Επος αγέλαστον!

Τι να πρωτογράψεις για την 28η Οκτωβρίου σήμερα που μίσεψαν οι καιροί;
Γιατί μας ξίνισε μέσα στον αλλοτριωμένο ευδαιμονισμό και το Επος της Αλβανίας.
Σιγά – σιγά, όμως, επανερχόμαστε στην… “αρχαία καρδιά”.
Τι στ’ αλήθεια είναι σήμερα η πατρίδα;
Στον δρόμο για τη Θήβα ο Οιδίποδας συνάντησε τη Σφίγγα. Του έθεσε ένα αίνιγμα και της απάντησε “ο… άνθρωπος”.
Σάμπως μοιάζει τούτη η πατρίδα με ένα αίνιγμα με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Γιατί πολεμήσαμε με χαμόγελο στην Αλβανία με τα τραγούδια της Βέμπο;
Γιατί, κατά πως έλεγε ο Σεφέρης, στα στρατόπεδα του Καΐρου: «αδικήσανε… θα χαθούνε».
Τι κρατάμε σήμερα από εκείνες τις διδαχές;
Σα να ’μαστε κομματάκι μπερδεμένοι.
Σα να έπιασε υγρασία ο καθρέφτης για να κοιταχτούμε ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου.
Εμείς ξέρουμε, όμως, ότι «πατρίδα είναι ο κόπος για συλλογική ευημερία, ο κόπος για αλήθεια ή πάνω ή κάτω» που έλεγε και ο Μπομπ Ντίλαν.
Δεν μπορεί, κάτι το ουσιαστικό, το αμετάκλητο, θα σημαίνει η πατρίδα.
Λεπίδι πνευματικό θα μοιάζει.
«Ή πάνω ή κάτω…».
Ας δουλέψουμε για “πάνω”.