Επιστολές – Πόλο: Χρυσές χωρίς υποδοµές

Κύριε διευθυντά,
Αρµόζουν έπαινοι στα χρυσά κορίτσια που µε αµέτρητες θυσίες µετά από 14 χρόνια κέρδισαν το χρυσό και ακούστηκε ο εθνικός ύµνος στη µακρινή Σιγκαπούρη. Η Στεφανία Σάντα, αθλήτρια και βασικό µέλος της εθνικής οµάδας πόλο γυναικών που κέρδισε το χρυσό µετάλλιο στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα της Σιγκαπούρης, σε δηλώσεις της πρόσφατα είπε: «Για την προετοιµασία πηγαίναµε σαν τσιγγάνοι από πισίνα σε πισίνα». Επισηµαίνει συγκεκριµένα πως «θα έπρεπε οι Εθνικές να έχουν το δικό τους κολυµβητήριο». Χιλιάδες φίλαθλοι διερωτώνται εάν ποτέ επισκέφθηκε ο υφυπουργός αθλητισµού τον χώρο προπονήσεων του πόλο. Όφειλε να γνωρίζει ότι η Βουδαπέστη έχει 200 κολυµβητήρια. Είναι δυνατόν να µην είναι η πρώτη παγκόσµια δύναµη; Εάν οι πολίστες ταξιδεύουν µέχρι Αλεξανδρούπολη και Χαλκίδα για τις προπονήσεις τους, αυτό θεωρείται τραγικό. Πολλά παιδιά από την επαρχία δεν είχαν και δεν έχουν την ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους. Άραγε έπρεπε να πάρουν το χρυσό για να ενδιαφερθεί η Πολιτεία για το αυτονόητο µε τις πισίνες ώστε να σταµατήσουν να είναι «τσιγγάνοι»; ∆υστυχώς οι αθλητές του πόλο (συγκριτικά µε την εθνική ποδοσφαίρου και εθνική µπάσκετ) έχουν ελάχιστες επαγγελµατικές απολαβές. Σαφέστατα το πόλο ταιριάζει στους Έλληνες ως άθληµα µετά από τις πρόσφατες επιτυχίες. Χρειάζεται σεβασµός και προβολή του αθλήµατος µε τη µετάδοση των αγώνων στα ευρωπαϊκά, εθνικά και διασυλλογικά πρωταθλήµατα. Εάν λοιπόν σοβαρευτεί η Πολιτεία, τότε θα µετατραπεί το «χρυσό» µονοπάτι που ανοίχτηκε στη Σιγκαπούρη σε λεωφόρο διακρίσεων έτσι ώστε να µη χάνονται πολλά ταλέντα.
Αναµένω µε ενδιαφέρον το σχόλιο του υφ. Αθλητισµού.