Εξουσία σηµαίνει ευθύνη

Με φόντο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και πάλι γίνεται λόγος για τις «διαχρονικές παθογένειες» και στις «πελατειακές συµπεριφορές ρουσφετολογικού χαρακτήρα», που γίνονται διαχρονικά και από κάθε απόχρωσης και προσανατολισµού κυβέρνηση. Ως είθισται, η παραδοχή αποτυχίας και αυτή τη φορά, όπως και όλες τις προηγούµενες, συνοδεύεται από µια αφηρηµένη υπόσχεση ότι το «µαχαίρι θα µπει στο κόκκαλο». Αλλά ως εκεί, γιατί σε αυτή τη χώρα έχουµε µάθει στα µεγάλα λόγια, αλλά όχι στις πράξεις.
Έχουµε γαλουχηθεί σε µια κουλτούρα, στην οποία από την εξουσία απορρέουν προνόµια, αλλά ποτέ ευθύνες. Και όταν οι ευθύνες πρέπει να αναληφθούν, τότε είτε αναλαµβάνονται σε χαµηλότερο επίπεδο εξουσίας, είτε αυτό γίνεται εντελώς προσχηµατικά, όπως έγινε στην περίπτωση του δυστυχήµατος των Τεµπών.
Μέχρι να περάσει η µπόρα. Και µετά στον ίδιο δρόµο πάλι. ∆ιαχείριση σκανδάλου, περιορισµός της ζηµιάς, αλλά από ‘κει και πέρα business as usual.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ µονάχος µου θα σώσω τον κόσµο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης και είναι πάντα επίκαιρος. Ειδικά στους καιρούς που διανύουµε που όλοι αποφεύγουν την ευθύνη, όχι, όµως, και την εξουσία.
Εξουσία, όµως, σηµαίνει ευθύνη.