∆ΕΥΑΧ (και βαχ…)

Η επετειακή κλωτσοπατινάδα για τη ∆ΕΥΑΧ έχει δύο προφανή συµπεράσµατα.
Πρώτον ότι η ∆ηµοτική Αρχή των Χανίων φτιασιδώνει όπως µπορεί το προφίλ της ∆ηµοτικής Επιχείρησης.
∆ικαίωµα τους και χαρά στο κουράγιο τους.
∆εύτερον ο δήµαρχος Χανίων έχει καταλάβει το βαρίδι που κουβαλά η επιχείρηση µε το Αντλιοστάσιο στον Σταυρό.
Σωστά το κατάλαβε, αλλά άµα γράψει το σκορ, πάει το µατσάκι.
Τα υπόλοιπα είναι για όσους δεν καταλαβαίνουν την επιστηµονική και οικονοµική αξία του περιβάλλοντος στα Χανιά.
Η ∆ΕΥΑΧ δεν µπορεί να αποκτήσει τον αγαπηµένο µπαµπούλα για τα έργα και τις ηµέρες της.
Ο κατακερµατισµός της συνοχής βάθυνε.
Έτσι η ∆ηµοτική Αρχή θα πλακώνεται µε µεγαλύτερο κέφι και όρεξη µε όσους υπερασπίζονται τα αυτονόητα στον Σταυρό.
∆ιότι το πραγµατικό αφήγηµα είναι απλό και δεν αλλάζει.
Η παραλία της Παχιάς Άµµου στον Σταυρό έχει περιβαλλοντική αξία και οι κάτοικοι απαιτούν να προστατευτεί.
Μα έχει ακροατήριο η ∆ηµοτική Αρχή, θα µου πείτε.
Και το τρίο Στούτζες είχε ακροατήριο και µεγάλη πλάκα αλλά κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να τους αναθέσει τη διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Είχαν απλώς πολύ πλάκα.
Μπορούµε βέβαια να χορέψουµε υπερήφανα καλαµατιανά.
Αλλά δεν µπορούµε να ψάχνουµε δικαιολογίες για τον Σταυρό.
Άσε που κάνει πολλή ζέστη για να πιάσουµε τον χορό στο δηµοτικό συµβούλιο…
Ούτε οι πίτσες καταπίνονται µε τον καύσωνα.
Τα πράγµατα λοιπόν είναι απλά για τη ∆ΕΥΑΧ και τη ∆ηµοτική Αρχή.