάθε συνάνθρωπο 

Καλέ µου άνθρωπε,
Στα όσα  έρχονται, κάθε ανθυποστιγµή της δηµόσιας και της ιδιωτικής µας ζωής, από το χάραµα ως το ηλιοβασίλεµα, µε ή παρά τη θέλησή µας, να µη  «µασάς»…· γεµάτη µε πάθος την καρδιά έχε, ώστε να µη λυγά µπροστά στις πρόσκαιρες δυσκολίες και στα εµπόδια…!
Το χειρότερο, φίλε µου, για έναν άνθρωπο δεν είναι ο θάνατος· δεν υπάρχει µεγαλύτερο κακό από µια ανέντιµη ζωή αδικώντας τους πλησίον σου και καταπατώντας τα δικαιώµατά τους ή από την αδράνειά σου έναντι όσων και εκείνων που προς ίδιον συµφέρον φορούν βαριές αλυσίδες της αδικίας στα πλήθη ή σαν λαοπλάνοι τους µετατρέπουν σε αγόµενους και φερόµενους ως καρυδότσουφλα όχλους και τους κρατούν εσκεµµένα στα σκοτάδια της αµορφωσιάς και της φτώχειας…
Είναι φοβερό όνειδος, συνάνθρωπέ µου, για έναν άνθρωπο και ένα λαό ξένοι να βλέπουν απαθείς να ορίζουν τα όρια της ελευθερίας και της σκλαβιάς τους· είναι ντροπή µεγάλη να βάζουν άλλοι τους κανόνες της εντός και εκτός σπιτιού  καθηµερινότητας των εθνών και των πολιτών όπως γουστάρουν, για να τους έχουν άθυρµα και υποχείριο…
Τις λίµνες ν’ αγαπάς· όχι, όµως, φίλε µου, και τα λιµνάζοντα ύδατα!  Στις θάλασσες τις γαλήνιες και καθαρές να κολυµπάς· το νου σου, όµως , στα φουσκωµένα κύµατα…
Ταυτόχρονα, να παρακαλάς, καλέ µου άνθρωπε, να µην έρθουν ποτέ µέρες πιο µαύρες απ’ τις νύχτες για κανέναν άνθρωπο επί της γης· κι αν τυχόν έρθουν, να θυµάσαι πάντα ότι τα χρησιµότερα, για όλους και για τον καθένα χωριστά, εφόδια απέναντι στο σκότος τούτο είναι πρώτα – πρώτα η σωµατική υγεία, ακολούθως η ψυχική ισορροπία και έπονται η γνώση και η πνευµατική καλλιέργεια…
Και, τέλος, να µην ξεχνάς στιγµή πως από τα αποτελεσµατικότερα αµυντικά όπλα σε καιρούς που βαλλόµεθα, συνάνθρωπέ µου, πανταχόθεν είναι και η πατριδογνωσία αντάµα µε την αυτογνωσία και τη φιλανθρωπία…