Η παγκοσμιοποίηση και η καινούρια τάξη
εκάμανε τον κόσμο μας δραματικά ν’ αλλάξει.
Σε ζούγκλα ζούμε σήμερα, ζούγκλα ‘ν’ η κοινωνία
κάθε φτωχός κι αδύνατος κουρνιάζει στη γωνία.
Το χρήμα είν’ η δύναμη απού κινεί τα πάντα
και συ μικρέ κι ανήμπορε όσο μπορείς νταγιάντα.
Τα δυο σου πόδια βάζουνε σ’ ένα σανδάλι μόνο
κι οι πλουτοκράτες χαίρονται για το δικό σου πόνο.
Όσο περνάει ο καιρός το ρεύμα μεγαλώνει
τη δύστυχη φτωχολογιά, τσουνάμι τη σαρώνει.
Έχοντες και κατέχοντες αυξάνουν κάθε μέρα
μα οι πολλοί τη βγάζουν με κοπανιστό… αέρα.
Συσσίτια υπάρχουνε και λειτουργούν στην πόλη
να μην πεθαίνουν οι φτωχοί, καθημερνή και σκόλη.
Η Εκκλησία μεριμνά μα κι άλλες οργανώσεις
που συντηρούν φιλάνθρωποι και συ μπορείς να δώσεις.
Κάτι απ’ το περίσσεμα ή το υστέρημά σου
να ζήσει ο συνάνθρωπος ευθύν’ είναι δικιά σου.
Ο ελεήμονας καλός Χριστιανός λογάται
μάτι τον βλέπ’ από ψηλά αυτό μην το ξεχνάτε.
Ελάχιστ’ είναι η ζωή και κάθε καλή πράξη
που κάνεις είναι σίγουρο πως κι άλλους θα διδάξει.
Ν’ ακολουθήσουνε κι αυτοί, της ανθρωπιάς το δρόμο
κι αντάμα να βαδίζουνε, με του Θεού το νόμο.
