Γέλα παλιάτσο

Είμαστε λιγότεροι, φτωχότεροι και πιο ευάλωτοι.
Είμαστε μια παράδοξη, γιαπωνέζικη ιστορία.
Eτοιμοι να θυσιαστούμε για την τιμή των όπλων, μα και έτοιμοι για τον μεγαλύτερο συμβιβασμό.
Eξω από την πόρτα μας -στην πίσω αυλή- φέρνει βόλτες η ιστορία.
Κοντοστέκεται, κοιτά να μπει, διστάζει.
Πιο κάτω πραματευτάδες (λογής – λογής) διαλαλούν την πολιτική τής πραμάτεια, στα μικρόφωνα συνθήματα, λόγια μεστά, παρλαπίπες…
Όλα μαζί αναντάμ παπαντάμ.
Συμπέρασμα δεν βγάζεις.
Πιο κάτω στον ίδιο δρόμο της ιστορίας, το χθες ταξιδεύει μέσα στο σήμερα, κάποιος κλαίει, κάποιος γελά.
Η αισιοδοξία διαδέχεται την ψυχολογική συντριβή και πάλι από την αρχή, από το σημείο μηδέν.
Ολα περιστρέφονται με ένα σαρδόνιο τρόπο, ημιτελή, αγχώδη.
Είμαστε πιο ευάλωτοι.
Ακούς κάτι, το πιστεύεις μέχρι να πας σπίτι το ‘χεις ξεχάσει…
Είμαστε φτωχότεροι.
Μέρες περνούν, νύχτες περνούν, ο κλόουν βάφεται, σκυθρωπιάζει.
Κοντοστέκεται η ιστορία.
Φανταστείτε να ‘ταν κριτής ο Νασρεδίν Χότζας.