Η ΠΟΛΩΣΗ είναι για τα περιτρίμματα της δημόσιας αγοράς. Συνήθως κάνουν φασαρία αυτοί που δεν έχουν ιδέα για την προκοπή του τόπου. Η σκοτοδίνη της φασαρίας του κοινοβουλευτικού βίου πάλι συνήθως βολεύει τους κατσαπλιάδες.
ΑΣ ΤΑ πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι βήματα προόδου έχουν συντελεστεί στη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια; Τι άλλαξε γύρω μας; Πού σημειώθηκαν ίχνη συλλογικής ευημερίας;
ΑΝ πικραίνεσθε με τη σωτηριολογική ενδοσκόπηση των τελευταίων δύο ετών (για να μην χαλάσει η πολιτική μανέστρα…) πάρτε τα τελευταία επτά χρόνια.
ΔΙΟΤΙ εδώ κουβεντιάζουμε, τσακωνόμαστε, βγαίνουμε στα κάγκελα, αλλά στο ερώτημα το πικρό κανείς δεν απαντά. «Τι γίνεται παιδιά;», «Θα πάει μακριά αυτή η βαλίτσα;».
ΔΙΑΒΑΖΩ διάφορες αγχολυτικές δηλώσεις ομαδικής ψυχοθεραπείας και πολιτικού μασάζ. Βήματα προόδου δεν βλέπω. Η Ελλάδα είναι στο… “ντιβάνι”. Το θυμάσθε αυτό το βιβλιαράκι για την ψυχανάλυση;
ΔΕΝ ΘΑ πω για προκρούστεια κλίνη γιατί καραδοκούν οι εθναμύντορες. Αλλά είμαστε στο “ντιβάνι”.
Ο Φρόιντ πήγε στο Σόχο, στο Χάρλεμ, τώρα σειρά μας…
ΕΠΤΑ χρόνια “ντιβάνι” και παντόφλες. Καλή η ομαδική… ψυχρολουσία, αλλά μέχρις εδώ. Κρύο ντουζ δηλώσεων, μετά καυτό ντουζ, πετσέτα και τέλος πάλι κρίση. Νισάφι…
