Σήµερα είναι η γιορτή της ευτυχίας του κόσµου. Όχι, µην κοιτάτε το ηµερολόγιο. Σαν το θελήσουµε κάθε ηµέρα µπορεί να είναι η γιορτή της ευτυχίας. Κάθε ηµέρα µπορούµε να λέµε, σήµερα γιορτάζει η ευτυχία. Σε κάθε γιορτή και σχόλη λοιπόν, η δυστυχία δεν έχει θέση. Εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να γιορτάζουν την γκρίνια.
Τη µιζέρια και την κακοµοιριά χρειάζεται πιο πολύ κόπο να τη ζήσεις από ότι την ευτυχία. Κι όµως οι άνθρωποι πάσχουµε και υποφέρουµε για να γίνουµε ταίρι µε την κακοµοιριά και την γκρίνια.
Η ευτυχία είναι λιτή, δεν ζητάει πολλά. Ένα χαµόγελο πρωινό ζητά και να σταµατήσεις την κακή συνήθεια τού ωχ! ∆εν κοιτάει αξιώµατα, πτυχία και λεζάντες. Το ίδιο συµπεριφέρεται σε αγράµµατους και µορφωµένους, φτωχούς και µεγιστάνες. Μη γελαστείς και πεις πως δεν είναι αυτή για σένα. Θα σε κοιτάξει κατάµατα µε οίκτο και θα φύγει, µιας και δεν µπόρεσες άξια να την κερδίσεις.
Ακόµα και µε άδεια χέρια, αν βουτήξεις µια χούφτα αέρα χωρίς ωχ, αν θες τον µαστορεύεις σε ευτυχία. Αλλά να είναι αέρας καθαρός, χωρίς µίση και πάθη, αυτός της ελευθερίας, και όχι κοπανιστός σαν αυτόν του ψεύδους.
Η ευτυχία δεν έχει µέτρο. Έτσι και σε δει για φίλο της, σε παίρνει στο κατόπι και µετά αγκαζέ θα σε γυρνάει στις στράτες και τους κήπους της. Πρόσεχε αυτούς που τη διώχνουν µε γκρίνια. Είναι αυτοί που ζούνε µε τη βαρυγκώµια στο στόµα τους. Τοξικούς τους λένε στις µέρες µας. Μην πας κοντά τους και σε δει η ευτυχία µαζί τους γιατί θα φύγει, θα τη χάσεις και µετά δεν θα σε εµπιστεύεται να ξαναρθεί. Σε θέλει δικό της, κατά δικό της, δεν θέλει συναναστροφές µε µιζέρια και αγανάκτηση.
Η ευτυχία είναι προσωπική, δεν ανήκει σε οµάδες. Εσένα ζητεί προσωπικά και σε εσένα δίνεται αποκλειστικά. ∆εν µοιράζεται, δεν χαρίζεται, είναι µεταδοτική αλλά µόνο σε συµβατούς λήπτες. ∆εν έχει οπαδούς, αλλά µονάχα φίλους πιστούς, αληθινούς, γιατί δεν φτιάχνει οµάδες αλλά κοινωνίες ολάκερες. Οι κοινωνίες της δεν µετρούν πληθυσµό αλλά ευηµερία και είναι γαλανές και διαυγείς.
Ανίσως ξεγελάστηκες και πας να τη µεγαλώσεις σε γλέντια και χορούς που κάνει κουµάντο το κρασί, σου λέγω τα εξής µε αγάπη·
Όχι δεν τα θέλει τα µεθύσια του κρασιού. Μπορεί η ίδια να σε µεθύσει, να σε ανεβάσει στα ουράνια, χωρίς σταγόνα κρασιού. Μπορεί να σε κάνει να γελάς χωρίς αστεία, να σου αποκαλύψει το γέλιο και το κλάµα της χαράς, και στον έρωτά σου να δώσει απέραντη αρµονία. ∆εν φτάνουν τα λόγια, ποτέ δεν φτάσανε να την περιγράψουν.
Μετά από όλα αυτά, δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά είναι κάτι τελευταίο που δεν είπαµε. Αυτή η ευτυχία του κόσµου που φαίνεται τρανή και αψεγάδιαστη, έχει δυο ελαττώµατα. 1.Είναι περιστασιακή και ζηλιάρα. 2. Ζηλεύει µια πολύ καλύτερη κι ανώτερή της.
1ον. Το πήγαινε έλα της εξαρτάται από τη χαρά του κέρδους ή µιας πρόσκαιρης επιτυχίας και
2ον. Ζηλεύει την άλλη την αληθινή.
Ζηλεύει τη ΘΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ.
Την ευτυχία της δωρεάς του Θεού. Αυτή που αν φωλιάσει στον άνθρωπο δεν φεύγει ποτέ ξανά. ∆εν χρειάζεται να του υπενθυµίζει µε την έλλειψη την αξία της. ∆εν υπάρχουν γεγονότα που µπορούν να τη µειώσουν στα µάτια του πιστού, γιατί το πλάσµα του Θεού έχει καντάρι που µετρά αξίες. Όχι µόνο ηθικής, καλοσύνης και ευγένειας, αλλά καντάρι που το λένε πίστη. Η πίστη είναι το πιο δυνατό όπλο στον κόσµο. Όπλο όχι δολοφονικό, µα όπλο αντίληψης Θείας ουσίας. Φτάνει µοναχά να µην είναι πίστη ελλειµµατική µε πάθη και ελαττώµατα, όπως η ελλειµµατική ευτυχία που είπαµε, αυτή που περιστασιακά την προσφέρουν σαν τρατάρισµα τα υλικά αγαθά. Αλλά πίστη αληθινή.
ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΡΙΑ∆ΙΚΟ ΘΕΟ
Η πίστη η αληθινή δεν είναι περιστασιακή, δεν είναι τυφλή. Είναι φως και αλήθεια. Είναι σφιχταγκαλιασµένη µε τις Θείες δωρεές του Θεού που µία από αυτές, είναι και η Θεία ευτυχία που κατακλύζει τον χαριτωµένο πιστό άνθρωπο.
Η Θεία ευτυχία στον πιστό µένει και αυτή πιστή και την λένε µακαριότητα.
