Πολύς θόρυβος γίνεται, για το αν επιτραπεί η διαδημοτική μετακίνηση των πολιτών τις ημέρες του Πάσχα, ενώ η πανδημία βρίσκεται εν εξελίξει. Έγινε ένα ελεγχόμενο άνοιγμα κάποιων δραστηριοτήτων κατόπιν κοινωνικοπολιτικών πιέσεων και απ’ αυτό το πείραμα αποδείχθηκε ότι η διατήρηση σκληρών απαγορευτικών μέτρων, που δεν τηρούνται, προκάλεσε κυβερνητικά ρήγματα.
Ο έλεγχος της εξάπλωσης του μεταλλαγμένου πλέον ιού απέτυχε, ταυτόχρονα, όμως, η αφοβία σε μεγάλη μερίδα της εφηβικής ηλικίας ή και μεγαλυτέρων, που κυριαρχείται από ανευθυνότητα, οδήγησε τα πράγματα σε εξαλλοσύνες, κάτι που αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού και εκτιμάται, ότι θα αυξήσει την πίεση στα προβλήματα υγείας.
Τα συγκεχυμένα μηνύματα, οι διαφωνίες κυβέρνησης – λοιμωξιολόγων για την επανέναρξη των οικονομικών δραστηριοτήτων, η μη τήρηση των μέτρων, οι δυσοίωνες προβλέψεις για τις αντοχές των νοσοκομείων, η αύξηση των κρουσμάτων σε ηλικίες κάτω των 40 ετών, ο διεθνής πόλεμος των εμβολίων και οι αρνητές τούτων είναι πονοκέφαλος για την κυβέρνηση που δεν θεραπεύεται. Στο Μαξίμου, λένε, «θα κριθούμε για τη διαχείριση, όταν καλμάρει η πανδημία».
Η επιδημιολογική εικόνα αυτή την περίοδο είναι δραματική. Για τα κρούσματα, τους διασωληνωμένους, τους θανάτους, που εξακολουθούν αυξανόμενοι διερωτάται ο απλός πολίτης, αν οι μετακινήσεις απελευθερωθούν δεν θα γίνει διασπορά του ιού σ’ όλη τη χώρα; Η απάντηση από την Επιτροπή Υγείας έχει δοθεί, αλλά είναι άγνωστο, αν θα εισακουστεί απ’ τους πολιτικούς.
«Η Ελλάδα είναι ασφαλής χώρα». Αυτό το μήνυμα εκπέμπεται από κυβερνητικά στελέχη εν όψει του καλοκαιριού. Και υπερθερματίζουν: «αφού δεχόμαστε τους τουρίστες, δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε τις μετακινήσεις εντός της χώρας». Προς τούτοις συγκροτήθηκε ομάδα από τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ κ. Σκέρτσο με άλλους κυβερνητικούς παράγοντες, να παρακολουθήσουν τον συντονισμό των αποφάσεων, που θα ληφθούν, εν όψει των εορτών του Πάσχα. Προσδοκούν, ότι οι μετακινήσεις αυτές θα μετριάσουν την κόπωση και τα δυσάρεστα συναισθήματα βαροθυμίας των πολιτών, θα βγουν δε συμπεράσματα για τις περαιτέρω κινήσεις τους τουριστικούς μήνες.
Λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις και πριν δημοσιοποιηθούν, ζητείται εκ των υστέρων η σύμφωνη γνώμη των επιστημόνων. Τα πρακτικά, που διέρρευσαν, δείχνουν, ότι η κυβέρνηση «δεν ακούει τους ειδικούς, αλλά υπαγορεύει». Κάθε φορά ανακοινώνεται κάποια απόφαση και ακολουθεί η συγκατάθεση της Επιτροπής. Αυτή είναι η κατηγορία της αντιπολίτευσης, αλλά από κυβερνητικής πλευράς δίδεται η απάντηση, ότι επιχειρείται η πολιτικοποίηση της επιστημονικής άποψης της Επιτροπής, που αποτελεί τον βραχίονα των προσπαθειών αντιμετώπισης των δύσκολων συνθηκών.
Υπάρχουν, λοιπόν, διαφωνίες μεταξύ κυβέρνησης και λοιμωξιολόγων, ανεξάρτητα αν τούτο βγαίνει από πρακτικά της Επιτροπής Υγείας επισήμους, ή όχι, που δημοσιεύθηκαν, ότι οι τάδε επιστήμονες διαφωνούν με το δείνα μέτρο. Και τίθεται το ερώτημα, αν η κυβέρνηση εργαλειοποιεί την Επιτροπή για τις διαδημοτικές κινητοποιήσεις και κρύβεται πίσω απ’ τους επιστήμονες.
Βλέπουμε, ότι όλα καθορίζονται απ’ την πολιτική, που δεν μπορεί να εξισωθεί με την Επιτροπή Υγείας, που υπάρχει για να δίνει κατευθύνσεις. Το ότι αυτοί, που είχαν βγει μπροστά και τά ’λεγαν στην τηλεόραση, τώρα αποφεύγουν, δηλώνει τη διαφωνία τους. Για τούτο δεν πρέπει να μένουν στο παρασκήνιο και να κρύβονται απ’ το κοινό, που όμως δεν είναι ανώριμο να αντιλαμβάνεται τους συλλογισμούς του.
