Φυσικές εξελίξεις…

Κύριε διευθυντά,
Η πόλη αγωνιά· και κοντά σε αυτή την αγωνία παίρνει μπόι και ο δημόσιος έλεγχος. Κάτι σαν την ελευθερία της αναγκαιότητας.
Την ελευθερία της αναγκαιότητας που προκύπτει σαν φωτεινός οδοδείκτης σε ένα σκοτεινό δρόμο. Η πόλη δεν τεμαχίζεται, δεν τιμαριοποιείται, δεν χαρίζεται. Τούτο το ξέραν όλοι, μα κάποιοι κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Από μια εσώτερη, ασύμμετρη, μικροπολιτική απειλή. Η απειλή προκύπτει όπου ανθεί ο ελεύθερος λόγος. Φυσική εξέλιξη και η μία, φυσική εξέλιξη και η άλλη… Σπανίως η πόλη ανέχτηκε το πλιάτσικο στην ελευθερία του λόγου. Το απέβαλλε και το παρέδωσε στην δημόσια περιφρόνηση. Αυτά τα ολίγα!