∆εν είναι το µολύβι µας εκείνο που θα υποδείξει στο νέο µητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου (όταν αυτός εκλεγεί) πώς θα πολιτεύεται απέναντι στην κοινωνία στα χρόνια της θητείας του. Θα περιοριστεί να του ευχηθεί ψυχοσωµατική υγεία και συν Θεώ πνευµατική δύναµη ώστε να µπορεί να στηρίζει το πλήρωµα της Εκκλησίας του Χριστού ανά πάσα στιγµή και ιδιαίτερα στις δύσκολες ηµέρες που είναι γραφτό να έρθουν στη δηµόσια ζωή µας.
Ταυτόχρονα, όµως, θα του προτρέψουµε να µας ακολουθήσει σε ένα ταξίδι στο Βυζάντιο. Στα βυζαντινά χρόνια ως κοµµάτι της χριστιανικής ιστορίας συναντούµε σηµαντικές προσωπικότητες που θα µπορούσαν να σταθούν ως παραδείγµατα για µίµηση από το νέο ιεράρχη.
Ας δούµε ενδεικτικά κάποιες εξ αυτών. Ο Μέγας Βασίλειος του 4ου αιώνα µ.Χ., για το λιτό και φιλάνθρωπο βίο του. Ο σύγχρονός του Γρηγόριος ο Θεολόγος, για το ήθος του. Ο λίγα χρόνια αργότερα Ιωάννης ο Χρυσόστοµος, για τον έλεγχο της κοσµικής εξουσίας, την ελεηµοσύνη των χαµηλών κοινωνικών τάξεων και τον πύρινο υπέρ της θρησκείας λόγο του. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος που έθεσε την εκκλησιαστική περιουσία στη διάθεση του αυτοκράτορα Ηρακλείου στους αντιπερσικούς πολέµους του 7ου αιώνα µ.Χ. Ο Φώτιος, που πατριάρχευσε στην Κωνσταντινούπολη, στο β µισό του 9ου αιώνα ο οποίος διακρίθηκε για την ευρυµάθειά του και το ιεραποστολικό του έργο. Τέλος, ο Πολύευκτος, ένας ακόµη πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως, στον 10ο αιώνα, για την εγκράτεια, τη σεµνότητα και τη θεολογική του µόρφωση.
Κλείνοντας, λοιπόν, το τωρινό σηµείωµα, ό,τι θα θέλαµε να χαρακτηρίζει το έργο και το λόγο και τη διάνοια του νέου ιεράρχου να είναι η έµπρακτη υπακοή στα λόγια του Χριστού και η θεληµατική τήρηση των συµβουλών που είχε δώσει στο µαθητή του Τίτο ο απόστολος Παύλος διά της γνωστής σε όλους επιστολής του.
Γράφει ο Παύλος (κεφάλαιο 1.7-1.9) ότι “πρέπει ὁ ἐπίσκοπος νὰ ἦναι ἀνέγκλητος, ὡς οἰκονόµος Θεοῦ, µή αὐθάδης, µή ὀργίλος, µή µέθυσος, µή πλήκτης, µή αἰσχροκερδής, ἀλλὰ φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, ὄσιος, ἐγκρατής, προσκεκολληµένος εἰς τὸν πιστὸν λόγον τῆς διδασκαλίας, διὰ νὰ ἦναι δυνατὸς καὶ νὰ προτρέπῃ διὰ τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας καὶ νὰ ἐξελέγχῃ τοὺς ἀντιλέγοντας”.
Και ο Χριστός, µεταξύ άλλων, δίδασκε και πως τα εξερχόµενα βλάπτουν το ανθρωπολόι, εφόσον “ἔσωθεν ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἐξέρχονται οἱ διαλογισµοὶ οἱ κακοί, µοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, βλέµµα πονηρόν· βλασφηµία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐξέρχονται καὶ µολύνουσι τὸν ἄνθρωπον”. (Κατά Μάρκον – Κεφάλαιο 7.21 – 7.23).
Εσείς τι λέτε; Συµφωνείτε;
*Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος, Msc ∆ιαχ/σης Πολιτιστικής Κληρονοµιάς
& ∆ιαχ/σης Πληροφ/κων συστηµάτων
