Φασαρία

Μάντης δεν είµαι.
Αλλά αν κάποιοι περιµένουν να αξιοποιηθεί σωστά το πρώην Στρατόπεδο Μαρκοπούλου, µάλλον θα πρέπει να κάτσουν στην ουρά πίσω από εκείνους που περιµένουν έναν πνεύµονα πρασίνου στα Χανιά, και να περιµένουν.
Πολύ φασαρία για το τίποτα.
Τι κι αν λένε οι επιστήµονες για την Κλιµατική Αλλαγή, τι κι αν λένε τόσα και τόσα, εµείς εδώ στα Χανιά έχουµε τον δικό µας Χαβά, «Πρώτα πάρκινγκ, µετά Μόνικα Μπελούτσι, µετά πάλι πάρκινγκ».
Άσε που δεν προβλέπεται να έλθει η Μόνικα Μπελούτσι στα Χανιά.
Έτσι ο «ηθοποιός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης» έχασε τη γοητεία του.
Και άσε που κάθε καλοκαίρι που ‘‘καιγόµαστε’’, λένε τα ίδια.
∆εν βγάζεις άκρη κι ούτε χρειάζεται.
Έτσι είναι τα Χανιά.
Η ∆ηµοτική Αρχή των Χανίων ζει σε διαρκή αναστάτωση και ακατάπαυστη καχυποψία.
Κουραστικό.
Αλλά καλοκαιράκι είναι, µπορούµε να δροσιστούµε µε την ‘‘παπάντζα’’.
Κοστίζουν ακριβά και τα κλιµατιστικά…
Αλλά έτσι είναι η ∆ηµοτική Αρχή.
Έχει τον ακάθιστο και τον ασταµάτητο.
Αντί να ικανοποιεί βασικά αιτήµατα της τοπικής κοινωνίας, δηµιουργεί προβλήµατα στα Χανιά και αναρωτιέται κάθε τρεις και λίγο πώς θα τα χειριστεί.
Τα παραδείγµατα πολλά.
Ο «Φραπεδιάς» βέβαια, ο «Φρέντο» και ο «Καπουτσίνο» δεν µπορούν να υλοποιήσουν ένα Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου στα Χανιά.
Απλώς πίνουν τον καφέ τους.
Ούτε η Πόπη ούτε η Καλλιόπη…